Erfelijk belast

Mijn mama stierf aan een hersenbloeding. Een bommetje dat in haar hoofd zat en ineens besliste om te barsten. We hadden dat totaal niet zien aankomen. Maar toen we achteraf wat verder nadachten, hadden we het misschien toch kunnen voorzien. Mama is namelijk niet de enige in de familie die dit heeft meegemaakt. Het is niets om trots op te zijn, maar het zit dus wel in de familie.We hebben het ondertussen al kunnen vinden tot bij mijn overgrootmoeder, die ooit een hersenbloeding had. Dan was er mijn grootvader, die een trombose kreeg die hij gelukkig overleefde. De voorbije jaren waren er 3 neven en nichten van mijn moeder die een hersenbloeding kregen (de ene al erger dan de andere). En een aantal maanden geleden kreeg ook mijn nonkel een trombose. Toeval kan je dat uiteraard niet meer noemen. Zelfs zonder dat laatste geval, gaf de dokter na de dood van mama de raad mee dat mijn zus en ik ons zouden laten testen op een aneurysma. Want als ook wij een bommetje in ons hoofd hadden, dan konden ze dat opsporen en er ook iets aan doen (niet dat ik hier nu schrijf dat alle hersenbloedingen en tromboses te voorspellen en te voorkomen zijn).

Ik twijfelde eerst wel wat. Wou ik het wel weten? Maar de dokter (die ook een goede vriendin is), was toch wel overtuigd dat dit de beste keuze zou zijn en dat als het over hetzelfde ging als bij mama, dat een ingreep dan zou kunnen voorkomen dat we hetzelfde zouden eindigen. Dus een aantal weken na de begrafenis trokken mijn zus en ik voor een MRI scan naar het ziekenhuis. En toen ik op het telefoontje zat te wachten met het resultaat (dat ik dan nog dezelfde dag kreeg door mijn handige connecties), was ik toch een beetje zenuwachtig. Voor mezelf, voor mijn zus, maar ook voor mijn papa. Want stel dat er voor 1 van ons slecht nieuws zou komen? Gelukkig was alles in orde en hoeven we ons geen zorgen te maken. We zijn niet erfelijk belast.

Hadden we mama kunnen redden door haar ook te onderzoeken? Misschien wel. Heeft zij er ooit bij stilgestaan dat het haar zou kunnen overkomen, gezien haar familiegeschiedenis? Geen idee, er is in ieder geval nooit over gesproken. Je kan iemand ook niet verplichten om zich te laten onderzoeken, ook nu is niet iedereen van mijn familie onder de scanner geweest. En een scan ziet ook niet alles dus volledige geruststelling is er nooit. De troost is dat ze heel stil is kunnen gaan, zonder afzien. En dat was nu net wat ze wou. En ze zou blij zijn dat haar dochters op dat gebied dan toch misschien eerder iets van hun vader hebben.