Liefdesverdriet, daar zou ik in mijn oude dagboeken ongetwijfeld heel wat schrijfsels over vinden. Want wie heeft het nooit meegemaakt, ongelukkig zijn door een relatie die stuk liep of iemand die je kei hard zag zitten maar waarbij het niet wederzijds bleek te zijn. Ik kan wel een aantal jongens bedenken waarvoor ik liefdesverdriet heb gehad, dat hoort nu eenmaal bij het leven.
Maar soms heb ik het gevoel van nu nog met liefdesverdriet te zitten. Niet omwille van een bepaalde man, maar als gevolg van het alleen zijn. Een onbereikbare liefde die ik nog niet ken dus eigenlijk. En daarboven de angst dat een goeie man altijd onbereikbaar zal blijven. Soms geloof ik heel sterk dat een nieuwe liefde dichtbij is en dat het wel goed zal komen. Maar op andere momenten denk ik net dat ik het helemaal moet opgeven en me er bij moet neerleggen dat er nu eenmaal ook mensen zijn die altijd alleen blijven en dat ik dus mijn droom van een gezin dus misschien niet gerealiseerd zal zien.
Soms lijkt het een beetje op een rouwproces: proberen te aanvaarden wat is of vooral in dit geval dus niet is. En ik ben ook niet helemaal bij aanvaarding, want als ik eerlijk ben kan ik me nog altijd niet voorstellen dat ik ooit oprecht gelukkig kan zijn als ik alleen verder moet. Maar de andere stappen uit het rouwproces, komen me wel heel bekend voor. Uiteraard wil je een hele tijd niet geloven dat iedereen rond je iemand vindt en jij niet. Ik ben ook al heel vaak heel boos geweest op de wereld. Op sommige momenten word ik weer heel strijdlustig; probeer buiten te komen, schrijf me in op een datingsite en ga aan het Tinderen. Maar na een tijdje valt dat dan toch weer tegen en geef ik het teleurgsteld op (om het dan een tijdje later toch nog maar eens een kans te geven). En er zijn ook gewoon momenten dat ik me heel triest voel over mijn alleen zijn en dat ik het best moeilijk heb met mezelf en hoe het met mijn relatieleven is gelopen.
Benieuwd of ik ooit in de laatste fase geraak, die van aanvaarding. Al hoop ik momenteel toch vooral dat de juiste man passeert voor ik dat hoef te doen.
levelieze.com 
wel, ik hoop het voor jou! naar het schijnt kom je hem tegen als je het het minst verwacht!!
LikeGeliked door 1 persoon
Je mag er inderdaad niet teveel achter gaan zoeken, dan kom je plots iemand tegen. Het klinkt makkelijk gezegd maar probeer toch te genieten van het alleen zijn. Ik heb nu iets, komt het, het is goed. Komt het niet, het is ook goed.
Ik heb eerder schrik dat ik nooit meer ga kunnen samenzijn met iemand omdat ik het gewoon om alleen te zijn.
LikeLike
Dat gevoel heb ik soms ook wel, dat het heel erg aanpassen gaat zijn. Maar ik denk dat ik dat snel terug gewoon zou zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Fases die ik ook heb doorlopen: een lief vanaf mijn 18e tot aan mijn 30e. Dan merken dat er meer is in het leven, dus relatie over. Dan een hele tijd niets (of toch wel?) tot ik in 2002 in Canada een leuke Belg tegen het lijf liep tijdens een vakantie. Ja, je weet nooit hoe het loopt. Kinderwens had ik nooit dus in dat opzicht ook niets verloren. Alleen zijn is niet leuk, ik weet er alles van. Maar inderdaad, probeer het leuk te maken voor jezelf, dan ga je vanzelf stralen en wie weet.
(Kom vandaag per toeval op je blog dus ‘ken’ je niet).
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi oprecht stuk! Ik vind het best treffend hoe ‘single zijn’ de laatste tijd een maatschappelijk topic is geworden. Feit is dat het steeds moeilijker is om een partner te vinden, terwijl onze eigen verwachtingen en die van de mensen rondom ons wel hetzelfde zijn gebleven. Single zijn is nog steeds een soort van taboe, het strookt niet met de norm. Alleen zijn is ook zeker niet altijd gemakkelijk, maar een relatie is dat ook niet altijd. Zo probeer ik toch te denken ;). Uiteindelijk leef je voor jezelf en moet je er gewoon het beste van maken. Dat maakt je ook veel aantrekkelijker :) Erop vertrouwen dat de juiste persoon wel in je leven komt en ondertussen zoveel mogelijk genieten.
LikeLike
Dat is vooral mijn doel ook, om er oprecht over te schrijven. Single zijn hoeft geen taboe te zijn. Soms is het best ok om alleen te zijn, op andere momenten is het dik kut.En ik schrijf vanuit mezelf. Ik zou liever een relatie hebben, maar ik kruip niet huilend in een hoekje (allee, af en toe wel eens, maar dat kan al eens deugd doen). Bedankt voor je fijne reactie.
LikeGeliked door 1 persoon
Op de meest onverwacht moment zal de prins op het witte paard voor je neus staan ;-)
LikeLike