Man wat heb ik dit onderschat. Waar ik een maand geleden nog heel optimistisch schreef dat we dit kunnen, voelt dat nu soms toch niet meer zo makkelijk. Ik omschreef het nog als ‘gewoon wat wegblijven van elkaar’, maar toen kon wilde ik nog niet geloven dat dat niet een paar weken maar een paar maanden zou zijn. En mensen zijn daar niet voor gemaakt, om maanden geen echt menselijk contact te hebben.
Er is heel wat solidariteit onder de mensen, maar ik merk toch ook heel veel onbegrip. Want waarom geven we de ondernemers geld omdat ze niet kunnen werken, maar krijg ik geen extra premie omdat ik wel aan het werk blijf? En schoon dat we de mensen uit de zorg en de voeding zo appreciëren, maar de afvalophalers, kinderverzorgers… blijven ook wel gewoon werken en daar zegt niemand iets van. Leuk dat er cadeaus worden afgegeven bij het ziekenhuis, maar kansarme mensen zouden dat ook wel kunnen gebruiken. Bij elk initiatief moet er wel iemand zeggen dat ze het de ander uiteraard gunnen, maar dat zij toch eigenlijk ook wel recht zouden moeten hebben op iets.
En dan is er nog het opbod van wie het nu het moeilijkst heeft. De oude mensen die nu helemaal alleen in het rusthuis zitten. Of wacht nee, de mensen met tieners die moeten geholpen worden met hun schoolwerk waar je zelf niet veel van kent. Of nee, toch de mensen met kleine kindjes die constant geëntertaind moeten worden. Of waren het de koppels die niet samen wonen en elkaar nu moeten missen. Of misschien toch de singles die nu helemaal alleen zitten. Kunnen we niet gewoon eventjes beseffen dat iedereen z’n eigen uitdagingen heeft in deze lockdown en dat het niet gaat over miserie vergelijken?
Online verschijnen teksten en reacties die me er op moeten wijzen dat ik niet al te veel moet klagen, want Anne Frank heeft zich 2 jaar moeten wegsteken zonder dat ze een geluid mocht maken en dat was veel erger. En ik als single heb nu hopen tijd om 10 nieuwe hobby’s te starten, terwijl mensen met kinderen nog geen 5 minuten voor zichzelf hebben. En we moeten ook allemaal niet te hard zagen want er zijn mensen die ziek zijn en iemand verliezen en dat is allemaal veel erger.
De enige vergelijking waar ik nog begrip voor wil hebben is dat dit minder erg is dan oorlog. Ik hoef geen schrik te hebben dat er elk moment een bom op mijn huis kan vallen of dat ik de loopgraven wordt ingestuurd. Maar ik wil wel gewoon kunnen zeggen dat ik het wel eens moeilijk heb, dat ik niet kan wachten tot dit achter de rug is en dat ik het heel erg mis dat ik aan niemand een knuffel kan vragen en dat die eventjes zegt dat alles wel goed komt. En iemand anders kan dat klein bier vinden naast wat er allemaal nog gebeurt bij anderen, maar voor mij is dat mijn realiteit. Ik gun anderen die van hen.
levelieze.com 
Ik leef nog met het naïeve idee dat we er bijna vanaf zijn. Hoop doet leven :-)
LikeLike
Ik ben hetzelfde 😁
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was in het begin net in paniek maar nu begin ik het gewoon te worden en vind ik het best wel oké. Die vergelijkingen ben ik stilaan beu want het is voor iedereen anders. Ik blijf hopen dat dit nog relatief snel voorbij gaat zijn.
LikeLike
Paniek heb ik gelukkig nooit gehad. En het lukt op zich allemaal wel maar ik ben toch nog veel meer een sociaal beestje dan ik misschien dacht.
LikeLike
Zo juist wat je schrijft! Iedereen heeft altijd commentaar, zeker tegenwoordig. Als iets voor jou erg is, dan is het ook erg! Daar moeten buitenstaanders zich niet mee bemoeien.
LikeGeliked door 1 persoon
Al dat vergelijken frustreert mij ook, maar volgens mij snap ik door jouw logje pas goed waarom;). En o, wat hoop ik dat we snel weer een beetje normaal kunnen doen. Ik weet het, valse hoop en dat soort dingen, maar hoop doet leven, toch?
LikeGeliked door 1 persoon
De moment dat we dichter bij elkaar gaan staan is de moment waarop we stoppen met onze miserie te vergelijken en gewoon er zijn voor elkaar. Zonder te moeten verdedigen waarom jouw miserie erg is.
Elke situatie kan erger, altijd. Maar dat wil niet zeggen dat we ons hart niet meer mogen luchten.
Je bent sowieso altijd welkom voor een online babbel of skype, maar dat maakt het natuurlijk niet ineens oké. Heel logisch dat zo een paar maanden je zwaar vallen! Dikke knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
😘
LikeLike
Mooi geschreven en zooo herkenbaar! Ik vind dat ook echt het lastigste tegenwoordig: dat je precies op elk klein dingetje wordt ‘afgestraft’, want anderen hebben het altijd erger of moeilijker. Rationeel gezien is dat dan misschien best zo, maar als je je kut voelt is dat nooit rationeel. Veel succes nog in deze rottijden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ken je die al van Wobbeloogjes plakken op alle voorwerpen in je living, bijvoorbeeld de afstandsbediening? :-) Iedereen doet het op zijn manier, geniet waar je kan en schreeuw maar heel luid wanneer je wil! x
LikeGeliked door 1 persoon
Topidee! Ik heb dat zelfs nog liggen denk ik, van die wobbeloogjes 😁
LikeLike
Ik heb da ook nog !! Top idee!!
LikeLike
Ik kan me ook enorm ergeren aan vergelijkingen en opbod.
Die pijn is erger dan een bevalling. Uhu.
Ja, als je kanker krijgt als grootouder, dan heb je tenminste nog je kinderen en kleinkinderen, ik heb helemaal niks! Uhu.
Whatever.
Ik wil niet vergelijken. Ik probeer van elke situatie de voor- en nadelen in te zien. En ze zijn er altijd, de voor- én nadelen!
Ik denk voor mezelf dat ik het behoorlijk goed heb, momenteel. Ik kan niet klagen. Geen zieken in de familie, ik ben gewoon thuis, plusdochter moet voorlopig godzijdank ook niet werken (kinderopvang), mijn man werkt maar eigenlijk is dat een goeie zaak: geen inkomensverlies en toch nog wat structuur in ons leven. Dat we niet op vakantie kunnen vertrekken over twee weken… first world problem maar tegelijk: wat keek ik daarnaar uit en ik vind het een ontgoocheling. Van sommigen mag ik dat niet uiten. Ik vind van wel. Ik heb ook niet om dat virus gevraagd hè jongens.
LikeLike
Dat is het: niemand heeft er om gevraagd en voor iedereen zijn de gevolgen van de lock down toch weer ietsje anders. En dat mogen zeggen kan ook gewoon helpen om er mee om te gaan.
LikeLike
Ieder zijn realiteit, dat vind ik goed gezegd. Want het is voor iedereen moeilijk en dat valt niet te vergelijken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zal even zeggen.. het komt allemaal goe !!!
(https://liebest.wordpress.com/2018/11/26/t-komt-goe/)
Zelfs al kan ik het niet beloven, ik doe het toch.. het komt goed!
Ik kan je geen echte knuffel geven.. maar ik ben een fel voorstander van iedereen zijn uitdagingen te respecteren !
Dankje voor deze tekst!
LikeLike
Tuurlijk komt het goed, ooit. Maar het blijft inderdaad wel een uitdaging en de ene dag kan je dat al meer geloven dan de andere.
LikeLike
Helemaal waar. We moeten er doorheen
LikeGeliked door 1 persoon
Ieder zijn realiteit, dat klopt inderdaad! En wat voor de ene makkelijk is, is voor de ander misschien wel net heel moeilijk. Het is inderdaad allemaal niet makkelijk he, ongeacht in welke situatie je dan ook bevindt. Al verkiest mijn grootmoeder precies wel de oorlog boven dit: ze zei me onlangs dat er toen tekorten waren en ja je angst had voor bommen. Maar je mocht toen wel buiten. En dat missen zij keihard op dit moment.
LikeLike
Voor sommige mensen is het nog lastiger dan voor anderen, dat is waar, maar het is voor iedereen zwaar. Aan een opbod van wie het meest afziet hebben we nu inderdaad niks. We moeten gewoon allemaal erdoor, toch.
LikeGeliked door 1 persoon