Als ik hier op mijn blog schrijf of op dingen reageer, dan doe ik dat vanuit mijn eigen leefwereld en vanuit hoe het voor mij aanvoelt. Voor mij is dat echt. Maar voor iemand anders voelt het misschien heel anders aan. Want we hebben allemaal ons eigen referentiekader.
Ik doe het zelf ook hoor. Zo las ik overlaatst bij Sofinesse over hoe zij geen derde kindje meer konden krijgen en dat daar ook niet zo’n fijne reacties op kwamen. En heel eerlijk, ik zou ook durven denken: heel erg dat je geen kindjes meer kan krijgen, maar je hebt er tenminste al en je hebt een partner die je graag ziet en je er door helpt. Ik zou dat alleen nooit hardop zeggen en ik besef heel goed dat dat vanuit mijn eigen pijn komt van single en kinderloos te zijn tegen wil en dank. Voor mij lijkt een partner en kinderen hebben en dan een tegenslag hebben dus minder erg dan wat ik zelf doormaak. Maar dan zit ik te kijken vanuit mijn eigen grijze referentiekader.
Misschien zijn er wel mensen die denken dat ik een gemakkelijk leven heb. Ik heb een goeie job, genoeg geld om een huis te bouwen, ik hoef met niemand rekening te houden, heb geen vermoeiende kinderen die rondlopen of ruziënde ouders om voor te zorgen. Voor een buitenstaander zou dat van op de oppervlakte kunnen klinken als een relax leventje. Want als je net wel slaap tekort hebt door huilbaby’s, ruzie hebt gemaakt met je partner of een zorgbehoevende ouder hebt, dan lijkt mijn leven misschien net wat die persoon wil.
En zo heeft iedereen zijn kruisjes te dragen, of het nu voor anderen een zware last zou zijn of niet. En je mag denken wat je wil, maar er tegelijkertijd aan denken dat je referentiekader je gedachten kleurt zou veel meer begrip geven in de wereld.
levelieze.com 
Heel mooi geschreven en ik denk dat je er knal op zit. Je kan gevoelens, positief of negatief, nooit met elkaar vergelijken. Niemand heeft meer recht op verdriet dan iemand anders. Wij kijken naar de wereld vanuit ons eigen referentiekader waardoor we niet altijd volledig kunnen meeleven met iemand, dat is normaal. Die lelijke reacties zijn wel echt jammer, zo’n dingen moet je voor je houden. Ik lees zeker soms op blogs heel persoonlijke stukken waarbij mijn slechte zelf met de ogen begint te rollen. Ik vrees dat dat menselijk is, maar ik zal nooit of te nimmer die persoon gaan afkraken of zijn/haar verdriet niet gunnen. Ik herinner me zo een stuk van Kelly (http://www.talesfromthecrib.be/2018/03/lilithvoelthaarhartbreken/) waarin ze vertelt over verlies van haar mama en soms niet snapt waarom mensen kunnen rouwen om een huisdier. Ik was toen zelf in rouw voor 2 van mijn huisdieren en wou mijn computer door het raam gooien toen ik dit las. Want verdriet is verdriet en ik was verdrietig. Wie heeft het recht mij dat af te pakken? Maar ondertussen vind ik het een heel mooi stuk, over hoe onze eigen ervaringen ons op een andere manier naar verdriet doen kijken. En weet ik dat ik mijn pollekes mag kussen dat ik nog heel wat mensen in mijn directe omgeving dicht bij me heb.
LikeGeliked door 2 people
Wat mooi verwoord! Ik probeer ook altijd heel voorzichtig te zijn in mijn reacties. Want het is wat je zegt: jouw referentiekader is dat van een ander niet. En dat kleurt enorm de manier waarop je reageert en tegen dingen aankijkt.
LikeGeliked door 1 persoon
Elk huisje heb z’n kruisje … inderdaad.
Veel mensen denken inderdaad dat singles het zoooo gemakkelijk en leuk hebben, maar wij weten beter.
Ook kijken sommige mensen niet verder dan hun eigen situatie, vandaar soms de botte reacties denk ik.
Zelf schrijf ik meestal hoe ik het denk, misschien moet ik ook wat diplomatiekere antwoorden formuleren :-)
LikeGeliked door 2 people
Echt zo waar! Ieder heeft zijn eigen waarden en referentiekader. En voor een ander lijkt het altijd makkelijk praten.
LikeGeliked door 2 people
Ik kan mij enkel aansluiten bij wat je hier schrijft! Al is het niet makkelijk om uit je eigen referentiekader te stappen, ik probeer altijd uit te gaan van “als jij verdriet hebt om iets, dan is dat verdriet ook terecht”, onafhankelijk van welk vergelijk ook. Want je kan altijd wel iemand vinden die het nóg slechter (of beter) heeft dan jij. Wat niet wegneemt dat ik bij sommige mensen of situaties meer mijn best moet doen om empathisch te zijn…
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt natuurlijk ook gewoon mensen die het altijd slechter hebben en geboren zijn om te zagen. Die verdienen het misschien wel van eens goed je gedacht tegen te zeggen. Maar gelukkig is dat niet de grote meerderheid.
LikeGeliked door 1 persoon
Awel … ik vind dat schoon gezegt … echt waar.
LikeGeliked door 1 persoon
Iedereen heeft een eigen achtergrond en een eigen verhaal. Daar sta ik altijd extra bij stil en oordeel dan ook eigenlijk niet over een ander. Je weet nooit wat die ander heeft meegemaakt… Elke huisje heeft zijn kruisje.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is zo juist wat je schrijft. Moesten we allemaal beseffen dat iedereen handelt en denkt vanuit zijn referentiekader, ik denk dat de wereld dan een mooiere plek zou zijn. Al klinkt dat nu misschien een beetje zweverig ;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens mij heb je gelijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Het is zo verleidelijk om snel een mening te vormen eh. Het is ook zo menselijk. Altijd overal nuance en context aanbrengen kan vermoeiend zijn. Maar het is wel goed om ons bewust te zijn dat we nooit echt in iemands anders schoenen staan en dus inderdaad het juiste referentiekader missen.
LikeGeliked door 1 persoon