Een tijdje geleden startte bij ons een nieuwe collega. Nog voor ze goed en wel was gestart, werd er al over haar gepraat. Ze was jong, ambitieus en met heel veel dingen tegelijk bezig. En toen werd het woord FOMO in de mond genomen. Want misschien was ze wel iemand die alles wilt, zo snel mogelijk. Ik wil daar helemaal geen oordeel over vellen, iedereen doet met zijn of haar leven wat hij wil. Waar ik wel lastig van word, is de commentaar van iets oudere collega’s die dat automatisch allemaal toeschrijven aan de jeugd van tegenwoordig.
Want het ligt blijkbaar aan de leeftijd, dat die nieuwe collega ambitieus is in haar job, kleine kindjes heeft en ook nog de marathon wil lopen. En in ‘hun’ tijd was dat allemaal niet. Zij spaarden nog zelf en werkten hard om iets te bereiken. Ze moesten nog niet zo nodig een eigen huis hebben op hun 25 en carrière maken en kinderen krijgen tegelijkertijd. Generation Y wil alles en het is blijkbaar nodig voor de ouders van Generation Y om daar heel wat commentaar op te hebben.
Wel, ik ben even oud als de nieuwe collega en hoor per definitie ook bij generatie Y. Maar toch pas ik niet in het plaatje. Ik ambieer geen hoge functie en als ik hopelijk ooit nog kinderen krijg, dan is mijn grootste stap het werk dat ik minder wil gaan werken om voldoende thuis te kunnen zijn. Ik heb geen eigen huis (en ben lang voorbij de 25) en de voornaamste reden dat ik er toch over denk is omdat de maatschappij maar blijft zeggen dat huren zo stom is. En als ik thuiskom, dan loop ik niet nog naar 100 hobby’s, maar ben ik vooral ook graag eens thuis.
Dus misschien moet generatie X hun nakomers niet allemaal te hard over dezelfde kam scheren. Want wie alles wil in het leven, zal er hard voor moeten werken. Dus laat ze maar doen. Ik zet me ondertussen nog even in de zetel om rustig een beetje niks te doen.
levelieze.com 
Iedereen is anders en daar is niets mis mee.
Wel typisch dat er over een ambitieuze jonge vrouw al meteen achter haar rug wordt gepraat…
LikeLike
Iedereen is anders, inderdaad. Soms begrijp ik niet hoe sommige mensen alles moeiteloos lijken te combineren. Mij lukt het niet, en daar is niks mis mee vind ik :-)
LikeLike
Ik volg je hoor, helemaal en ik ben toch al wat ouder. Geen enkele generatie (en waar spreken we eigenlijk over?) hoeft op een manier afgeschilderd te worden. Want generatie Y denkt ongetwijfeld ook niet positief over gen A,X, B or whatever…
Proberen respect te hebben voor elkaar, als we daar al eens mee beginnen!??
LikeLike
Het gaat inderdaad vooral over niet iedereen over dezelfde kam scheren, welke generatie het ook is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben het met je eens dat een iets meer open houding naar zo’n nieuwe collega toe wel fijn zou zijn. Die arme vrouw. Net binnen, en nu al zo beoordeeld en veroordeeld.
LikeLike
Wat jammer dat er zo over één kam geschoren werd. Ik ben trouwens ook van jullie generatie met mijn 31, en ik hoef ook niet zo nodig een vliegende carriére te combineren met kinderen en een koophuis. Sterker nog, ik zit in de schuldsanering, en ben me toch blij dat we geen koophuis hadden, en dus gewoon konden blijven wonen waar voor ons ‘thuis’ is! Ik heb (nog) geen werk, en onafgemaakte opleidingen. Wat dan weer wel past, is juist dat ik mijn eigen succes najaag. En dat is dan succes in tevreden zijn en positief in het leven staan, en dat is dus ook helemaal prima.
En aan de andere kant: waarom zou het negatief zijn dat je collega wel ambitieus is, hard werkt en kinderen heeft en de marathon wil lopen? Ik vind dat als zij daar gelukkig van wordt, het geen reden zou moeten zijn dat er achter haar rug om gepraat wordt. Zelfs als het in het plaatje van de oudere generatie past dat ze van de jongere generatie hebben – we hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn als elkaar, en gelukkig ook niet hetzelfde als de generatie voor ons.
LikeLike