Mijn Over mij pagina werd alweer een hele tijd geleden geschreven. En ook al klopt die nog wel, toen ik bij Josefien haar alfabet zag, vond ik dat ook wel een leuke manier om nog eens wat dingen over mezelf te vertellen.
Doorgaan met lezen “Mijn alfabet”
Of ik al denk als plusmama, vroeg iemand me onlangs. Daar moest ik niet lang over nadenken. Ja, ik denk als een plusmama. In de supermarkt pak ik de dingen mee die de plusdochter graag heeft. Als ik kijk wat we gaan eten, dan hou ik er rekening mee dat ze liever koude dan warme tomaten eet. Ik sta al eens in de Action om leuk speelgoed te kopen en zie ineens alle plekken waar ze dingen van Paw Patrol hebben. De planning van de weekends hangt grotendeels af van of zij er is. Ik volg allerlei accounts op sociale media over opvoeden. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Doorgaan met lezen “Mama met een plus”
Die Katrien van Perfect Imperfect is geen gewone hoor. Die deed in het voorjaar bijna op haar eentje 40 dagen bloggen uit en maakte ook nog eens een eigen tag. Dan kan ik alleen maar een beetje moeite doen om die ook eens in te vullen.
Doorgaan met lezen “Regenboog tag”
Weet je wat er sinds kort op het bureaublad van mijn computer staat? Een Stoeflijstje. Wat dat is? Een overzichtje van dingen waar ik fier op mag zijn. Een grote dosis pepmiddel voor mezelf dus. Want soms heeft een mens een slechte dag en dan is het wel eens leuk om fijne dingen te lezen over jezelf. In het lijstje op mijn computer staat een verzameling complimentjes die ik kreeg van mijn collega’s. Maar het kan natuurlijk evengoed een lijstje zijn van mooie dingen die je familie en vrienden over je zeggen.
Doorgaan met lezen “Stoeflijstje”
Aangezien er nog bijna nergens raambekleding hangt in huis, kan je op sommige plaatsen nog ongegeneerd binnenkijken. Uiteraard hangt er wel folie op de ramen van de doucheruimte en de badkamer, voyeurs heb ik nu ook weer niet nodig, maar in de andere ruimtes dus nog niet. Maar wat zou je nu zien als je zou binnen gluren? Dat is iets wat een aantal bloggers al eens vertelden en ik volg in hun voetsporen.
Doorgaan met lezen “Als je hier kon binnen gluren”Het zal zondag alweer de 7e moederdag zijn zonder moeder. Je kan denken dat die dag dan wat passeert, want ook mijn schoonmoeder is er niet meer en heb zelf geen kindjes. Toch proberen we er een dag van te maken waarop mama nog in de spotlight staat. Soms met de hele familie, dit jaar gewoon met ons gezin. Al gaat het dan vaak meer over het samenzijn en niet zozeer over het praten over haar nagedachtenis. Daarom schrijf ik hier graag wat losse herinneringen neer.
Doorgaan met lezen “Ode aan mama”
Ik gooi er nog eens een tag tussen. Eentje over lezen. Dat past wel mooi in de zomer vind ik. De zomer is typisch een periode dat er meer tijd is om in een boek te duiken (al was dat bij mij dit voorjaar ook wel het geval). Maar hier dus mijn leesgewoonten op een rijtje.
Beetje luguber onderwerp misschien, maar aangezien ik van het overlijden van mijn mama heb geleerd dat het belangrijk is om over zo’n dingen te praten, ga ik de tag die ik zag bij Life in words toch ook eens invullen.
Doorgaan met lezen “Het einde”Ik zit hier nu al eventjes te denken of ik nog een weekoverzichtje zou schrijven. Gisteren had ik er niet zo’n zin in, om dan te denken dat ik het misschien toch wel zou doen, maar nu voelt het ook nog niet alsof ik het wil neerpennen. Niet dat er iets mis was met de week hoor, maar ik ben de weekoverzichtjes precies een beetje beu. Ik merk dat ik ze bij anderen de laatste tijd ook minder lees. Na een tijd is het toch een beetje een opsomming van vaak dezelfde dingen. En dan komt de vraag: schrijf je zo’n overzichtjes voor jezelf om op terug te kunnen kijken of schrijf je ze ook voor iemand anders?
Over dat laatste had ik in een andere context vorige week nog een discussie met mijn vriend. Er was een herdenkingsmis voor zijn pepe. Wij zijn allebei geen kerkgangers en zaten daar een beetje tegen onze zin. Achteraf zei ik dat we misschien beter de volgende keer aan zijn meme zouden vragen of ze het ok vindt dat we wel afkomen om samen te zijn met de familie, maar het kerkstukje zouden overslaan. Hij vond dat precies niet kunnen, maar waarom niet eigenlijk? Op zo’n moment zit je daar voor haar, niet voor jezelf of de persoon die al lang overleden is. Als zij het heel belangrijk vindt dat we meegaan, dan zou ik dat doen voor haar, maar als het haar niet uitmaakt, waarom zou ik dan tegen mijn overtuigingen ingaan?
Dat ik geen fan ben van de kerk betekent trouwens niet dat ik niet geïnteresseerd ben in geloof. Ik lees op dit moment een boek over Urk en een roman over de hugenotenoorlogen 500 jaar geleden. Ik moet zeggen dat die mij alleen maar sterken in mijn mening over de kerk als instituut. Waar geloof op zich mensen heel gelukkig kan maken, heeft de katholieke kerk toch eigenlijk al voor heel veel miserie gezorgd. En het valt op dat er in 500 jaar op dat gebied misschien nog niet eens zoveel veranderd is, al is de manier waarop dan wel verschillend.
Maar kijk, ik ga mij dus nog wat in mijn boeken verdiepen. En dat weekoverzicht, daar denk ik nog eens over na. Misschien krijg je aanstaande zondag wel terug eentje. En misschien ook niet ;-)
De meeste van mijn vriendschappen gaan al jaren mee. De langste al van toen ik één jaar was, vele anderen van op de schoolbanken en de unief en dan nog een paar mensen die nog iets later in mijn leven kwamen. Er zijn tijden geweest dat ik op zoek ging naar nieuwe vriendschappen. Niet omdat mijn bestaande vriendinnen niet meer goed genoeg waren, maar vaak omdat ze in een andere levensfase zaten en daarom niet altijd helemaal konden voldoen aan wat ik nodig had op dat moment.
Doorgaan met lezen “Vriendschap is samen herinneringen blijven maken”
