Lieze checkt in #77

Het eerste korte weekje van 40 dagen bloggen zit er al op. Zoals ik al had aangekondigd blijft op zondag gewoon de wekelijkse rubriek doorlopen. Dus ook tijdens de vasten een Lieze checkt in.

Uitgebreid ontbijten, dat blijft echt super (zolang ik de calorieën niet tel). Zondag ging ik met een aantal vriendinnen ontbijten en kon ik even stoom aflaten over papierwerk dat mijn plannen voor de bouw even in de war lijkt te sturen. Zo eens eventjes ventileren en tips krijgen, het helpt heel zeker.

Soms is het lichtpuntje van de dag niks. Ik had maandag normaal gezien afgesproken voor een home party bij een vriendin, maar na een hectisch dagje had ik daar eigenlijk echt geen zin in. Dus ik koos voor mezelf en een avondje thuis. Want soms doet dat gewoon echt deugd.

Af en toe heeft een mens gewoon heel erg nood aan chocola. Dat was bij mij toch dinsdag het geval. En hoe geweldig is het dan dat je dat gewoon kan zeggen op kantoor en dat een collega het begeerde goed gewoon uit de kast trekt. Die kast is echt magisch: hoofdpijn? Dan komt daar Dafalgan uit. Een goestingske? Dan ligt daar chocola in. En natte schoenen door de sneeuw? Zelfs een reservepaar is beschikbaar.

Woensdag was Valentijn en dat was te merken op heel veel blogs. Niet op de mijne, want ik heb niks met 14 februari, buiten dat het de huwelijksverjaardag van mijn ouders is. Maar er was wel iemand die aan mij had gedacht want mijn lieve zus dropte een lekker stuk chocola in mijn brievenbus als verrassing.

Als er lampjes beginnen branden op mijn dashboard, dan krijg ik lichte stress. Zeker als er in de handleiding van de auto staat dat je direct naar de garage moet rijden als dat bepaalde lampje oplicht. Zo geschiedde dus donderdagochtend. Goed nieuws was het inderdaad niet, de auto verliest vermogen en geraakt dus niet meer echt vooruit omdat er een duur onderdeel stuk is. De opluchting was dan ook heel groot toen ze vertelden dat dat onder een soort garantie valt en ik zelf niks ga moeten betalen. Oef!

Soms was vroeger thuis zondag ook gewoon luie dag en gingen we Chinees halen. Papa belde dan om te bestellen en vertrok met de auto, mama zette de tafel klaar en stak de warmhoudplaat in en dan was het wachten. De bestelling was altijd hetzelfde: Nasi Goreng Special (2 porties voor ons met 4, want Chinees is altijd te veel). Dat Chinees restaurant gaat nu met pensioen dus vrijdag gingen we afscheid nemen om nog een laatste keer lekkere Nasi te eten. Het voelt toch een beetje als het einde van een tijdperk.

En ook zaterdag was er een avondje uit. Gaan eten met de beste vriendin, een voorstelling in het cultureel centrum, nog eentje gaan drinken en bekend volk tegenkomen waarmee je in een echte cafédiscussie terecht komt om dan heel spontaan nog te beslissen om naar de 30plus fuif. Zo’n avond met onverwachte dingen, dat zijn dikwijls de leukste. Meer van dat mag altijd.