Nog 1 week en ik kan mijn weekoverzichtje typen vanuit mijn nieuwe huis. Maar nu is het daar nog totaal niet in orde, dus naast mijn laatste week werken (op een vergadering maandag na) en veel in het huis bezig zijn, bestond mijn week uit niet veel anders. We blijven doorgaan en de eindmeet is in zicht. Ik heb het wel gezien in dit kot ondertussen, dus verandering van omgeving zal zeker leuk zijn. Maar nu ga ik verder werken, mijn laminaat roept. Tot volgende week!
Er zijn zoveel dingen die iemands jeugd maken tot wat ze is. Gebeurtenissen, de mensen die je tegenkomt, de programma’s waar je naar kijkt, de muziek waar je naar luistert… Een deel van die dingen neem je mee. Zeker de grote dingen. Ik heb nog altijd dezelfde beste vriendin als toen ik klein was. Ik heb nog vriendinnen van op school. En ik weet nog altijd hoe gek ik was van Dawson’s Creek en Boyzone. Maar de kleinere dingen, die verdwijnen ergens naar de achtergrond.
Doorgaan met lezen “Als alles ineens terugkomt”Veel nieuws heb ik hier niet te vertellen denk ik, want het is vooral de bouw en nakende verhuis die mijn leven beheert. Nog een paar weekjes en het zal weer heel anders zijn. En dan kan ik de kerstboom zetten, zoals alle andere mensen nu al aan het doen zijn.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #220”Omdat ik weinig te vertellen heb over fancy blogplanners en mooi ingerichte plekjes om serieus aan je blog te werken, maar jullie toch even achter de schermen van mijn blog wilde laten kijken, leek het me wel eens leuk om in de statistieken te duiken. Niet gewoon voor de cijfertjes, maar voor de opmerkelijke dingen die ik daar soms tegen kom.
Doorgaan met lezen “Achter de schermen”Ok, misschien starten met een kleine bekentenis. Vroeger als het blok was, dan durfde ik de vreselijke soap Days of our lives wel eens gebruiken als ideale programma voor mijn blokpauzes. Maar daar gaat het hier niet over. Het gaat over hoe de dagen in mijn leven er uit zien, want de volgende opdracht in de Blogboost najaarschallenge is om je een blik achter de schermen te geven. Niet dat ik daar anders veel geheimen over heb denk ik, maar een uitgebreider dagboekje van hoe mijn week er uit zag, dat is al een hele tijd geleden, dus ik waag me er nog eens aan.
Maandag
Ik word wakker naast mijn lief, die vandaag op mijn bouw gaat werken en dus al dicht in de buurt is. Het blijft zalig, al maakt het soms ook wel wat moeilijker om uit bed te willen komen. Ikzelf werk uiteraard thuis, zoals iedereen nu. Omdat ik het gevoel had de grip weer wat te verliezen over mijn to do lijst, heb ik de dag ervoor eventjes als mijn dossiers bekeken en geordend en mijn takenlijst in Asana ingevuld. Zo weet ik wat er vandaag zeker moet gebeuren. ’s Avonds heb ik zin in herfstig eten dus maak ik een nieuw receptje van Pinterest en daarna kijk ik naar Boer zoekt vrouw. Mijn blogberichten voor deze week staan al ingepland, dus daar moet ik niet meer aan denken.
Dinsdag
Tussen de vele werktelefoons met vragen over Corona door, hou ik me ook vandaag goed aan mijn takenlijstje en loopt alles redelijk vlot. Na de werkdag maak ik me klaar om naar mijn lief te rijden. Nadat zijn dochter in quarantaine moest omdat er Corona in huis zat, kan hij haar vandaag eindelijk terug gaan halen en ga ik hen vergezellen. Weliswaar met eerst een tussenstop op de werf, waar meneer zijn koffiemachine heeft achtergelaten (de cafeïneverslaving is zo groot dat de koffiemachine dus telkens mee verhuist als hij ergens een tijdje moet zijn). ’s Avonds zijn we vooral nog bezig met de planning voor wat er nog moet gebeuren op de bouw.
Woensdag
Ik ben behoorlijk vroeg wakker en besluit dan maar op te staan en te beginnen werken terwijl de rest van het huis nog slaapt. Tegen dat zij wakker zijn heb ik al heel wat werk verzet en ondertussen ook af en toe gekeken naar de verkiezingsuitslagen in Amerika. Vandaag geen afspraken maar er liggen nog heel wat rapporten op mij te wachten en die stapel wil ik graag wegwerken. Door mijn vroege start kan ik vroeg stoppen en we doen nog een korte herfstwandeling. Ik had me voorgenomen om dat vanaf de nieuwe lockdown weer dagelijks te doen, maar de vorige dagen kwam het er al niet van.
Ook ’s avonds ben ik nog een beetje in ondernemersbegeleidermodus want kijk met veel interesse naar Andermans Zaken op één, waar een collega van mij advies geeft. En daarna heb ik het met mijn vriend nog over zijn zaak en een uitdaging waar hij mee zit.
Donderdag
Deze keer lukt het me niet om vroeg te beginnen, maar dat is niet zo erg. Ik kan nog een paar rapporten afwerken waardoor ik weer ongeveer bijgewerkt ben. ’s Middags combineer ik heel efficiënt een aantal boodschappen doen met luisteren naar een webinar in de auto (al die digitale tools zijn toch eigenlijk echt wel een geweldige uitvinding). Ik hang ook met de klantendienst van Fluvius aan de lijn, die me even naar adem doen happen bij de boodschap dat het gemiddeld 2 maanden duurt voor ze een nieuwe aansluiting kunnen in orde maken. Gelukkig staat de keuring wel al sneller gepland, want dat is belangrijk voor mijn zonnepanelen.
Vrijdag
Vandaag heb ik een dag verlof om te werken op de bouw. Mijn lief heeft zich voorgenomen om alvast de buis te steken voor de Telenet-kabel, maar als hij daar aan begint, ontdekt hij een probleempje met een andere buis en uiteindelijk is hij bijna een hele dag zoet met al die dingen. Dat betekent dat ik niet super veel andere zaken kan doen, want zijn peuter is er bij en die zich natuurlijk nog geen hele dag alleen bezig houden. Ik krijg wel gedaan wat ik absoluut wou doen, namelijk de MDF in de keuken in de primer zetten. Ik vind ’s avonds nog wat tijd om te lezen. Ik lees ‘Alles is uitvogelbaar’ van Marie Forleo uit (aanrader) en begin eindelijk in een boek van Khaled Hosseini dat ik al heel lang heb mogen lenen van een collega.
Zaterdag
Ook zaterdag is bouwdag. De architect komt eventjes langs om te kijken of een probleempje in de kruipkelder ook wel echt een probleem is (blijkt geen groot te zijn gelukkig). De garage moet leeg want daar moet gevloerd worden, dus ik begin al aan de opruimwerken. En ik rijd nog naar de Gamma om wat spullen te halen (toch wel een chanceke, dat de Doe het zelf zaken open mogen blijven). Ik ga ook nog eventjes langs bij papa om iets af te zetten en blijf een babbeltje doen, want die zit natuurlijk heel weinig mensen deze dagen. ’s Avonds ben ik alleen, dus breng ik Sushi mee van de winkel (mijn lief eet dat niet graag) en ik installeer me voor de tv om wat afleveringen van Home & Away bij te kijken.
Zondag
Het is rustig wakker worden, maar daarna trekken we weer naar de werf. Het plan om eventueel nog te schilderen (of vooral te primen) voor de verhuis is zowat afgevoerd (al is mijn lief volop filmpjes aan het opzoeken over hoe je dat doet met de spuit), maar het leek wel een goed idee om toch nog zoveel mogelijk schuurwerk te doen want al dat stof als de meubels er al staan is niet zo handig. We huurden dus een schuurmachine en ik ging aan de slag. Ik heb maar slappe armpjes dus een hele dag kon ik niet, maar gelukkig konden we elkaar wat afwisselen. Ondertussen ruimde ik de werf wat op, want er begonnen veel te veel dingen rond te slingeren en weg te waaien en vulde 3 grote vuilzakken. Tegen vijf uur waren we allebei pompaf en bestelden we Chinees (lokale horeca steunen en al). Daarna ploften we in de zetel om nog even naar het nieuws te kijken en het is daar dat ik nu mijn weekoverzichtje afmaak en net mijn Lieze checkt in heb geschreven.
Het leek wel of iedereen dit weekend wanderlust had en het bos in ging. Ik was wel dicht bij het bos (mijn toekomstige tuin, weet je wel) maar was veel te druk bezig in het huis om van het bos te kunnen genieten. Dat is voor binnenkort. Graag nog van die mooie herfstweekenden dus.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #219”
Iedereen heeft ze wel denk ik, littekens. Voor de ene zitten ze vooral op hun ziel, voor de anderen zal het eerder op hun lijf zijn. Ik heb er zeker wat mentale, dat kan je hier uit mijn schrijfsels wel afleiden, maar ook op mijn lichaam zijn een aantal littekens terug te vinden.
Doorgaan met lezen “Getekend voor het leven”Toen ik vorige week schreef dat ik niet zo van het plannen ben, bleef ik me achteraf afvragen of dat nu wel klopt, want eigenlijk heb ik mezelf altijd gezien als net wel een planner. Tot ik besefte dat het niet is omdat ik geen planner ben, dat ik geen plan heb. Want ik ben wel super georganiseerd, waardoor ik eigenlijk geen strak plan nodig heb om alles in goede banen te laten lopen (ik besef nu heel goed dat dat makkelijk gezegd is als je alleen jezelf hebt waarvoor je dingen gedaan moet krijgen en niet nog 5 kinderen daarnaast).
Doorgaan met lezen “Laat het maar zo”Zien we het allemaal een beetje zitten, die nieuwe lockdown of verstrengde maatregelen of welke naam je er ook op plakt? Ik hoopte nog een beetje naïef dat het niet zo erg hoefde te zijn, maar het zat er natuurlijk aan te komen. Dus we gaan er nog maar eens voor zeker.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #218”
Als je midden in de storm (of misschien eerder in de put zit), dan hou je niet zo van clichés. Of toch niet van degenen die je willen sussen dat het allemaal wel goed komt. Maar ooit komt er dan een moment dat de put minder diep is en dat je beseft dat die clichés er zijn met een reden. Omdat ze een kern van waarheid bevatten. En dat alles wat je toen niet wilde horen misschien toch wel klopt.
Doorgaan met lezen “Weg met dat lijstje”
