Ik ben geen bangerik. Ik durf nog gewoon buiten komen en rondlopen in een Brussels station, ook al loop je daar tussen de militairen. Ik nam ook zonder zorgen het vliegtuig in de zomer, want hoe groot is de kans dat er net dan een aanslag gebeurt. De kans is groter dat ik onder een auto terecht kom. En als je altijd aan elk gevaar moet denken, dan kan je je beter opsluiten binnen.
Ik ging dus echt niet thuis zitten en boekte heel enthousiast een ticketje naar Londen. En sinds ik dat gedaan heb, zit ik met een vervelend voorgevoel. Iets wat ik normaal nooit heb, ik ben er altijd zo gerust in. Maar nu dus niet. Wat als er iets gebeurd? Er is de Eurostar, de metro, gewoon rondlopen op straat. Gaat dat wel veilig zijn? Niet alleen omwille van terrorisme, maar ook gewoon omdat ik niet weet hoe ok het is om daar in het donker rond te lopen als meisje alleen. Ga ik door buurten moeten die ik beter vermijd zonder stoere kerel of toch op zijn minst gezelschap bij mij? Ik zit er echt mee in mijn maag.
Ik twijfel op het moment echt of ik wel zou gaan. Want misschien is zo’n uitzonderlijk voorgevoel toch iets waar ik naar moet luisteren? En als ik daar constant rondloop op mijn ongemak, dan is er misschien ook niet veel genieten aan. Komt nog bij dat ik het ineens precies ook moeilijk heb om alleen te gaan. Zo eens een weekendje naar zee om uit te waaien, dat vind ik niet erg alleen, want dan is de rust vaak welkom. Maar een grote stad (her)ontdekken, dan lijkt me op dit moment toch leuker met gezelschap.
Het enthousiasme is dus momenteel ver te zoeken. Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen. Ik ben helemaal voor sterk zijn en dingen alleen ondernemen, want ik wil niet zielig thuis zitten wachten op een partner voor ik iets doe. Maar mijn buikgevoel, dat heb ik al wel eens eerder genegeerd en toen had ik nooit gelijk…
levelieze.com 
Heel herkenbaar. Toen ik vorig jaar naar de Kerstmarkt in Keulen ging was er net een aanslag geweest in Berlijn en toen ik een paar jaar geleden naar Londen ging, waren de grote aanslagen in Parijs net geweest… Ik heb drie/vier dagen met een héél naar gevoel ik Londen gelopen, maar: dat gevoel is niet constant. Tuurlijk heb je een soms een momentje dat je je realiseert dat er wat kan gebeuren, maar door leuke dingen te doen gaat dat gevoel weer even naar de achtergrond. Daardoor had ik overdag vrijwel nergens last van. Alleen ’s avonds als het donker werd vond ik het allemaal wat minder prettig. Het verschilt natuurlijk per persoon in hoeverre je er last van hebt ja/nee. Maar het inderdaad wat je zelf ook al zegt; de kans dat er iets gebeurt is zoooo klein! En dan zou je bijna nergens meer naartoe kunnen gaan… :( Komt goed!!
LikeLike
Luister naar je buikgevoel. Altijd.
LikeGeliked door 1 persoon
dat onderbuik gevoel is altijd erg belangrijk (en heeft meestal gelijk weet ik uit ervaring)
LikeLike
Ik snap het wel hoor, onlangs moest ik op studiedag naar Brussel en op de metro was ik niet op mijn gemak. Ik heb mezelf gedwongen, maar evident is dat allemaal niet. Londen is volgens mij vrij ok om iets later op straat te lopen alleen. Ik was wel in gezelschap, maar er was nog zoveel volk rondom me, dat ik ook alleen wel op mijn gemak zou geweest zijn. Dat kan ik over Parijs bijvoorbeeld niet zeggen…
LikeLike
Ik denk dat het misschien vooral ligt aan dat gevoel dat je er alleen zal rondlopen, en dat dat onveilige gevoel het nog wat versterkt. Ik zou zelf wel gaan denk ik, maar ik ben zo iemand die altijd wat wilt bewijzen aan zichzelf. Hangt natuurlijk ook echt van persoon tot persoon af, maar reizen helpt bij mij eigenlijk net altijd om het weer allemaal een beetje nuchterder, rationeler en vanuit een ander standpunt in te zien :-)
LikeLike
Ons buikgevoel bestaat meestal uit een conclusie van onze hersenen op informatie die we onbewust waarnemen. Zij verwerken zaken waar wij zelfs niet aan denken. Soms is dit cruciale informatie (wanneer ons lichaam bijvoorbeeld lichaamstaal van iemand anders opvangt waar we ons niet bewust van zijn, en ons op deze manier een goede of slechte indruk van deze persoon geven) en soms kunnen die indrukken er ook naast zitten, omdat ze zich vaak baseren op de emotionele geschiedenis die we bij soortgelijke prikkels reeds hebben ervaren. Daar heb je natuurlijk geen ‘juist of fout’ antwoord mee.
Misschien niet luisteren naar je buikgevoel en ook niet naar je rationaliteit. Probeer te voelen wat je zelf echt wilt. Of waarvan je denkt dat het jou het gelukkigst kan maken.
LikeLike
Als je de situatie even losmaakt van alle emotie en puur rationeel ernaar kijkt, is het vrij duidelijk dat een onderbuikgevoel complete onzin is. Want: er is no way dat je zoiets kan voorspellen. Dat je intuïtie meer weet dan alle veiligheidsdiensten ter wereld bij elkaar. Niemand heeft al ooit op basis van puur onderbuikgevoel een aanslag of een ramp voorspeld, in de hele geschiedenis van de mensheid. Dus moet je er niet heen gaan omdat je onderbuikgevoel wellicht duidt op naderend onheil? Neen. Absoluut niet. Da’s puur emotioneel denken en alle rationaliteit en wetenschap overboord gooien, en telkens wanneer mensen dat in 2017 massaal zijn gaan doen, is er niet veel goeds uit voortgekomen. Maarrrrr. Als je bang bent dat je gevoel je beleving van de reis zodanig gaat beïnvloeden dat je er niet van kan genieten, dan is het misschien wel een reden om niet te gaan. Gewoon omdat je dan simpelweg geen fijne reis zal hebben. Dat onderscheid is wel belangrijk om te maken, lijkt mij.
LikeLike
Ik denk dat het inderdaad het laatste is hoor, want ik kan uiteraard geen aanslag voorspellen(hoe griezelig zou dat zijn).
LikeLike
Haha ja inderdaad! Maar er zijn toch wel wat mensen die het verschil niet maken tussen naar je onderbuikgevoel luisteren en erop vertrouwen. Het is niet te vertrouwen, maar ernaar luisteren is wel belangrijk voor jezelf!
LikeGeliked door 1 persoon
ken je iemand in Londen met wie je kan afspreken? Als tussenoplossing?
LikeLike
Mogelijk word je beïnvloed door omstandigheden/emoties van het moment. Het is een beetje eigen aan deze tijd, dat onveilige gevoel. Zou het zonde vinden dat je alles laat varen louter op basis van een – irrationeel – gevoel. Een dikke pluim voor jou dat je deze stap hebt gezet overigens, van dat alleen naar Londen. Dat zou bijvoorbeeld voor mij al een brug te ver zijn.
LikeLike
Oei, ja, da’s een moeilijke. We zijn het niet meer gewoon om naar onze intuïtie te luisteren hé
LikeLike
Is het de eerste keer dat je alleen naar een grote stad op reis gaat? Misschien is het gewoon de onzekerheid die je een naar buikgevoel geeft. Ik heb er in de zomer van 2016 alleen rondgelopen, wel overdag. En ik werd één keer aangesproken, maar daarom hoeft er nog niets negatiefs te gebeuren.
Geef het een kans en desnoods blijf je ’s avonds op je hotelkamer? Ik zou met dezelfde onzekerheid zitten.
LikeLike
Het is inderdaad de eerste keer alleen naar een grote stad. Londen is toch nog iets anders dan Oostende he 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Oei dat is een moeilijke. Ik heb uit ervaring geleerd dat als ik zo een buikgevoel heb ik er beter naar luister maar ik stel me tegenwoordig ook vaak de vraag of ik niet al te sterk beïnvloed wordt door de berichtgeving in de media. Aan de andere kant je kan je ook niet opsluiten he …
LikeGeliked door 1 persoon
Goh, dat is moeilijk! Mijn eerste reactie is meteen “gewoon gaan, je kan het gewoon niet weten of er iets mis zal gaan of niet”. Tegelijk ben ik wel iemand die vaak doet wat anderen “gevaarlijk” vinden (’s avonds laat nog 20km naar huis fietsen langs een verlaten pad langs een rivier, ’s avonds rondlopen in Brussel…) en die er geen probleem mee heeft om alleen op reis te gaan naar een stad. Dus ja, ik heb wel heel makkelijk spreken.
Misschien kan je nog even afwachten en kijken of dat gevoel nog verandert? Want puur rationeel weet je zelf natuurlijk ook wel dat je kan gaan, maar als je er zo’n ongemakkelijk gevoel bij krijgt dat het je hele reis om zeep zou helpen, mja, dat lijkt mij dan ook weer geen ervaring die je wil meemaken.
Overigens altijd welkom in Zürich/Winterthur om al eens te proeven van de ervaring om alleen een stad te ontdekken en ’s avonds toch gezelschap te hebben ;-)
LikeLike
Bedankt voor de uitnodiging 🙂
Door het hier eens neet te schrijven is het rare gevoel al wat minder eigenlijk dus ik zie het wel terug zitten om te gaan denk ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap dat dit knagende gevoel de voorpret behoorlijk in de weg kan zitten. Daarom hoop ik voor je dat het onderbuikgevoel minder wordt en dat je Londen met heel veel plezier kunt gaan ervaren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben dit jaar en vorig jaar verschillende dagen alleen op stap geweest in Londen (je kan mijn reisverslagen erop nalezen voor tips). Wel overdag en niet ’s avonds. Nooit problemen of vervelende ervaringen gehad. In tegendeel, mensen in Londen zijn erg vriendelijk. En mocht ik geen gezelschap gehad hebben, dan zou ik er overigens ook geen probleem mee gehad hebben ’s avonds alleen op stap te gaan. Gewoon gaan, je zal zien dat het een fijne ervaring wordt.
LikeLike
Ik ken het gevoel ook hoor! Maar ik denk altijd maar zo: hoe groot is de kans dat het gebeurd? En van alleen binnenzitten wordt een mens ook niet gelukkig. Ik zou gewoon gaan, je zult spijt krijgen als je deze mooie kans naar Londen laat schieten :)
LikeGeliked door 1 persoon