Leeftijd is gewoon een getal. Dat wordt gezegd, maar het voelt zo niet. Want aan sommige leeftijden hangt onbewust een bepaald label. En 35 is voor mij een heel geladen getal.
Een vrouw van 35 die als ‘normaal’ beschouwd wordt in de maatschappij is niet wie ik ben. Ik heb geen partner, geen huis, geen kinderen. En dat is wel wat ik voor mezelf had gedroomd, gehoopt en gedacht op die leeftijd (en zelfs sneller ook). Toen ik net voor mijn 30 terug alleen kwam te staan vond ik het al moeilijk om opnieuw te moeten beginnen, maar toen had ik nooit durven denken dat ik 5 jaar later nog steeds op dat punt zou staan.
Het zijn niet alleen mijn eigen verwachtingen, ook nog altijd die van de maatschappij. Zo vind je blogartikels over hoe je na je 35 toch nog een relatie zou kunnen vinden, ook al is het een pak moeilijker. Beginnen mensen langs de neus weg te zeggen dat het wel stilaan tijd wordt als ik nog kinderen wil en of ik niet eens over alternatieven moet nadenken. Er is ook weinig begrip voor kinderloze vrouwen die kinderloos zijn omdat ze geen partner hebben gevonden. Voor koppels waarbij het niet lukt is heel veel sympathie, maar in andere gevallen lijkt het toch een beetje je eigen schuld.
Het is een worsteling. Op 35 zou alles nog moeten kunnen. De fleur van je leven. En dan denk ik wel eens aan mijn genen, met een grootmoeder die stierf op haar 57 en een moeder op haar 64 en dan is 35 al over de helft. Maar soms weet ik niet of ik dat erg moet vinden omdat ik nog zoveel dingen wil doen of dat ik opgelucht moet zijn dat ik misschien niet nog 50 jaar ongelukkig moet zijn.
Laat die 35e verjaardag dus maar stilletjes passeren. Want voor mij is het op dit moment niet zomaar een getal.
levelieze.com 
Kop op meisje!
Laat je niet beïnvloeden door dat getal.
Het klink cliché, maar je hebt de hele wereld nog voor je.
Je bent bezig je eigen huis te bouwen, dan zal die partner en wie weet kinderen wel volgen! Niks overhaasten.
Tegen mij zeggen ze constant: dat zal je overvallen.
Dus ik wacht 😃
LikeLike
Ik wacht ook, maar soms voelt het heel erg alsof het wachten op niks is…
LikeGeliked door 1 persoon
Erin blijven geloven. Op elk potje past een dekseltje, ik twijfel ook soms hoor, maar positief blijven!
LikeLike
Ik voel exact wat jij hier beschrijft. Ik ben 33, single, thuiswonend bij mijn ouders. Ik kreeg ook al heel wat over mij heen. Alsof ik niet meeloop in het rijtje en dus abnormaal bevonden word. Verschrikkelijk! Ik ben bezig met hierover ook een artikel aan het schrijven, maar die is nog niet af. Kop op, meid! We komen er wel ;)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik word ook 35 binnenkort en word eveneens scheef bekeken. Ik ben dan wel getrouwd, maar heb geen kinderen. Voor die combinatie is bij momenten al helemaal geen begrip, alsof het iets is dat gewoon niet kan. Wat ik wil zeggen, ik denk dat niemand tegenwoordig nog aan alle verwachtingen kan voldoen. Je lijkt me zo streng voor jezelf. Maar het leven is geen wedstrijd waarin we vanalles moeten. Ik hoop dat je een manier vindt om dit om te buigen, want ik vind het doodjammer dat je jezelf bestempelt als ongelukkig. Courage, meid!
LikeLike
Te streng voor mezelf? Absoluut heel zeker. Maar momenteel behoorlijk moeilijk om van me af te schudden.
Soms kan ik ook echt denken dat ik niet zo ongelukkig mag zijn, maar dat is ook weer streng zijn voor mezelf.
LikeLike
Ik blijf dat raar vinden dat mensen zoveel verwachtingen hebben en dat wij zich dan ook nog eens schuldig voelen. Ik vond 35 een super leeftijd, ik zit er ondertussen al 10j boven en heb dan wel een kind, maar gescheiden, nieuwe relatie, opnieuw trouwen en nu pas huis samen……..is dat zoveel beter, dan alleen of in gelijk welke vorm. Ik weet het niet. Alleen jammer dat jij je zo ongelukkig voelt. Mijn mama stierf ook op 62-jarige leeftijd en ook ik ben bang om hetzelfde te ondergaan……dat begrijp ik perfect!
LikeLike
Het is uiteraard niet enkel dat getal dat me ongelukkig maakt. Het zijn alle muizenissen in mijn hoofd die inderdaad met verwachtingen te maken hebben die daar voor zorgen.
LikeLike
Ik weet niet of je het blog van Wendy (Blind getrouwd) volgt. Lees eens … https://followyourbutterflies.com/blind-getrouwd-1-jaar-later/
LikeGeliked door 1 persoon
Om te beginnen: Gelukkige verjaardag. Wa
LikeLike
oei te snel geduwd. …want als we niet meer kunnen vieren is het omdat we er het bijltje bij neergelegd hebben. Dus ja: jij bent er, al 35 jaar, dus hoera!.
Ik heb wel een man en een zoon, maar ik kan gerust zeggen dat de dingen ook echt niet gegaan zijn zoals ik het vroeger in mijn hoofd had. Dat dat allemaal niet mijn keuze is geweest, maar voor mij beslist door iets als het lot, maakt me soms heel boos.
Ik voel me het laatste jaar ook echt enorm oud. Zelfs in die zin dat ik mezelf al zie als iemand die jaren ouder is dan ik ben (denk ik soms: ah ja, ik als 40 jarige, terwijl ik dat nog helemaal niet ben).
Maar! Wat me soms een béétje helpt is te bedenken dat ik 30 eng vond, 31 al helemaal, en als ik daar nu op terug kijk denk ik: OH, gij jonkie! Dus misschien valt het wel mee, die leeftijd van ons.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoewel je hem niet wilde vieren en ik al gigantisch te laat ben, wil ik je toch nog een gelukkige verjaardag wensen! Omdat je misschien niet staat waar je gehoopt had te staan, maar elke verjaardag het waard is om te vieren. Omdat je op je 35e verdorie toch al heel wat gerealiseerd hebt, al is het dan niet samen met. Omdat ik hoop dat het komende jaar meer wordt waar je op hoopt en dat als dat toch niet gebeurt, dat je die volgende verjaardag toch positiever kan zijn.
Kop op!
LikeLike
😘
LikeLike