Ik ging bijna zeggen dat ik deze week amper heb gemerkt dat Corona rondwaart in de wereld, maar dat is niet helemaal waar. Want ook al kon ik voor een aantal dingen veel meer terug naar normaal, het is natuurlijk een nieuw normaal. Maar eentje waar ik mee kan leven als dat betekent dat ik terug wat meer kan buiten komen en mensen zien. Voor mij was het alvast een topweek.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #195”
Ik ben normaal iemand die zoveel mogelijk volgens de regels probeert te leven. Omdat ik er meestal van uit ga dat die regels er om een goeie reden zijn. En omdat ik graag in de pas loop omdat ik dan voldoe aan de norm en dan voel ik me geruster. Ik wil graag het juiste doen en regeltjes zijn daar voor mij een leidraad in. Sommige mensen rond mij lachen daar soms een beetje mee (niet op een negatieve manier hoor), maar zo ben ik nu eenmaal. Doorgaan met lezen “Volgens de regels”
Toen er weken geleden werd gecommuniceerd door mijn baas dat we met z’n allen thuis gingen werken, was ik helemaal mee. We mochten dat voor heel deze crisis ook al, ik deed dat al eens en zag niet al te veel problemen. De nodige spullen gingen mee naar huis en ik richtte mijn bureau in (alleen jammer dat mijn bureaustoel niet in de koffer paste). Systemen als Teams, Skype en GoToWebinar gebruikten we al langer, dus met beperkt gesukkel lukte het ook wel om via die weg veel meer te doen dan waarvoor we die dingen vroeger al gebruikten. Doorgaan met lezen “In het echt”
Op een rare manier voelde het deze week toch weer net iets normaler. Ik moest op een paar plekken zijn dus ik kwam een paar keer uit mijn kot, wat natuurlijk al dadelijk voor wat meer afwisseling zorgt in de week.
Ik hou wel van een traditie op tijd en stond. Zo geniet ik er van dat we met de familie nog altijd vaste momenten in het jaar hebben dat we allemaal samen komen, dat er tijd gemaakt wordt in de agenda voor bepaalde gebeurtenissen die elk jaar terug komen, dat er evenementen zijn waarvan je weet dat je daar nog eens heel wat mensen terugziet omdat iedereen daar is… Doorgaan met lezen “Een jaar zonder ijkpunten”
Als ik sommige mensen bezig hoor en sommige reacties lees op sociale media, dan denk ik soms dat ik echt een simpele ziel ben, dat ik heel goedgelovig ben en zo beschermd opgevoed dat ik niet snap hoe de maatschappij nu eigenlijk in elkaar zit. En ik maar denken dat ik te veel nadenk over dingen en best wel slim ben. Als het aankomt op Corona begin ik daar nu soms aan te twijfelen. Doorgaan met lezen “Kop in het zand?”
Deze week maar weer eens een lijstje van ergernissen, maar vooral ook gelukskes. Vorige week was een hele zware, ik was behoorlijk gecrasht maar deze week ging gelukkig een pak beter. Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: een verademing”
Iets wat vaak over mij gezegd wordt is dat ik zo sterk ben. Of dat ook waar is, weet ik niet. Naar de buitenwereld zal het vaak zo lijken, maar vanbinnen voelt het zeker niet altijd zo. Een hele tijd heeft sterk zijn voor mij in mijn hoofd ook lang betekend dat ik dan niet zorgzaam zou kunnen zijn. Want sterk zijn is hard en zorgzaam zijn zacht en dat leek niet bij elkaar te passen. Maar daar wil ik van terugkomen. Doorgaan met lezen “Zorgzaam”
Ik reed deze week naar de winkel, stond op de parking en had zin om te wenen (ik deed het daar niet, maar er vloeiden heel veel tranen op andere momenten deze week). Want hoe onnozel het ook is, ik wil naar de supermarkt kunnen zonder dat ik moet aanschuiven, zonder dat ik moet kijken waar de ontsmette karren staan, zonder dat ik moet nadenken over de mensen rond mij. Ik wil terug naar normaal.
Ik heb de laatste weken eigenlijk meer tijd dan anders, dus ook meer tijd om te bloggen en toch zijn er dagen dat er totaal geen zin of inspiratie is. Omdat de huidige situatie op zich wel redelijk overheersend is, maar ik daar hier niet constant over wil schrijven. En dan kom je op andere blogs wel eens leuke dingen tegen om eventjes de sleur te doorbreken. Ik waag me dus vandaag aan een zag die ik bij Julie zag langskomen. Doorgaan met lezen “The randomness of being”
