Gastblog: De tijd tikt

Ook Annelies van goannelies reageerde op mijn oproep om een gastblog te schrijven. Annelies is single en gelukkig, al is er toch iets waar ze zich vragen bij stelt. Aan haar het woord.

Iets schrijven over hoe ik het ervaar om single te zijn, dat is de ‘opdracht’ die we kregen van Annelies. Ik draag als jonge single graag mijn steentje bij. Even een korte situatieschets: ik word binnen enkele maanden 24 en heb sinds een klein jaar mijn eerste vaste job. Voor mij was dat een ontzettend grote stap, het is allemaal zo snel gegaan. Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik geld krijg aan het einde van de maand. Voor anderen gaat het blijkbaar niet snel genoeg. Of ik al plannen heb voor een eigen stekje? Euhm misschien, moet dat dan? En mijn favoriete opmerking: hoe zit het met de liefde?

De liefde? Ik heb nog nooit een vaste relatie gehad. Ik heb altijd mijn eigen ding gedaan en dat doe ik nog altijd. Voel ik mij een avond rotslecht dan kruip ik om 21 uur in mijn bed, wil ik juist zoveel mogelijk van mijn avond genieten dan doet dat de dag erna een beetje pijn op het werk. In beide gevallen is er niemand om commentaar te geven en doe ik gewoon lekker mijn zin. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets fundamenteels miste in mijn leven. Je zou me kunnen omschrijven als een happy single. Maar eigenlijk heb ik een hekel aan het woord. Niemand is altijd gelukkig, of je nu in een relatie zit of niet.

Ik ben niet op zoek naar de mijn man van mijn dromen. Of toch niet actief. Ik ben niet aan het daten, ik zit niet op Tinder, ik schuim niet een veelvoud aan feestjes af. Blijkbaar is dat wel wat van je verwacht wordt als 24-jarige single. Fouter dan een avond met een boek op de zetel kan je blijkbaar niet zijn als single. Dus is de algemene opinie dat ik er niet voldoende voor opensta. Dat ik zo zeker niemand ga vinden. Dat alle ‘goei’ al bezet zijn. Lieve mensen, het is allemaal goed bedoeld dat weet ik, maar hou die zever voor jezelf. Liefde heeft niets te maken met feestjes afschuimen, maar met de juiste persoon op het juiste moment. En dat kan je niet forceren.

Of ik mij zorgen maak over het feit dat ik de man van mijn leven nooit ga vinden? Neen, eigenlijk niet. Als die man bestaat zal ik hem wel herkennen wanneer ik hem tegenkom zeker? Single zijn weegt momenteel niet op mijn geluk. En natuurlijk mis ik een relatie wel eens, net zoals iemand in een relatie ook af en toe hoopt op een rustig avondje alleen.

Maar ik maak mij wel degelijk zorgen over iets. Over het feit dat onze maatschappij namelijk helemaal niet is aangepast aan het toenemend aantal singles. Naar de supermarkt gaan als single is een aanslag op je portemonnee, een lening krijgen bij de bank bijna een utopie,…  En dan moet je eens proberen alleen op restaurant of naar een museum te gaan. De blikken die je dan krijgt zijn op zijn zachtst gezegd… confronterend.

Ik vind mezelf klaar om nog een aantal jaren als single door het leven te gaan, maar zijn jullie dat wel? Ik zou nu het antwoord willen geven dat ik altijd krijg als ik zeg dat ik nog niemand heb: ‘Je hebt nog tijd’. Maar weet je wat, dat klopt niet. Het is 5 voor 12. Ik heb nog tijd om de liefde te vinden, maar de maatschappij moet zich dringend gaan aanpassen. Tegen 2060 zal namelijk de helft van het aantal gezinnen in België uit één persoon bestaan. De helft! Beyoncés All the single ladies wordt de realiteit.

Hallo, samenleving de tijd tikt… Staan jullie daar wel voor open?

Eerlijk gezegd een thema waar ik niet zo bij stilsta, maar ongetwijfeld realiteit voor heel wat singles. Bedankt voor je bijdrage Annelies! Hebben jullie ook iets te vertellen over single zijn of net niet, gastbloggen kan nog altijd.