Liefde in tijden van Tinder

Toen ik overlaatst zei dat ik wel open stond voor wat uitdagingen tijdens 40 dagen bloggen, kwam een vriendin af met de opdracht van elke dag te Tinderen (een uur aan een stuk zei ze zelfs). Ik heb de voorbije jaren al verschillende keren een profiel op Tinder gehad, maar vaak was ik het na een tijdje weer beu of was ik toch behoorlijk teleurgesteld en dan gaf ik het weer op. Nog niet zo lang geleden gaf ik het toch nog eens een kans, dus eigenlijk was ik al aan mijn opdracht begonnen. Al ben ik het Tinderen al weer een beetje beu en steek ik er echt niet al te veel tijd in.

Ik won overlaatst ook het boek Liefde in tijdens van Tinder. Dat is natuurlijk geen handleiding van hoe je het best Tinder gebruikt, maar een onderzoek naar welke impact sociale media (dus ook Facebook bijvoorbeeld) hebben op relaties tussen mensen. En waw wat een herkenbaarheid. Over hoe televisie en muziek heel erg het beeld beïnvloeden dat mensen hebben over relaties en seks. Over hoe het beeld voor jongens heel anders wordt voorgesteld dan voor meisjes. Over hoe gedrag dat in het echte leven al ongewenst zou ervaren worden in films vaak geromantiseerd wordt. Over hoe de biologische klok altijd alleen maar met vrouwen in verband wordt gebracht.

Zo blijkt ook de angst of de pijn van het single zijn ook wel echt een ding is. De meeste mensen vinden het niet zo erg om even single te zijn, maar zoeken toch vaak de bevestiging dat ze op een bepaalde leeftijd of na een bepaalde periode toch weer terug een partner gaan vinden. Vrouwelijke singles op tv worden toch nog vaak als negatief. Zelfs in series die zich voordoen als feministisch, kon de serie toch maar aflopen door Carrie Bradshaw die trouwt of Ally McBeal die kiest voor het moederschap, want pas dan zijn ze echt gelukkig.

Ben ik een fan van online daten? Nee eigenlijk niet. Ik heb er al gebruik van gemaakt, omdat het soms aanvoelt alsof ik geen andere keuze heb als ik op mijn leeftijd nog een lief wil vinden, maar als er al een fijne match uit komt dan lopen gesprekken toch vaak moeizaam en komt er weinig verbinding tot stand. En ook daarin ben ik niet alleen. In het boek schrijft Elisabeth Timmermans iets dat heel relatable is:

“Wie niet echt ervaring heeft met onlinedating, zoals mensen die al langer een relatie hebben, durft al eens te denken dat dit de golden age voor singles is. Maar de singles die ik sprak zijn daar niet helemaal van overtuigd. Integendeel zelfs. Ik hoor vaak dat online dating vermoeiend is, vaak op niets uitloopt, dat het pijnlijk is en dat sommige mensen het gewoon kotsbeu zijn.”

Dus dat elke dag Tinderen, een uur per dag, ik ga het toch maar verder aan me voorbij laten gaan. Ik hou dan wel van heel veel mogelijkheden die online zijn kunnen bieden, maar online daten zal toch eerder een toevalstreffer zijn dan dat ik me er echt goed bij voel.

blogpost 21/40 van #40dagenbloggen