Terug naar normaal, zo na Corona, daar keek ik toch best naar uit. Heel dat gedoe over het nieuwe normaal hoefde voor mij zo niet. Niet dat er niks mag overblijven van de laatste jaren, maar over het algemeen vond ik het 2 jaar geleden voor Corona nog niet zo slecht. Maar natuurlijk was niet alleen Corona een abnormale factor voor mij de afgelopen tijd. Ziek thuis zitten was dat ook.
Doorgaan met lezen “De zoektocht naar mijn normaal”
Als je worstelt met vermoeidheid, dan wordt vaak het beeld van de al dan niet lege batterij boven gehaald. Je bent moe dus de batterij is leeg en je moet dingen doen die de batterij terug vullen. Slapen is er daar eentje van, maar er wordt ook begonnen over op zoek gaan naar je energiegevers. Dat er energiegevers zijn, impliceert dat er ook energienemers zijn. Dus er zijn dingen waar je batterij van oplaadt en er zijn dingen die je batterij leegzuigen. Klinkt logisch en simpel. En toch is het zo simpel niet. Want eigenlijk vraagt alles energie.
Doorgaan met lezen “Alles is energie”
Oke, ik begin te merken dat niet alle zintuigen zo makkelijk zijn om iets aan op te hangen, dus misschien ga ik me toch wat dichterlijke vrijheid gunnen. Maar we doen wel verder.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #266”Bedankt voor de positieve reacties op de nieuwe vorm van mijn wekelijks overzicht. Dan doe we deze week gewoon zo verder he.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #265”
Arbeidsongeschikt zijn. Ik weet niet of ik ooit had gedacht dat ik ooit in die categorie ging vallen. De enige periode die ik me langere tijd uit zag, was als ik ooit met bevallingsrust zou gaan. Maar daar bleek mijn lijf dus anders over te beslissen. Het duurde even voor ik er vrede mee kon hebben, maar gelukkig heb ik van deze periode ook dingen geleerd.
Doorgaan met lezen “6 dingen die ik leerde van rusten”
Overlevingsmodus, dat is hoe de slaapdokter noemde waar ik in zat. Altijd maar doorgaan, blijven vechten, sterk zijn, grenzen negeren want het was allemaal niet zoals ik het wou dus dan moest ik maar hard blijven werken. Dat die overlevingsmodus bestaat is goed en ongetwijfeld een oerinstinct, maar een mens kan natuurlijk niet constant in die modus blijven. Op een gegeven moment moet je terug leven in plaats van te overleven. Maar misschien was/ben ik dat een beetje verleerd.
Doorgaan met lezen “Als het stil wordt”Waar mijn blog de laatste weken in slaapstand was, ben ik dat nog altijd veel te weinig. Ik schreef hier al eens eerder over mijn slaapproblemen en ik maakte er zelfs een wens van in mijn lijstje voor 2021, maar de weg naar beter slapen blijkt echt nog lang te zijn. En allesbehalve simpel. Want uit de overlevingsmodus geraken waar ik mezelf in geduwd heb, dat vraagt heel wat werk. Ik ben ondertussen gelukkig omringd door een goed team om me daarin te ondersteunen, maar het belangrijkste blijft om mezelf rust te gunnen. En laat dat nu niet direct mijn sterkte zijn.
Doorgaan met lezen “Slaapstand”
Het was opnieuw een beetje een lastige week. Thuiswerken wordt een beetje een sleur en ik had dan nog eens veel mensen die hun afspraak afzegden, dus als er al een planning was, dan werd die door elkaar gegooid. Volgende week kan ik nog eens naar kantoor, dat gaat hopelijk deugd doen.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #229”Hopelijk heeft iedereen genoten van de kerstdagen. Vandaag is misschien wat minder met dat vreselijke weer, maar hier is binnen nog meer dan genoeg te doen dus nadat ik net de hal heb geschilderd gaan we dadelijk nog een stukje zolder isoleren. Het is fijn om nog wat dingen vooruit te zien gaan, al hoop ik toch ook nog op een paar mooie dagen om in mijn vakantie wat fijne dingen buiten te kunnen gaan doen.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #224”
levelieze.com 