We kunnen dit

Het voelt een beetje surrealistisch, wat er nu allemaal gebeurt. En het is zeker niet dat ik anders mijn kop in het zand steek voor de problemen die er zijn in de wereld, maar ik besef wel dat ik verwend ben opgevoed en daardoor nooit hebben moeten nadenken over heel erge dingen die me konden overkomen. Ik heb nooit gevreesd dat ik geen dak meer boven mijn hoofd zou hebben of dat ik zonder eten zou vallen. En ik denk nu zeker niet dat dat door Corona zal veranderen, maar ik had ook nooit gedacht te moeten rondlopen in een stad waar alle cafés en restaurants dicht zijn en waar ik niet op zaterdag naar de winkel kan. Dat zijn allemaal zo’n normale dingen dat je niet verwacht dat die toch ineens niet meer vanzelfsprekend zijn.

Ik begrijp waarom ze dit doen. Ik ga er ook in mee. Bij ons op het werk is beslist om geen afspraken meer door te laten gaan op kantoor, ook al is het maar met 1 persoon tegelijk. Maar uiteraard blijven we aan het werk. Deze dagen meer dan ooit, want voor heel veel ondernemers is dit een ramp. We willen uiteraard niet dat er mensen doodgaan, maar we gaan binnenkort ook moeten kijken dat onze economie niet doodgaat. En dan is het mooi om te zien hoe creatief mensen in het algemeen en ondernemers in het bijzonder worden in zo’n situaties. Ik kan alleen maar oproepen om hen hierin te steunen. Ga wel nog gewoon eten afhalen, ook al kan je jammer genoeg niet op restaurant. Bestel online bij winkels van hier (velen laten de verzendingskosten de komende weken vallen).

Laten we focussen op de goeie dingen die dit virus met zich meebrengt (en niet die gekken die beginnen vechten over een pak wc-papier). Voor veel bedrijven lijkt dit een krachtige duw richting digitaal werken. Ook bij ons worden veel plannen op dat gebied nu in een stroomversnelling gebracht. Dingen waar we na de crisis ongetwijfeld ook nog de vruchten van kunnen rapen.
En het virus creëert voor veel mensen misschien ook iets waar veel mensen anders zo hard om smeken: tijd. Amper sociale verplichtingen en minder uren in de file bijvoorbeeld. En ondertussen kunnen we dit. 3 weken is lang, maar uiteindelijk niks op een mensenleven. Zie het als een kans om goed voor elkaar te zorgen. En anders heb je in ieder geval een stoer verhaal om aan de volgende generaties te vertellen.