Net niet

Ik weet dat ik heel wat dingen in mijn leven heb om dankbaar voor te zijn. En er komen zelfs nog nieuwe dingen op mijn pad die mijn leven mooier maken. Ik kom dus hopelijk dichterbij waar ik wil zijn, maar ik ben er nog niet. Maar soms is het net omdat ik bij sommige dingen zo dichtbij kom, dat het eens zo hard pikt dat ik het nog niet heb.

Zo heb ik de laatste maanden heel veel aan een nieuwe vriendschap. Een beste vriend die ik dag en nacht mag bellen en waar ik heel vaak mee afspreek. Iemand die echt een meerwaarde is in mijn leven en mij beter maakt. Ik ben dus heel blij dat hij er is. Maar soms mis ik door die vriendschap wel nog het stapje verder van een relatie met iemand. Want het is heel leuk om iemand te hebben waar je bij terecht kan, die je goed kent, voor de nodige peptalk zorgt als het nodig is en waar je zeker ook plezier mee kan maken, maar het geeft niet dezelfde intimiteit als in een liefdesrelatie. En die zou ik ook wel met iemand willen.

Ik geniet er ook van om met de kindjes van vriendinnen bezig te zijn. Zo kan ik toch mijn moedergevoelens een beetje kwijt door met hen te spelen en in te springen om een beetje voor hen te zorgen als het nodig is. De kindjes van de beste vriend en beste vriendin ken ik ondertussen heel goed en ik zie die pateekes graag. Maar die kindjes worden ook groter, waardoor ze hun eigen hobby’s en vriendjes krijgen en de vriendinnen van mama of papa wat minder interessant worden. En zo verdwijnt dat spelen met hen ook een beetje meer op de achtergrond, waardoor het gemis van eigen kindjes weer groter wordt.

Ik wil dus zeker niet klagen dat ik geen man en kinderen heb, want dat is nu eenmaal zo en ik probeer te kijken naar de toffe dingen die er wel zijn. Maar het verdriet sluimert vaak toch nog ergens. En als ik dan heel dichtbij kom, dan vergeet ik soms eventjes om te zien wat ik wel al heb en word ik triest om wat ik nog mis. Dan vraag ik me wel eens af of het niet makkelijker zou zijn om gewoon zelfs niet in de buurt te komen van wat ontbreekt. Want ‘net niet’ voelt moeilijker dan ‘ver af’. Gelukkig word ik ook nog altijd blij van die knuffel van de beste vriend of lachen met de kindjes. En dan hou ik me maar voor dat ‘net niet’ ook gewoon ‘nog niet’ kan zijn.