Uiteraard werd er ook in 2024 gelezen, maar toen kwam het er niet van om de boeken ook hier op de blog te bespreken. Dit jaar doe ik wel een poging om mijn leesvoer met jullie te delen. En niet voltijds werken heeft natuurlijk het voordeel dat er meer leestijd is.
Dat beloof ik – Roxanne Van Ieperen ***
Dit is best een zwaar boek. Misschien niet helemaal wat toen bij mijn gemoedstoestand paste of zo. Je moet ook veel tussen de regels lezen en dan springt het verhaal soms net iets te veel om helemaal goed mee te blijven.
De dochter van de vuurtorenwachter- Hazel Gaynor ***
Dit boek speelt zich af in 2 verschillende tijden, op 2 verschillende vuurtorens (dat laatste vond ik niet altijd zo duidelijk). En dan wil een schrijver natuurlijk altijd parallellen trekken, maar misschien wou ze daar deze keer iets te ver mee gaan. Daardoor blijft het verhaal maar duren. Nu vond ik het lezen over het leven in een vuurtoren wel heel fijn, dus daardoor best nog een goed boek.
De erfenis van Abelke Bleken – Jarka Kubsova ***
Ook hier weer een verhaal in 2 tijdslijnen. Vooral die van vroeger vond ik interessant om te lezen. Wat ik wel jammer vond was dat op het einde van het boek het vertelperspectief ineens verandert bij dit deel van het verhaal. Ook hoe het nieuwe verhaal er aan gekoppeld wordt vond ik soms wat kunstmatig. Het lijkt wel alsof de boodschap dat mannen gewoon slecht zijn, zonder daar al te veel reden voor te geven, absoluut moest meegepakt worden in het boek.
Alleen en duizend mensen – Malou Holshuijsen ****
Dit was zo mooi geschreven. Op de oppervlakte lijkt het te gaan over een meisje dat moet omgaan met een zelfdoding op haar werk, maar het gaat zoveel dieper dan dat. En elk extra stuk brengt effectief nog iets bij. Heel wat zinnen die echt blijven plakken, dus zeker een aanrader.
Je bent prachtig – Ann Napolitano *****
Een boek dat me wat deed denken aan ‘Een klein leven’ en voor mij zeker op bijna dezelfde hoogte komt. Zo’n klepper met mensenlevens die verweven zijn en die je doorheen heel hun leven mag volgen, I love it.
De enige die overbleef – Riley Sager ****
Als ze de laatste plotwending en dus pakweg de laatste 50 à 100 bladzijden hadden weggelaten, dan was dit los een 5-sterren boek geweest. Ik werd helemaal meegepakt in het mysterie van Lenora die er van verdacht wordt haar familie te hebben uitgemoord. Maar het einde was ineens precies nog een eindje vastknopen dat niet noodzakelijk nog los hing.
De kleermaakster van Parijs – Georgia Kaufmann ****
Bepaalde stukken uit de geschiedenis aanhalen door je hoofdpersonage toevallig op de juiste plaats op het juiste moment te plaatsen, ik vind dat nog wel tof.
In dit geval kijkt hoofdpersonage Rosa terug op haar leven in de mode en de vertelstijl is soms een beetje gekunsteld, maar over het algemeen wel een mooi verhaal.
Een man die Ove heet – Fredrik Backman ****
Het vroeg even tijd om norse Ove te omarmen, maar toen ik 1 keer in het verhaal zat kon de liefde toch groeien. Want Ove is wie hij is, rouwt hoe hij rouwt en heeft eigenlijk toch wel echt een groot hart.
Er stromen rivieren in de lucht – Elif Shafak ****
Net zoals het vorige boek dat ik van Shafak las, was dit ook weer een hele mooie. Ik hou van haar schrijfstijl en de geschiedenis die ik leer door het lezen. Al vond ik het bij dit boek soms iets te lang uitgesponnen. Vooral het verhaal van Arthur vond ik heel mooi, maar de andere 2 voegden zeker nog iets extra toe.
De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf – Maria Kager ***1/2
In dit boek vertelt Frida hoe ze is opgegroeid wonende in/naast de gevangenis en dat is soms hilarisch, maar soms ook nogal schrijnend. Ik vond vooral het begin over toen ze nog echt jong was heel goed. Maar daarna volgen de anekdotes elkaar nogal snel op, waardoor in het middelste deel de diepgang wat mist.
Als de wolven huilen – Kristin Hannah ***1/2
Als het van Hannah is, dan wil ik het lezen. Dit is eentje van al wat langer geleden en van voor ze haar echte bestsellers begon te schrijven. Deze was inderdaad nog geen gigantische toppers. Het verhaal van een meisje dat in het bos tussen de wolven lijkt opgegroeid begint sterk, maar het einde vond ik nogal snel en daardoor ongeloofwaardig afgehaspeld.
Blue Sisters – Coco Mellors ****
Alweer een familieverhaal dat ik zo mooi vond. 3 zussen die om moeten gaan met de dood van de 4e zus een jaar geleden en elk op hun eigen manier destructief gedrag vertonen. En toch slaagt de schrijfster er in om je niet met het gevoel achter te laten dat het allemaal maar miserie is, omdat er nog altijd de zussen zijn.
Wolf – Lara Taveirne *****
Ik vond het moeilijk om dit boek een score te geven, omdat Lara Taveirne hier een boek schrijft over haar overleden broer. En hoe kan je nu punten geven aan hoe iemand omgaat met rouw. Maar het is weldegelijk mooi geschreven en heel pakkend. Tegelijk leest het heel vlot en soms zelfs licht.
The pull of stars – Emma Donoghue ***
Een boek beginnen schrijven over een grote pandemie, om ineens zelf in een pandemie terecht te komen, dat was wat er met dit boek gebeurde. Het boek vertelt over de Spaanse Griep van 1918 (en kwam dus uit tijdens Covid). En waar ik het verhaal over de ziekenboeg in de kraamkliniek op zich wel mooi vond, ging het voor mij te traag. De beschrijvingen zijn zo uitgebreid dat je soms niet meer weet over wie ze nu weer bezig zijn. De verklaring van de titel vond ik trouwens wel heel mooi.
Vallei van schaduw – Kate Mosse ****1/2
Het laatste van 4 delen in de Tijden van Vuur-serie. Boek 3 was minder mijn ding, maar deze vond ik misschien wel het beste of toch minstens terug zo goed als het begin. Dit boek speelt zich af in Zuid-Afrika, waar de Europeanen zich aan het vestigen zijn en dat was een periode waarover ik nog niets had gelezen, dus ik vond het ook een interessante reis.
Zoete overwinning – Jorinde Molenaar ***
Deze had ik mooier willen vinden. De beschrijving van het boek vertelt dat het gaat over Noor die door tragedie haar plek in het familiebedrijf moet opnemen en dat vond ik goed klinken. Alleen is het boek al halfweg als dit gebeurt en is de aanloop ernaar gewoon te lang. Alles wordt ook in het lang en breed uitgelegd, ook op plekken waar dat eigenlijk totaal niet nodig is. En doordat het perspectief elke paar bladzijden wisselt, kom je nooit echt diep in het verhaal.
levelieze.com 