Ik ben ze even kwijt, de controle over de dingen en gebeurtenissen in mijn leven. En een stoel op 3 poten kan nog staan, maar als alle poten wankelen, dan kan een mens al eens vallen. Doorgaan met lezen “Zonder controle”
Categorie: Lieze laat los
Tijdsrekening volgens Lieze
Als het over het tellen van tijd gaat, dan nemen mensen wel eens een referentiekader. Het bekendste dat we massaal hebben overgenomen is die van het Christendom, waarin ze spreken over een tijd voor en na Christus. Maar ik hoor het mensen in mijn omgeving ook doen met hun eigen referentiekader. Vaak is het dan de tijd voor of na ze op een bepaalde job zijn begonnen of voor of na ze hun partner hebben leren kennen. Bij mij is dat voor en na mama is gestorven.
Doorgaan met lezen “Tijdsrekening volgens Lieze”
Geknipt
Sinds vorige week: Stopt mijn borstel ineens sneller dan ik denk. Veeg ik haar uit mijn gezicht dat er niet meer is. Moet ik mijn nek insmeren. Spuug ik niet meer per ongeluk mijn tandpasta uit op mijn haar. Zit ik niet meer vast onder de lits van mijn handtas/computertas. Hoef ik geen elastiekje meer mee te nemen. Heb ik een pak minder shampoo nodig. Ga ik niet meer vastzitten met mijn haar tussen de rits van mijn jas. Doorgaan met lezen “Geknipt”
Was 2017 meer en minder?
Een jaar geleden schreef ik neer wat ik van 2017 wilde maken. Vorige week twijfelde ik nog om een terugblik te schrijven, maar ondertussen had ik toch zin om er even bij stil staan. Doorgaan met lezen “Was 2017 meer en minder?”
5 jaar
Ik kreeg eergisteren een herinnering op Facebook van de kerstboom die ik 5 jaar geleden had gezet. Het was toen een nieuwe kerstboom met een hele grote ster die de nodige kerstsfeer bracht. Alles leek goed te gaan: het huis waar we woonden was af genoeg om comfortabel te zijn, de plannen voor een huis van ons 2 kregen vorm, ik had na een lastige zoektocht eindelijk een job, we waren ons trouwfeest aan het plannen en we zouden een aantal dagen later op citytrip vertrekken. Doorgaan met lezen “5 jaar”
Ik lijk zo op jou
‘Je lijkt zo op je mama.’ Ik hoor het nog geregeld zeggen door mensen. Soms door de familie of mensen die ik ken. Soms zelfs door wildvreemden die ik nog nooit gezien hebben maar mij al snel herkennen als dochter van. Het is al wel minder sinds ze is overleden, maar dan hoor ik het ineens weer. Doorgaan met lezen “Ik lijk zo op jou”
Zullen we barbecueën?
Een eigen huis, dat is al lang de droom. Ik zie een huis met een tuin. En als die tuin er is plaats voor een barbecue. Dan zou ik iedereen uitnodigen om te komen eten. want barbecueën, dat is voor mij gezelligheid, samenzijn met familie en/of vrienden en genieten van de zomer. Nog lang voor ik zo’n huis met tuin heb, heb ik dus al mijn housewarming gepland. Doorgaan met lezen “Zullen we barbecueën?”
Tot het einde
Als je ergens aan begint, dan moet je het ook afmaken. Dat heb ik vroeger thuis geleerd. Doorzetten en niet te snel opgeven. Niet dat ik dat altijd zo fijn vond hoor. Ik herinner me meer dan 1 moment dat ik echt wou stoppen met muziekschool en dat ze dan thuis zeiden dat ik dan eerst het schooljaar moest uitdoen (en elke keer opnieuw besloot ik in september om toch terug te beginnen trouwens). Maar het leerde me wel een wijze les en ik denk dat ik wel van mezelf kan zeggen dat ik een doorzetter ben. Doorgaan met lezen “Tot het einde”
Een soort van liefdesverdriet
Liefdesverdriet, daar zou ik in mijn oude dagboeken ongetwijfeld heel wat schrijfsels over vinden. Want wie heeft het nooit meegemaakt, ongelukkig zijn door een relatie die stuk liep of iemand die je kei hard zag zitten maar waarbij het niet wederzijds bleek te zijn. Ik kan wel een aantal jongens bedenken waarvoor ik liefdesverdriet heb gehad, dat hoort nu eenmaal bij het leven.
Maar soms heb ik het gevoel van nu nog met liefdesverdriet te zitten. Doorgaan met lezen “Een soort van liefdesverdriet”
Het voelt niet als kerst
“It’s beginning to look a lot like Christmas” zie ik overal verschijnen op Instagram en Facebook. En als je bij mij thuis komt, dan zou je dat misschien ook denken. Want de kerstboom staat er en er hangen overal lichtjes. Maar het kerstgevoel, dat is nog ver weg. En ik vraag me zelfs af of het nog gaat komen. Nu hoor ik dit jaar wel meer mensen zeggen dat het zo gek is dat het zondag al Kerstmis is. Het is nog niet vaak echt koud geweest en het valt wat raar zo aan het begin van de vakantie. Maar het gebrek aan kerstsfeer bij mij gaat toch dieper dan dat. Doorgaan met lezen “Het voelt niet als kerst”
levelieze.com 