Als het over het tellen van tijd gaat, dan nemen mensen wel eens een referentiekader. Het bekendste dat we massaal hebben overgenomen is die van het Christendom, waarin ze spreken over een tijd voor en na Christus. Maar ik hoor het mensen in mijn omgeving ook doen met hun eigen referentiekader. Vaak is het dan de tijd voor of na ze op een bepaalde job zijn begonnen of voor of na ze hun partner hebben leren kennen. Bij mij is dat voor en na mama is gestorven.
4 jaar is dat vandaag al. 4 jaar waarin het leven gewoon doorging, maar toch helemaal anders was. Ik kan natuurlijk niet weten hoe mijn leven er had uitgezien als ze er nog zou zijn, maar ik heb toch heel sterk het gevoel dat ik mentaal sterker zou staan (of me toch op z’n minst sterker ondersteund zou voelen) als ze er nog was.
Het gemis is groot. Een familie is toch nooit nog helemaal hetzelfde zonder moeder. Ik zou haar zo graag vragen of ze het huis mooi vindt. Zou haar zo graag nog eens horen zeggen dat ik het ook wel overleef zonder vent (ook al wou ik dat nooit geloven). Zou bij haar willen kunnen uithuilen omdat het leven toch geregeld echt niet zo makkelijk is.
En ik hoop dat er ooit een tijd komt dat het leven net iets minder voelt als een tijd voor en na mama. Dat ik kan genieten van de mooie dingen en voel hoe ze tevreden meekijkt. Maar op dit moment lijkt dat nog heel ver weg.
levelieze.com 
Knuffel meid, ik ben ervan overtuigd dat je mama van hierboven fier meekijkt naar je verwezenlijkingen. Je mag trots zijn op jezelf.
Ik heb mijn mama nog, en ik wil me niet inbeelden hoe ik het zonder haar zou redden, al weet ik ook wel dat die dag er ooit aankomt.
Sterkte vandaag x
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees al een tijdje stiekem mee en ondanks dat ik je maar amper ken wil ik je toch een hart onder de riem steken. Ik weet zeker dat je mama trots op je is, en niet om de keuzes die je maakte of de dingen die je verwezenlijkte, maar gewoon omdat jij haar dochter bent !
LikeLike
❤
LikeLike
Ze kijkt wel tevreden mee hoor, dat geloof ik wel. En alle keuzes die jij voor het huis maakt, vindt ze vast en zeker zeer mooi, omdat het jouw keuzes zijn.
Posts als deze doen me altijd zo schuldig voelen omdat mijn ouders sterk zorgbehoevend geworden zijn en ik vooral het gevoel heb om nog een transactionele band met hen te hebben (wat moet er gebeuren, wat moet er geregeld worden, even checken of alles ok gaat, klankbord zijn voor de zorgen en oplossingen zoeken), maar geen emotionele band meer waar er gewoon bijgepraat kan worden, waar ik steun kan krijgen, waar ik behoefte heb om hen spontaan te contacteren. Als ik dit lees, heb ik altijd schrik dat ik ooit toch ga beseffen dat ik niet het beste van deze periode gemaakt heb en meer aan die band gewerkt heb. Dat ik ooit gemis ga voelen dat ik nu niet voel, nu het nog niet te laat is.
LikeLike
Elke situatie is anders. Je moet er vooral proberen het beste van te maken maar dat beste is misschien niet voor iedereen op elk moment hetzelfde.
LikeLike
Het lijkt me zwaar om geen moeder meer te hebben :( knuffel
LikeLike
Ach meid toch…een dikke knuffel! ik zit binnen zes weken aan 11 jaar. Dat klinkt zo lang… en soms voelt het zo kort en denk ik even dat ze toch nog ergens gaat opduiken.
Ik denk dat er altijd een voor en een na zal zijn. Gewoon omdat het zo is, ook al wilden we het zo graag anders. Maar soms heel soms… dan weet ik opeens perfect wat ze zou gedragen hebben op mijn huwelijk. Dan zie ik opeens voor mij hoe ze mijn zoon zou knuffelen. Dan hoor ik opeens wat ze zou gezegd hebben als ik weer overdrijf.
Ik ben op het punt gekomen dat ik meestal moet glimlachen als ze in mijn gedachten opduikt. De scherpste randen zijn eraf, maar de kraterinslag blijft.
LikeGeliked door 1 persoon
Veel sterkte!
Mijn papa is 2,5 jaar geleden overleden en herken me echt wel in wat je schrijft. Er is een voor en een na en ik zou hem nog zoveel willen zeggen.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte Lieze!
Ik ben zo gelukkig dat ik mij niet kan inbeelden wat jij moet voelen, maar als ik zie hoe hard mijn moeder die voor en na nog steeds kan voelen – ondertussen 27 jaar na het overlijden van haar moeder, dan kan ik je alleen maar veel sterkte toewensen. Het wordt wel zachter, maar pijn zal het altijd blijven doen, vrees ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik bedoelde “zo gelukkig” in de zin van “een gelukzak”. Nu klinkt het wat raar, sorry.
LikeLike