Lieze heeft een doel

Bucketlijst voor de zomer

levelieze

pier-569314_1920

Ik kan best wel wat zelfmedelijden hebben. Dat is geen mooie eigenschap, maar ieder mens heeft wel z’n mindere kantjes en dat is er dus eentje van mij. Ik merk dat ik er de laatste tijd weer last van heb. Dat ik me best zielig voel om weer een zomer als single in te gaan. Met onzekerheden over wat ik allemaal ga kunnen doen en met een gevoel van eenzaamheid als mensen family time inlassen op vakantie of vooral afspreken in functie van de kinderen. Het zal uiteindelijk wel allemaal weer meevallen, maar toen ik op een aantal blogs (waaronder die van Kelly en Annelies) een bucketlist voor de zomer zag passeren, zag ik daar ook wel een goeie schop onder mijn kont in om nu al wat dingen voorop te stellen en daar werk van te maken de komende maanden. Doorgaan met lezen “Bucketlijst voor de zomer”

Lieze overpeinst

Tussen 2 valkuilen

levelieze

Er was een tijd dat ik heel actief was in het verenigingsleven. Het begon eigenlijk zelfs vroeger al op school, toen ik in de leerlingenraad zat. Daarna kwam de jaarraad op de universiteit en nog later werd ik voorzitster van een vrouwenvereniging. Als ze mensen nodig hebben om te komen helpen met iets, dan zeg ik meestal met veel plezier ja. Je zou mij dus kunnen zien als een geëngageerde dame. Doorgaan met lezen “Tussen 2 valkuilen”

Lieze bouwt

Hoe staat dat nu met die bouw? (2)

levelieze

IMG_2314.jpg

Bouwen, daar spreek ik nu ondertussen al een tijdje over. En soms heb ik het gevoel dat ik er al zo lang over bezig ben dat mensen beginnen denken dat het allemaal wel heel lang duurt voor er een steen gelegd wordt. Geloof me, ik zou ook willen dat die steen er al zou liggen (en meer dan één ook), maar als alles goed gaat, dan gaat het na de zomer ook echt gebeuren. Dan is er meer dan anderhalf jaar verstreken sinds ik begon te zeggen dat ik ging bouwen en dat is lang, maar hopelijk allemaal voor het goeie doel. Doorgaan met lezen “Hoe staat dat nu met die bouw? (2)”

Lieze overpeinst

Onvolledig

levelieze

5 jaar scheelden mijn ouders in leeftijd. Dat betekende niet heel veel want het is iets heel banaals, maar het zorgde er wel voor dat ze hun ‘speciale’ verjaardagen telkens in hetzelfde jaar vierden. Zeker bij 60 en 65, en dan bij 65 en 70 was er groot feest. Dit jaar zou het 70 en 75 moeten geweest zijn, maar het was alleen nog de 75e verjaardag van papa die we vierden. Heel kleintjes maar, want nu hij het alleen moest vieren vond hij dat het nooit meer echt groot feest zou zijn. Het voelde onvolledig. Doorgaan met lezen “Onvolledig”