Bij de kapper

Hoe het met mensen gaat, waar ze mee zitten en wat er leeft, dat hoor je bij de kapper. Of dat is toch het uitgangspunt van Barbershop dat tot voor kort op Canvas werd uitgezonden. En er is iets voor te zeggen, want iedereen gaat wel eens naar de kapper en als er dan toch iemand met je haar bezit is, dan sla je al eens snel een babbeltje.

Iets wat mij in de reeks opviel was hoe verwend wij westerlingen zijn en dat we ons ook echt zo gedragen. In de uitzending rond India bijvoorbeeld draaide het om een vrouw die een zuuraanval heeft overleefd en nu een eigen zaak runt als alleenstaande moeder. De positiviteit die je daar ziet was ongeloofelijk. En wat een contrast met de kapster uit Engeland en de barbier uit Amerika. Waar in India en Algerije de omstandigheden schrijnend zijn maar de gesprekken positief, is het in het Westen andersom. Daar hebben ze alles wat nodig is, maar wordt er in de kappersstoel vooral geklaagd en gezaagd.

Ik wil niet helemaal slecht spreken over de westerlingen die ze lieten zien. Ze hebben misschien hun reden om te zeggen wat ze zeggen. Maar dingen als ‘ik snap niet dat Syriërs naar hier mogen komen en dan hier ook nog kinderen mogen krijgen’ zijn hard om te horen. Zeker als ze uit de mond komen van iemand die iets later wel super lief is voor een oudere man die niet meer zo mobiel is. We zullen dan maar denken dat het inderdaad een weerspiegeling is van de maatschappij, al kan die maatschappij volgens mij toch nog een beetje mooier. En laten we er bij de kapper een positief babbeltje van maken.