Deze quote staat sinds vorige week op het letterbord in mijn living. Toen ik ze er op zette leek het een boodschap die ik nodig had, maar elke keer als ik er naar kijk wringt er iets. Niet dat ik niet wil geloven dat die quote kan kloppen, maar omdat ik ze schreef met een bepaalde situatie in gedachten en dat ik nog niet doordrongen ben van het geloof dat het tijd is om het los te laten en te denken dat er dan iets beters in de plaats gaat komen. Doorgaan met lezen “Buikgevoel”
Wat is er met mij gebeurd? Het is een vraag die me de laatste tijd bezig houdt. Want ik heb het gevoel dat ik een stukje van mezelf ben verloren dat ik misschien toch liever niet kwijt wou. Ik vind van mezelf dat ik iemand ben die best wel aandacht heeft voor persoonlijke groei. En dat ik daar ook al heel wat stappen heb in gezet. De bedoeling is dan natuurlijk wel dat je groeit naar een betere versie van jezelf. Of beter gezegd: een versie waar je jezelf gelukkiger bij voelt. Doorgaan met lezen “Gezocht: vrouw die zich kan smijten”
Ik ben normaal iemand die zoveel mogelijk volgens de regels probeert te leven. Omdat ik er meestal van uit ga dat die regels er om een goeie reden zijn. En omdat ik graag in de pas loop omdat ik dan voldoe aan de norm en dan voel ik me geruster. Ik wil graag het juiste doen en regeltjes zijn daar voor mij een leidraad in. Sommige mensen rond mij lachen daar soms een beetje mee (niet op een negatieve manier hoor), maar zo ben ik nu eenmaal. Doorgaan met lezen “Volgens de regels”
Ik hou wel van een traditie op tijd en stond. Zo geniet ik er van dat we met de familie nog altijd vaste momenten in het jaar hebben dat we allemaal samen komen, dat er tijd gemaakt wordt in de agenda voor bepaalde gebeurtenissen die elk jaar terug komen, dat er evenementen zijn waarvan je weet dat je daar nog eens heel wat mensen terugziet omdat iedereen daar is… Doorgaan met lezen “Een jaar zonder ijkpunten”
Als ik sommige mensen bezig hoor en sommige reacties lees op sociale media, dan denk ik soms dat ik echt een simpele ziel ben, dat ik heel goedgelovig ben en zo beschermd opgevoed dat ik niet snap hoe de maatschappij nu eigenlijk in elkaar zit. En ik maar denken dat ik te veel nadenk over dingen en best wel slim ben. Als het aankomt op Corona begin ik daar nu soms aan te twijfelen. Doorgaan met lezen “Kop in het zand?”
Iets wat vaak over mij gezegd wordt is dat ik zo sterk ben. Of dat ook waar is, weet ik niet. Naar de buitenwereld zal het vaak zo lijken, maar vanbinnen voelt het zeker niet altijd zo. Een hele tijd heeft sterk zijn voor mij in mijn hoofd ook lang betekend dat ik dan niet zorgzaam zou kunnen zijn. Want sterk zijn is hard en zorgzaam zijn zacht en dat leek niet bij elkaar te passen. Maar daar wil ik van terugkomen. Doorgaan met lezen “Zorgzaam”
Ik zit in wat ooit mijn tuin gaat worden. Heel strikt genomen mag ik daar nu niet zijn want tijdens mijn fietstochtje mag ik onderweg nergens stoppen. Maar ik geniet hier toch even van de zon en de geluiden van werkende aannemers op de achtergrond. Het voelt toch een beetje minder alleen dan als in thuis zou zitten. Want mijn eigen gezelschap daar, dat begin ik toch wat beu te worden. Je zou nochtans zeggen dat ik het toch gewoon ben om zo vaak alleen te zijn. Maar wie hier al een tijdje mee leest weet dat ik dat anders ook niet altijd zo goed mee om kan. Doorgaan met lezen “In beperkte kring”
Wat ik nu ga schrijven is misschien voor sommigen een tikkeltje controversieel, maar ik ga het toch doen. Dit weekend kregen we ineens van alle kanten te horen dat we te laks worden, de regels niet meer fatsoenlijk volgen en dat we ons zo slecht gedragen dat we op een volledige lockdown afstevenen. Als dit zou betekenen dat mensen nodeloos dicht bij elkaar troepen en zo het risico op verspreiding vergroten, dan deel ik uiteraard die verontwaardiging. Maar een klein stukje van mij vraagt zich ook af: is dat inderdaad zo’n grote ramp? Laat me toelichten waarom. Doorgaan met lezen “We moeten het wel blijven begrijpen”
Man wat heb ik dit onderschat. Waar ik een maand geleden nog heel optimistisch schreef dat we dit kunnen, voelt dat nu soms toch niet meer zo makkelijk. Ik omschreef het nog als ‘gewoon wat wegblijven van elkaar’, maar toen kon wilde ik nog niet geloven dat dat niet een paar weken maar een paar maanden zou zijn. En mensen zijn daar niet voor gemaakt, om maanden geen echt menselijk contact te hebben. Doorgaan met lezen “Niet te vergelijken”
Altijd druk, altijd iets te doen. Het lijkt wel of het gros van de mensen altijd een zekere onrust ervaart omdat er altijd nog wel iets op het to do lijstje staat. Het is een drukte van jewelste want als het geen job is die tijd vraagt, dan is het wel een hobby die je wil doen, je gezin dat aandacht vraagt, een etentje of feest waar je op bent uitgenodigd of klusje dat nog moet afgewerkt worden. En dan horen we langs alle kanten dat mensen te weinig tijd hebben. Doorgaan met lezen “De onrust van de tijd”
