De nostalgische tour

Ik kocht vorige week een nieuwe laptop. De vorige was na  jaar wat versleten en nogal een log ding, dus die maakte plaats voor een lichtgewichtje dat iets sneller werkt. Wat je dan natuurlijk moet doen is alles overzetten van de ene naar de andere (of in dit geval van de oude computer naar de cloud). Heel veel dingen waren dat niet, vooral heel wat foto’s van de voorbije jaren. Ik ging er nog eens door om te kijken welke ik wilde overzetten en dat was bij momenten behoorlijk confronterend want een aantal dingen vielen me op.

• Mijn gewicht: een tijdje geleden dacht ik dat ik mijn zwaarst was, maar als ik nu foto’s van vroeger terug zie dan heb ik precies toch al behoorlijk geschommeld. Op dit moment ben ik ongeveer blij met mijn gewicht en uitzicht. Maar op sommige foto’s kon ik echt alleen maar denken: hoe dik was ik daar! Dat is uiteraard subjectief en zit voor een deel in mijn hoofd, maar met wat kilootjes minder voel ik me toch wel beter en zie ik mezelf iets liever.
• De toenmalige stiefkindjes: ik had 2 keer een relatie met iemand die al kindjes had. Dat was niet altijd gemakkelijk, maar er waren zeker ook leuke momenten bij. Als ik die foto’s nu zie, dan komt het verlangen naar een eigen gezin toch weer heel erg naar boven. En leuke dingen doen met de kindjes van mijn vriendinnen heeft ook wel iets, maar het is toch nog anders dan die van jezelf zien opgroeien.
• Vakantie: op reis neem ik altijd veel meer foto’s dan thuis. Heel veel foto’s waren dan ook van vakanties in het verleden. En een echte luie vakantie heb ik al een tijdje niet meer gehad. Ik ging nog wel op citytrip de laatste jaren en een paar jaar geleden ging ik nog met vrienden naar Frankrijk (al was ik toen niet helemaal in vakantiestemming door een recente relatiebreuk). Maar zo een weekje of langer niets moeten en gewoon kunnen rusten, dat zou wel eens deugd kunnen doen. Met een onbekende groep op reis gaan, zegt me weinig en is in het verleden ook tegengevallen. En niets tegen de citytripjes, maar het is toch een andere manier van vakantie vieren. Hopelijk zitten gezinsvakanties er ooit terug in.
• Mensen komen en gaan:  Een aantal mensen op de foto zijn uit mijn leven verdwenen. Met sommige mensen ben ik wel nog bevriend op Facebook, anderen hoor ik helemaal niet meer. Bij een paar vind ik het wel ok dat ze uit mijn leven verdwenen zijn omdat ze niet meer bij me passen, bij een aantal vind ik dat soms wel eens jammer.
• Geluk: eigenlijk het triestigste van al was dat ik de indruk had dat ik er op heel wat van die foto’s oprecht gelukkig uit zag en dat ik me de vraag stelde of ik me sinds het overlijden van mama nog zo gevoeld heb.

Ik had dan wel geen doelen gesteld voor 2017, maar toen ik dit lijstje maakte besefte ik dat ik wel een doel heb. Terug wel dat oprechte geluk voelen, omringd door een gezin en mensen die ik graag zie (de vakantie en de strakke lijn zouden leuke extraatjes zijn).