Het is allemaal zo compleet vreemd. Ik had echt nooit gedacht dat we ooit in deze situatie terecht zouden komen (allee, vorige week wel he, maar begin dit jaar bijvoorbeeld niet). En ik ben zeker niet in paniek, ik onderga het gewoon een beetje. Ik voel me waarschijnlijk als heel veel mensen nu: vooral heel veel ‘meh’.
Al zijn er natuurlijk dingen die door mijn hoofd spoken. Hoe lang gaat het nog duren dat we echt binnen moeten zitten en zo min mogelijk mensen ontmoeten? Ik ben gisteren nog iets op kantoor gaan halen, dus het is nog maar 24 uur geleden dat ik nog fysiek met iemand gebabbeld heb, maar dat gaat er de komende weken niet meer bij zijn. Hoe zorg je dat je niet helemaal gek wordt als je echt helemaal alleen thuis zit? Ik hoorde gisteren al een vriend die ook single is, al 5 dagen niemand meer had gezien en het echt al lastig had. Gelukkig bestaat er Skype en WhatsApp, maar het is niet hetzelfde.
Iets anders dat me heel erg bezig houdt is wat er met mijn bouw gaat gebeuren. De aannemers mogen in principe blijven werken, maar er is onduidelijkheid of groothandels nog materiaal mogen leveren. Bepaalde bestellingen kunnen niet geplaatst worden, waardoor sowieso dingen gaan moeten worden uitgesteld. Dat uitstel is lastig, maar vooral de financiële implicaties die dat met zich mee zal brengen maken me wat ongerust.
En zo heeft iedereen op dit moment wel z’n eigen muizenissen. Ik hoop dat jullie allemaal op z’n minst nog gezond zijn. En niet gek aan het worden zijn. Verzorg je. Geef een gil als je hulp nodig hebt. We kunnen dit, nog altijd.
levelieze.com 
Mijn zus is ook single, maar ze werkt in een ziekenhuis, waardoor ze naar haar werk moet gaan en dus sowieso sociaal contact heeft. Een vriendin van mij kampt nu inderdaad al met paniekaanvallen, ik maak me over bepaalde mensen al redelijk wat zorgen. Ook op afstand probeer ik zorg te dragen voor de mensen die ik graag zie. En ik zorg ook goed voor mezelf. Veel courage!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben ook single en ben nu tijdelijk werkloos dus zit echt altijd alleen en moet zeggen, dat is echt geen fijn gevoel! Ik ben verkouden dus mag sowieso niet naar de winkel enzo. En dit is nog maar het begin. Hoelang gaat het nog duren? Die onzekerheid maakt het extra moeilijk.
LikeLike
Ik mag gelukkig nog buiten en probeer elke dag een wandelingetje te doen. Constant binnen moeten zitten is helemaal erg! Goeie moed!
LikeLike
Ik heb ooit nooit eerder zoveel gewhatsappt als nu… En oprecht blij dat ik niet alleen in mijn kot zit. Al zou ik de kinderen graag wel eens een uurtje op slaapstand zetten om wat te kunnen werken of eindelijk eens tot rust te komen. Maar we moeten proberen de lichtpuntjes te blijven zien he…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het is echt een gekke situatie. Onvoorstelbaar, maar nu dus toch waar. Herkenbaar hoor, van dat alleen thuis zijn. Ik heb vrijdag voor het laatst iemand echt gesproken. Gisteren wel telefonisch, maar toch… voelt toch raar.
LikeGeliked door 1 persoon
Hier wordt nog veel gebeld met collega’s, en we zijn op ons drietjes aangewezen. Als single zou ik het ook moeilijker hebben denk ik… Gelukkig zijn wij beiden introvert, en vinden we onze ‘lege’ weekends helemaal niet zo erg. Vorig weekend heb ik wat in de tuin gewerkt, en komend weekend ga ik enkele kasten uitkuisen. Ik merk wel dat – ook al is combinatie thuiswerk en voor een kindje zorgen niet evident – er tijd vrij komt voor andere dingen, of dat prioriteiten plots anders liggen. Geen stress van het verkeer, elke dag een wandeling kunnen maken, … We proberen ook de kleine positieve dingen te zien, ook al ben ik bang wat er de komende dagen en weken nog aan komt…
LikeLike
Ik heb vooral een beetje schrik dat de avonden en weekends allemaal heel erg op elkaar gaan lijken en dat het wel heel saai wordt (ik ben misschien iets te veel bij met klusjes in huis ;-) ) Dat is natuurlijk geen ramp, maar het kan wel wat op het gemoed werken.
LikeLike
Ja, dat begrijp ik. Alle dagen lijken een beetje op elkaar hé? Hopelijk blijft het weer meevallen, dat we dagelijks kunnen wandelen of fietsen. Ik heb ook wel wat schrik voor de mentale impact van dit alles…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moest nog aan jou denken. Ik was blij dat het journaal gisteren toch nog iets vermeldde over hoe je psychisch omgaat met die isolatie (want zo voelt dat toch hè). Het is niet dat ik nu zo’n druk sociaal leven had hiervoor, maar er valt toch een soort vanzelfsprekendheid weg. De radio helpt wel voor mij, daar komt af en toe nog iemand voor die quasi dezelfde ervaring heeft. Ik heb ook wel een virusbuddy, zoals dat dan heet. Vandaag hoorde ik dan opeens dat de zomer in het gedrang komt en ik had me tot nu toe opgetrokken aan de zomer, dus even blegh nu. Hetzelfde voor jouw bouw wellicht?
LikeLike
Over het algemeen gaat het wel, al is de vooruitgang van de bouw 1 groot vraagteken en dat is lastig. Maar het is zo. Ik probeer er rustig onder te blijven en soms lukt dat maar sommige momenten ook niet.
LikeLike
Vorige week was hier echt niet de beste week: ongelooflijk druk op het werk, een actieve kleuter er bij, mijn structuur weg, … het was hier dus vaak wenen en heel vroeg mijn bed in, want ik kon de stroom aan mediaberichten en social media posts van ouders die van schooltje begonnen te spelen en DYI dingen deden met hun kinderen niet meer aan. Deze week ga ik proberen om het anders aan te pakken: terug gaan sporten (nu die sinusitis eindelijk beter is!), op tijd en stond pauze, weinig nieuwsberichten volgen, nieuwe structuur opzetten en vooral me niet proberen te ergeren/spiegelen aan andere ouders op social media.
LikeLike
Ik heb vorige week bijna constant het nieuws gevolgd, ook grotendeels omdat dat nodig was voor het werk. Maar nu probeer ik dat ook veel minder te doen, wat ik moet weten voor mijn job komt ook via mail binnen, dus dat lukt redelijk.
En ik ga op zoek naar structuur, want zelfs zonder kinderen vind ik dat totaal niet evident.
LikeGeliked door 1 persoon
ik had in weekend rond 14 maart echt angstaanvallen…mijn man was nog in buitenland en ik dacht dat hij niet meer zou thuisraken. De non stop flow van nieuws, maatregelen, … hakte er te hard op mij in. Gelukkig moest ik met de kinderen bezig zijn en zij leiden mij af.
Intussen is mijn man wel op tijd thuis en went alles. ‘k durf het met dit mooie weer zelfs bijna relax te noemen. We gaan vaak wandelen, vrienden komen af en toe eens op de overkant van het voetpad een babbeltje doen aan raam, …Zolang er geen kenissen of familie ernstig ziek worden, kan ik het nu wel nog even volhouden. De lege agenda geeft me in feite rust.
LikeLike
Ik kan me voorstellen dat je ongerust was als je man er niet was.
Er zijn veel dingen die ik best kan volhouden maar alleen zijn voelt nu wel vaak echt alleen, ook al is er heel wat digitaal contact.
LikeLike
ja dat snap ik…nu mijn gezin compleet is heb ik de luxe om me in de cocon van mijn gezin terug te trekken. Toen mijn man er niet was, voelde de verantwoordelijkheid om die kindjes te beschermen tegen die vieze vuile buitenwereld enorm aan, maar dat gaat nu beter.
Nu in deze tijden kan ik me voorstellen dat alleen wonen des te harder aanvoelt. ‘k zou voorstellen dat ik best ook wel eens met jou wil videobellen of zo, maar het contact met een voor jou onbekende verzacht wellicht niet heel veel. Maar indien je wil, roep maar eens eh
LikeLike
Dat is heel lief van je.
LikeLike