Inspiratie krijgen, wie wil dat nu niet? En er zijn ook zoveel verschillende kanalen waar je inspiratie kan vinden. Op internet, op social media, in boeken, bij workshops en lezingen… Alleen vind ik het jammer dat sommige mensen die inspirerend willen zijn, een beetje in het extreme vervallen.
Zo ging ik vorige week naar een lezing over afval verminderen. Klonk op papier heel interessant en ik haalde er ook wel wat tips uit, maar een aantal dingen die de spreker vertelde ergerden me ook wel een beetje. Want je merkte bijvoorbeeld haar aversie voor supermarkten. Daar kan je helemaal niks kopen zijn plastic verpakking (tuurlijk wel, pasta in kartonnen doos bijvoorbeeld) en als je met je eigen zakjes afkomt voor groenten en fruit dan doen ze moeilijk aan de kassa en krijg je commentaar (echt nog nooit meegemaakt en ik heb effectief eigen stoffen zakjes, waar ik meestal complimenten voor krijg). En toen de opmerking van iemand kwam dat alles wisselen voor een duurzame variant toch ook vaak duurder is, kwam het antwoord: als je echt heel je leven omgooit dan is het net goedkoper want ze kocht immers geen vlees en ze kocht ook nooit meer nieuwe kleren want ze wisselde uit met haar vriendinnen. Mooi voor haar, maar of dat nu de ultieme tip is voor de gemiddelde medemens?
Want geef toe, de meeste mensen zijn ongetwijfeld bereid om mee te denken aan het milieu en aan duurzaamheid. Maar je kan niet verwachten dat iedereen vegetariër wordt en stopt met shoppen. Het is goed van na te denken over alternatieven, maar ik zie me niet op zoek gaan naar nieuwe vriendinnen die dezelfde maat en dezelfde smaak hebben om zo wat duurzamer te zijn.
Waar ik op zit te wachten is iemand die praktische tips geeft over die zaken, zonder dat je het eigenlijk alleen maar goed doet als je alles helemaal omgooit. Iemand die nog wel naar de supermarkt gaat, maar leuke ideeën heeft over hoe je dat kan doen met minder verpakking. Want niet iedereen heeft zin en/of tijd om heel de omgeving af te rijden om bij alle lokale boren langs te gaan. En ik wil wel nadenken over wat er in mijn kleerkast hangt, maar niet als daar niks nieuws meer mag bijkomen en het moet betaalbaar blijven.
Daarom ben ik wel fan van blogs als die van Iris en Kelly trouwens. Duurzame tips zonder belerend te zijn, zonder geitenwollensok te zijn en toch te beseffen hoe de wereld in elkaar zit.
levelieze.com 
Ik ondervind hetzelfde in een facebookgroep voor veganisten: ik zit erin voor inspiratie, om wat leuke recepten tegen te komen. Maar ze zijn er zo veroordelend. Je mag geen respect hebben voor vleeseters, vegetariërs zijn geen haar beter,…
En ja, ik zou ook graag zien dat de gemiddelde mens diervriendelijker eet. Maar verwijten maken gaat niemand “bekeren”. Lekkere en leuke gerechtjes maken en verspreiden nodigt mensen al veel meer uit om het eens te proberen en om eens wat vaker diervriendelijk te koken.
LikeGeliked door 1 persoon
Deze blog omvat dus exactly my thoughts! Ik wil daar ook echt op letten en mee bezig zijn, maar ik heb ook geen zin om gans mijn leven daarvoor om te smijten. Zou het ook niet verkocht krijgen hier thuis. Maar mochten we met z’n allen gewoon een beetje inspanning doen, zou het al zoveel verschil kunnen maken. Maar het is precies alles of niets.
LikeLike
Laten wij dan al met 2 voor de gulden middenweg gaan 🙂
LikeLike
Jammer, hoe wil je mensen nu duurzamer laten leven als je commentaar geeft op elk klein stapje? Spijtig dat sommige mensen de grens tussen inspirerend en belerend niet altijd weten liggen…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik volg je helemaal! Alsof alles altijd zwart of wit moet zijn. Grijs bestaat ook hé, en veel grijs is al heel wat beter dan enkel zwart. Als je enkel wit als het goede ziet (bv. een vleesloos leven) schrik je heel veel mensen af. En je moet er eens op letten, maar overtuigde vegetariërs zijn vaak mensen die vlees sowieso al niet zo lekker vonden. Dan vind ik het engagement van een vleesliefhebber die zijn vlees een paar dagen per week laat staan eigenlijk groter. Dat ze daar maar eens een boek over schrijven: hoe een notoire carnivoor overhalen tot vegetarisme! En inderdaad: nooit problemen of opmerkingen over stoffen zakjes, integendeel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat je daar je eigen weg in moet vinden. Ik heb er ook lang naar gezocht, geprobeerd, etc maar ik merk dat het mij niet lukt om verpakkingsvrij te leven. Ik koop nu wel altijd grotere verpakkingen en geen individueel verpakte dingen (of toch zo weinig mogelijk). Het is maar een klein verschil maar ik ga er vanuit dat alle kleine beetjes helpen.
LikeLike
Die helpen zeer zeker!
LikeLike
Echt! In veel mensen hun ogen kom ik ook extreem over en ik wijs misschien ook wel eens met het vingertje (al denk ik niet dat ik dat heel veel doe, want ik erger mij daar zelf aan), maar het moet ook allemaal plezant en haalbaar blijven. Zo eet ik thuis vegan en buitenshuis vegetarisch, ik koop nog plastiek maar zal ook kijken naar pasta in kartonnen doos bv. En mijn kledij koop ik liefst nieuw, soms in een goedkope winkel, soms een duurdere en daar koop ik nooit eco.
Alle beetjes helpen en er zijn veel mensen die er zich niks van aantrekken…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Ik probeer ook verstandig met bepaalde keuzes om te gaan, maar ik ben zeker geen heilige. Dat belerende vingertje, daar krijg ik de kriebels van.
LikeGeliked door 1 persoon
Helemaal mee eens! Iedereen moet doen waar hij of zij zich het beste bij voelt, en iedereen doet wat hij wil/kan. Ooit – als student – was ik een die hard vegan, maar dat extreme gedrag verbetert de wereld helemaal niet :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Helemaal eens. De extremisten kunnen niemand overtuigen. Ik weet dat ik tegen heeel veel dingen zondag als het komt op ecologie, gezond eten, bewegen enz enz, maar alles moet ook in evenwicht zijn. Ik heb ook nog graag comfort. Ik moet ook nog job en kindjes combineren dus ecologische of weet ik veel wat oplossingen die me extra doen rondrijden, ophalen, afzetten, afwassen enz..die zouden me direct in burn-out doen belanden. En dan is het zo ontmoedigd om bekritiseerd te worden op wat je niet doet, wat je goesting in die kleine stapjes die je wel nam direct onteemt.
LikeGeliked door 1 persoon