Het voelt een beetje surrealistisch, wat er nu allemaal gebeurt. En het is zeker niet dat ik anders mijn kop in het zand steek voor de problemen die er zijn in de wereld, maar ik besef wel dat ik verwend ben opgevoed en daardoor nooit hebben moeten nadenken over heel erge dingen die me konden overkomen. Ik heb nooit gevreesd dat ik geen dak meer boven mijn hoofd zou hebben of dat ik zonder eten zou vallen. En ik denk nu zeker niet dat dat door Corona zal veranderen, maar ik had ook nooit gedacht te moeten rondlopen in een stad waar alle cafés en restaurants dicht zijn en waar ik niet op zaterdag naar de winkel kan. Dat zijn allemaal zo’n normale dingen dat je niet verwacht dat die toch ineens niet meer vanzelfsprekend zijn. Doorgaan met lezen “We kunnen dit”
Categorie: Lieze overpeinst
Nood aan me-time?
Als je veel stress hebt in je leven, dan wordt er al snel gezegd dat je moet zorgen voor me-time. Tijd voor jezelf nemen en fijn iets doen voor jezelf. En dat klinkt op zich heel logisch, maar als je dan ziet hoe bijvoorbeeld magazines dat invullen, dan gaat het over je terugtrekken en een boek lezen, wandelen of lekker gaan eten, maar dus vooral om tijd weg te hebben van (de zorg voor) anderen. En toen ik een foto begon te zoeken die paste bij me-time vond ik 90% afbeeldingen met een kop koffie (wat ik nog altijd niet drink, bah). Laat dat nu meestal niet de me-time zijn die ik nodig heb. Doorgaan met lezen “Nood aan me-time?”
Wat gaan de mensen zeggen
Overtuigingen, ze kunnen behoorlijk hardnekkig zijn. En ik wil zeker niet zeggen dat overtuigingen altijd slecht zijn, maar er zijn er zeker die totaal niet helpen. Zo heb ik van thuis meegekregen dat het best belangrijk is wat anderen denken. Het werd zeker niet elke dag letterlijk gezegd, maar het kwam er toch vaak op neer. Mijn ouders bedoelden daar uiteraard geen kwaad mee en ze kregen dat hoogstwaarschijnlijk ook mee van hun ouders. Maar ik heb er nu wel last van. In mijn hoofd zijn daar namelijk 2 heel storende overtuigingen uit gekomen. Doorgaan met lezen “Wat gaan de mensen zeggen”
In het doktershokje
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat hoofd en lijf elkaar beïnvloeden. Als je pijn hebt in je lichaam, dan word je daar ongelukkig van. En als het in je hoofd niet allemaal goed zit, dan kan je lijf dat op verschillende manieren laten zien of voelen. Daar was ik zelf vorige week nog maar eens een mooi voorbeeld van. Ik ben er dan ook van overtuigd dat het meestal de 2 dingen zijn waar je naar moet kijken als een mens ziek is. Doorgaan met lezen “In het doktershokje”
Connectie verbroken
Het gaat moeilijk. En ik voel me op de één of andere manier alleen staan. Al weet ik niet of ik me alleen voel omdat ik het moeilijk heb of dat het moeilijk is omdat ik me alleen voel. Het zal wel gewoon een vicieuze cirkel zijn. Mijn hoofd zit zo vol gedachten, twijfels en zorgen dat ik ver sta van iedereen, inclusief mezelf. Doorgaan met lezen “Connectie verbroken”
De paraplu mag ook eens dicht
Je excuseren en excuses maken zijn 2 heel andere dingen. En tegenwoordig heb ik de indruk dat mensen vooral nog heel goed zijn in het tweede, maar het eerste wel eens uit het oog verliezen. Terwijl je oprecht excuseren voor iets vaak veel meer waarde heeft. Doorgaan met lezen “De paraplu mag ook eens dicht”
Het moois dat we delen
Ik ging 2 keer naar de voorstelling ‘Aangenaam, ik ben Ish’ van mijn persoonlijke held Ish Ait Hamou. De eerste keer was dat niet heel doordacht. Ik vind Ish een fantastische verteller en wou graag horen wat hij te zeggen had dus ik bestelde kaarten. Wat een impact had die avond, een mens kan niet anders dan stil worden van zijn woorden. Net omdat er in zijn voorstelling zo veel zat dat hard binnenkwam, wilde ik nog eens gaan luisteren. Omdat ik wou dat het nog meer kan binnen komen. En ik wou het nog eens horen om het nooit meer te vergeten. De tweede keer ging ik dan ook veel bewuster. Doorgaan met lezen “Het moois dat we delen”
Telkens dezelfde vraag
Je doet zo je best om je leven op te bouwen, maar toch, je zit daar nog altijd alleen, in die zetel. Gewoon gaan werken, thuiskomen. Stelt dat je leven voor? Dat vraag je je af. De vragen zijn hetzelfde als je jonger bent, maar als je veertig bent zijn de antwoorden nog harder.
Die laatste zin, uit het programma Eenzaam dat onlangs op Canvas liep, vat helemaal samen hoe het voelt om als dertigplusser alleen te zijn. Doorgaan met lezen “Telkens dezelfde vraag”
In eigen handen?
Er wordt veel gezegd en geschreven over hoe tegenwoordig overal wordt voorgehouden dat het leven maakbaar zou zijn. Dat je alles in eigen handen kan nemen en je eigen geluk kan creëren. Maar tegelijkertijd lees je ook dat je het leven niet onder controle hebt, dat je niet in de hand hebt wat het leven op je pad gooit en dat je dus die controle en verwachtingen beter kan loslaten om tevreden te zijn. Is dat dan niet een beetje tegenstrijdig? Doorgaan met lezen “In eigen handen?”
Kleine wereld
Er zijn mensen die van nieuwe ervaring naar nieuwe ervaring springen in het leven. Elk weekend een nieuw restaurant proberen, naar verschillende events gaan, veel nieuwe mensen leren kennen, er vaak op uit, op reis om de wereld te verkennen. En dan ben ik er, die springt van het ene bekende naar het andere. Doorgaan met lezen “Kleine wereld”
