De onrust van de tijd

Altijd druk, altijd iets te doen. Het lijkt wel of het gros van de mensen altijd een zekere onrust ervaart omdat er altijd nog wel iets op het to do lijstje staat. Het is een drukte van jewelste want als het geen job is die tijd vraagt, dan is het wel een hobby die je wil doen, je gezin dat aandacht vraagt, een etentje of feest waar je op bent uitgenodigd of klusje dat nog moet afgewerkt worden. En dan horen we langs alle kanten dat mensen te weinig tijd hebben.

Bij mij valt dat eigenlijk nogal mee. Ik hou me wel bezig, maar ik heb niet zo veel verplichtingen die er voor zorgen dat ik vaak voel dat ik tijd te weinig heb. Mijn weekends zijn vaak leeg en dat geeft ruimte genoeg om mijn huishouden te doen. Als er dan nog andere dingen gepland staan, zijn dat vaak leuke onderbrekingen. Wat niet wegneemt dat ik die ongerustheid dat er nog een hele to do lijst is er ook bij mij is.

Mijn to do lijst bevat echter vooral mijn grote dromen. Maar ook daar heb ik het gevoel dat de tijd dringt. En zo ervaar ik constant een ongerustheid omdat er nog iets moet gebeuren. Ik moet nog iemand leren kennen, ik wil nog kinderen krijgen, ik wil graag eindelijk in mijn eigen huis zitten… Op sommige dingen heeft het leven een vervaldatum gezet, op andere heb ik dat in mijn hoofd zelf gedaan. En zo voelen mijn dromen vaak als een race tegen de klok. Ik heb dus niet direct stress omdat het te druk is in mijn leven, maar misschien net omdat ik te weinig te doen heb en zit te wachten op een aantal zaken.

De huidige situatie doet hier niet veel goed aan. Ik had sowieso al het gevoel van nog maar weinig tijd te hebben en nu het leven voor een groot deel stilvalt door Corona, voelt het alsof er nog eens extra kostbare tijd is afgepakt. De bouw gaat nu langer duren, dat is al een zekerheid. En nu een nieuwe relatie aangaan is al helemaal onmogelijk (niet dat dat zo goed lukte toen we wel in elkaars buurt mochten komen…). De laatste weken loop ik dus een beetje rond met het idee dat het allemaal niet meer voor mij is weggelegd. En misschien is de onrust in mijn hoofd daardoor iets minder, maar het maakt me wel verdrietig. Geef mij dan toch maar druk denk ik dan.