Ik ben gezegend met een goed stel hersenen. En daar ben ik dankbaar om, want het is fijn om dingen te kunnen leren met een bepaalde mate van gemak, om verbanden te kunnen leggen, om te kunnen redeneren. Alleen gaan mijn hersenen geregeld ook in overdrive, om dan niet gewoon over dingen na te denken die nuttig zijn, maar vooral om te beginnen denken over elk klein futiel dingetje. En dat is minder fijn.
Doorgaan met lezen “Zalig de armen van geest”
Terug naar normaal, zo na Corona, daar keek ik toch best naar uit. Heel dat gedoe over het nieuwe normaal hoefde voor mij zo niet. Niet dat er niks mag overblijven van de laatste jaren, maar over het algemeen vond ik het 2 jaar geleden voor Corona nog niet zo slecht. Maar natuurlijk was niet alleen Corona een abnormale factor voor mij de afgelopen tijd. Ziek thuis zitten was dat ook.
Doorgaan met lezen “De zoektocht naar mijn normaal”
Als je mij zou vragen hoe vaak ik maar 1 ding tegelijk doe, dan zou het aantal behoorlijk laag liggen. Want ik ben eigenlijk bijna constant met meerdere dingen op hetzelfde moment bezig. Zo ben ik nu deze blog aan het typen, muziek aan het luisteren en hou ik op de achtergrond ook nog een paar kleuters in het oog (of toch het oor). Maar ook op rustmomenten gebeurt het: ik kijk tv, maar scroll tegelijk door sociale media. Ik ben aan het koken en zet de tv op om daar ook nog wat dingen te volgen.
Doorgaan met lezen “Honderd dingen tegelijk”
Ik vind het niet leuk om te moeten toegeven, maar ik weet van mezelf dat ik nogal snel een oordeel klaar heb. Niet dat ik dat oordeel dan hardop ga staan roepen of mensen ga dwingen om te veranderen, want dat vind ik echt vreselijk als andere mensen dat doen. En het is waarschijnlijk ook wel gewoon des mensen om te oordelen en te beoordelen. Dat zal wel in onze natuur zitten om te kunnen overleven, als ik een zot met een geweer niet beoordeel als gevaarlijk dan zou ik hier misschien niet meer zitten.
Doorgaan met lezen “Veroordeeld”
De mensen die mij kennen, weten dat ik nogal graag de zaakjes onder controle heb. Ik weet graag waar ik aan toe ben. Ik word een beetje zenuwachtig van afspraken die niet doorgaan, niet weten hoe de planning voor de komende uren of dagen er uit ziet, niet weten wat de verwachtingen zijn of niet kunnen inschatten wat ik aan iemand heb. Geef mij voor een groot stuk maar voorspelbaarheid en zekerheid.
Doorgaan met lezen “Onder controle”
Hetgene me soms nog tegenhoudt om tevreden te zijn met mezelf? Het beeld dat ik vroeger gecreëerd had van hoe ik wou/dacht dat het zou zijn. Dat was een beeld waarop ik omringd ben met veel vrienden, een leuke job, de man van mijn leven die ik ontmoet had rond mijn studententijd en tegen mijn dertig een paar kinderen die in ons huis rondliepen. Dat beeld klopt nu dus deels, maar zeker niet helemaal.
Doorgaan met lezen “Toekomstbeelden”
Overlevingsmodus, dat is hoe de slaapdokter noemde waar ik in zat. Altijd maar doorgaan, blijven vechten, sterk zijn, grenzen negeren want het was allemaal niet zoals ik het wou dus dan moest ik maar hard blijven werken. Dat die overlevingsmodus bestaat is goed en ongetwijfeld een oerinstinct, maar een mens kan natuurlijk niet constant in die modus blijven. Op een gegeven moment moet je terug leven in plaats van te overleven. Maar misschien was/ben ik dat een beetje verleerd.
Doorgaan met lezen “Als het stil wordt”Wat gaan de mensen zeggen, met die mantra ben ik een beetje opgegroeid. Niet dat het er bewust bij ons werd ingedramd, maar ik hoorde het wel voldoende thuis om het in mijn hoofd te steken. En ook al bedoelden mijn ouders dat helemaal niet fout, het heeft heel wat impact gehad op mijn leven. En nog. Want ik moet nog altijd afleren om te veel mijn gedrag af te stemmen op wat andere mensen zouden kunnen denken.
Herstellen van een slaapstoornis, dat is verdorie niet simpel. Want de remedie voor mijn probleem: meer rusten, mijn hoofd wat meer afzetten, minder piekeren, grenzen stellen en de energievreters vooral laten liggen. Makkelijk getypt, maar weet je hoe moeilijk dat vaak is? Er zijn ongetwijfeld mensen die daar wel goed in zijn, maar voor mij is dat behoorlijk hard werken. Ik heb er momenteel een dagtaak aan.
Doorgaan met lezen “Moet just niks”Het is al even geleden dat ik nog eens de loftrompet afstak over mijn held Ish Ait Hamou, dus misschien wordt het nog wel eens tijd om een paar van zijn voltreffers boven te halen. Want in zijn voorstelling en zijn boeken zitten vaak zo’n mooie zinnen die me diep vanbinnen raken en die me dan in gang zetten om bij mezelf stil te staan.
Doorgaan met lezen “Wie mag ik zijn?”
levelieze.com 