Auteur: levelieze
De plooi
De laatste weken is er één gevoel dat overheerst. Een gevoel van gelatenheid. De dingen zijn zoals ze zijn en het is nu zo. Ik ben 35, zonder partner, zonder kinderen en blijkbaar is het niet voor mij weg gelegd om dat wel te hebben. Ik ben het geloof kwijt dat die dingen nog komen. Dat klinkt nu misschien heel melodramatisch, maar ik krijg het gevoel niet van me afgeschud. Lees verder
Lieze checkt in #118
Lieze checkt in #117
Een weekje op automatische piloot. Het was heel druk en er was weinig tijd voor andere dingen dan werken en slapen. Maar we proberen er elke weer het beste van te maken. Lees verder
Wat ik aan kan
Als mensen het moeilijk hebben, wordt er wel eens gezegd dat je enkel op je pad krijgt wat je aan kan. Geen idee of dat uit een religie komt of van ergens anders, maar meestal proberen mensen het te gebruiken als troostende woorden. Ze willen je gerust stellen dat je ongetwijfeld sterk genoeg bent om alle miserie te overleven. Lees verder
Lieze checkt in #116
Mijn gedacht
Als ik hier op mijn blog schrijf of op dingen reageer, dan doe ik dat vanuit mijn eigen leefwereld en vanuit hoe het voor mij aanvoelt. Voor mij is dat echt. Maar voor iemand anders voelt het misschien heel anders aan. Want we hebben allemaal ons eigen referentiekader. Lees verder
Lieze checkt in #115
Wat lijkt die vakantieweek van vorige week al ver weg. Het was een super hectische week en ik maak er vandaag een luie zondag van om even te bekomen. Lees verder
Verantwoordelijkheid
Je hebt zo van die eigenschappen van andere mensen die super hard in je allergie zitten. Dat kan gaan over arrogantie, opdringerigheid,pessimisme… Maar mijn allergie is vooral het niet nemen van verantwoordelijkheid. Dat komt natuurlijk omdat ik net wel iemand ben met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En misschien is dat bij mij iets te groot om goed te zijn, maar je krijgt me dus echt op mijn paard door verantwoordelijkheid af te schuiven. Lees verder
Slechte verstopper
Dat ik geregeld depressieve gevoelens heb, is voor lezers hier waarschijnlijk geen verrassing. Ik zal het zelden zo benoemen want ik wil zo ver mogelijk wegblijven van het woord depressie, maar de gevoelens zijn er wel. En soms voelt het alsof ik er een dagtaak van maak om ze zo goed mogelijk te onderdrukken in de omgang met andere mensen. Lees verder
