Terug naar normaal, zo na Corona, daar keek ik toch best naar uit. Heel dat gedoe over het nieuwe normaal hoefde voor mij zo niet. Niet dat er niks mag overblijven van de laatste jaren, maar over het algemeen vond ik het 2 jaar geleden voor Corona nog niet zo slecht. Maar natuurlijk was niet alleen Corona een abnormale factor voor mij de afgelopen tijd. Ziek thuis zitten was dat ook.
Doorgaan met lezen “De zoektocht naar mijn normaal”
Als je worstelt met vermoeidheid, dan wordt vaak het beeld van de al dan niet lege batterij boven gehaald. Je bent moe dus de batterij is leeg en je moet dingen doen die de batterij terug vullen. Slapen is er daar eentje van, maar er wordt ook begonnen over op zoek gaan naar je energiegevers. Dat er energiegevers zijn, impliceert dat er ook energienemers zijn. Dus er zijn dingen waar je batterij van oplaadt en er zijn dingen die je batterij leegzuigen. Klinkt logisch en simpel. En toch is het zo simpel niet. Want eigenlijk vraagt alles energie.
Doorgaan met lezen “Alles is energie”
Onlangs zag ik op LinkedIn een discussie passeren over of het professioneel was om op foto’s voor je werk of zaak je tattoos zichtbaar te tonen. Een aantal mensen vonden het geen probleem, maar er was ook iemand die reageerde met de boodschap ‘de 40 uur die je op je werk bent zijn van werkgever, je hebt nog uren genoeg over in de week om jezelf te zijn’. Eum wat?
Doorgaan met lezen “Altijd jezelf mogen zijn”Ons Disney+ abonnement heeft hier vooral al voor heel veel uren Frozen gezorgd, maar af en toe maken we een ander uitstapje. Naar de nieuwe film Encanto bijvoorbeeld. Nu moet je hier vooral geen review van een tekenfilm verwachten, maar ik ben wel fan van de boodschap die in de film zit. Het gaat namelijk over op zoek gaan naar je talenten en hoe je daar mee gezegend kan zijn, maar ook over hoe zwaar het kan wegen als mensen alleen dat ene stukje van je zien.
Doorgaan met lezen “Meer dan je talent”
Er zijn zoveel paden die een mens kan nemen in z’n leven. En elke keuze of gebeurtenis brengt andere gevolgen met zich mee. Maar ook de mensen die een rol spelen in je leven kunnen een grote invloed hebben op hoe je leven verder loopt. Ik durf wel eens filosofisch zeggen dat iets dan wel het lot geweest zal zijn, maar eigenlijk geloof ik daar niet in. Net omdat elk klein dingetje een impact kan hebben op hoe dingen verder lopen.
Doorgaan met lezen “Voorwaardelijke wijs”
Hoe dikwijls zeg jij tegen een/jouw kind dat ze niet zo flauw moeten doen, het zal wel geen pijn gedaan hebben. Dat ze niet moeten wenen om niks. Hoe vaak vraag je wat ze nu weer nodig hebben omdat je een spontane knuffel toch maar verdacht vindt? En hoe vaak wordt je boos als dat kind wat hangerig of lastig is omdat het een slechte nacht heeft gehad?
Doorgaan met lezen “Mag ik ook nog even?”
Als je mij zou vragen hoe vaak ik maar 1 ding tegelijk doe, dan zou het aantal behoorlijk laag liggen. Want ik ben eigenlijk bijna constant met meerdere dingen op hetzelfde moment bezig. Zo ben ik nu deze blog aan het typen, muziek aan het luisteren en hou ik op de achtergrond ook nog een paar kleuters in het oog (of toch het oor). Maar ook op rustmomenten gebeurt het: ik kijk tv, maar scroll tegelijk door sociale media. Ik ben aan het koken en zet de tv op om daar ook nog wat dingen te volgen.
Doorgaan met lezen “Honderd dingen tegelijk”
Een mens leert elke dag: kleine weetjes, nieuwe ontwikkelingen in de job of dingen over zichzelf. Ik dus ook. En ik deel graag een aantal dingen die ik de afgelopen tijd over mezelf leerde.
Doorgaan met lezen “Levenslang leren”
Ik vind het niet leuk om te moeten toegeven, maar ik weet van mezelf dat ik nogal snel een oordeel klaar heb. Niet dat ik dat oordeel dan hardop ga staan roepen of mensen ga dwingen om te veranderen, want dat vind ik echt vreselijk als andere mensen dat doen. En het is waarschijnlijk ook wel gewoon des mensen om te oordelen en te beoordelen. Dat zal wel in onze natuur zitten om te kunnen overleven, als ik een zot met een geweer niet beoordeel als gevaarlijk dan zou ik hier misschien niet meer zitten.
Doorgaan met lezen “Veroordeeld”
Als er iets was wat ik in vorige relaties vaak miste, dan was het het gevoel van voor mijn partner op de eerste plaats te komen. Het leek wel of zijn gezin of zijn wensen belangrijker waren als waar ik van droomde. Zo blijft een relatie natuurlijk niet werken, dus uiteindelijk bleven we niet bij elkaar. En nu kan ik dat op de ander steken, maar eigenlijk moet ik ook in eigen boezem kijken. Want zij zetten mij niet op de eerste plaats, maar ik liet het toe dat ze me achteruit stelden.
Doorgaan met lezen “De podiumplaatsen”
levelieze.com 