Ooit, nog niet zo heel lang geleden, kochten mensen hun boodschappen bij de lokale handelaars. Drank zat in glazen flessen en het leeggoed werd terug gebracht. Fruit en groenten waren niet verpakt of zaten in een papieren zakje. Brood kwam van de bakker of werd thuis gebakken. Een tussendoortje kwam uit het grote pak koeken en werd in een doosje gestoken om mee te nemen naar school in plaats van dat het allemaal apart gekocht werd in porties. Er werd vers gekookt want meeneemmaaltijden waren amper te krijgen. Aan de waslijn buiten hing was te drogen want een droogkast was een luxe. Kleding of schoenen die een gaatje hadden werden hersteld. En op vakantie gingen ze met de auto naar de kust of naar Frankrijk. Lees verder
Lieze overpeinst
Alle zaakjes op orde
Onderstaande tekst kreeg ik vorige week een aantal keer te zien op social media en hij werd me zelfs speciaal doorgestuurd. Hij is bedoeld om een hart onder de riem te steken. Dat het ok is om niet te voldoen aan het ideale plaatje dat de maatschappij soms lijkt op te dringen. Dat je gewoon je eigen leven moet leiden, zonder te veel het gevoel te hebben dat je aan bepaalde beelden van andere moet voldoen. En dat is mooi. Er kwam ook heel veel bijval bij deze afbeelding. Lees verder
Waar ligt de lat?
Toen ik dinsdag schreef over hoe ik mezelf elke dag test en evalueer en dus elke dag examen moet doen, schreef ik er bij dat het niet goed genoeg lijkt tot ik zou kunnen bereiken wat ik ‘normaal’ vind. Maar dat betekent natuurlijk ook dat ik dus een bepaald beeld heb van wat normaal is. En dat beeld durft al eens behoorlijk verstoord te zijn. Lees verder
Elke dag examen
Ze is weer bezig, de blokperiode voor de studenten. Hele dagen studeren voor examens, stress voelen, discipline proberen te houden… Het is toch een behoorlijk vermoeiende periode. Want je probeert goed genoeg je best te doen om een goeie evaluatie te krijgen en dat vraagt behoorlijk wat energie. Misschien daarom dat ik vaak nog altijd vermoeid ben, want mijn psycholoog wees me er overlaatst op dat ik nog steeds in examenperiode zit, elke dag opnieuw. Lees verder
De plooi
De laatste weken is er één gevoel dat overheerst. Een gevoel van gelatenheid. De dingen zijn zoals ze zijn en het is nu zo. Ik ben 35, zonder partner, zonder kinderen en blijkbaar is het niet voor mij weg gelegd om dat wel te hebben. Ik ben het geloof kwijt dat die dingen nog komen. Dat klinkt nu misschien heel melodramatisch, maar ik krijg het gevoel niet van me afgeschud. Lees verder
Wat ik aan kan
Als mensen het moeilijk hebben, wordt er wel eens gezegd dat je enkel op je pad krijgt wat je aan kan. Geen idee of dat uit een religie komt of van ergens anders, maar meestal proberen mensen het te gebruiken als troostende woorden. Ze willen je gerust stellen dat je ongetwijfeld sterk genoeg bent om alle miserie te overleven. Lees verder
Mijn gedacht
Als ik hier op mijn blog schrijf of op dingen reageer, dan doe ik dat vanuit mijn eigen leefwereld en vanuit hoe het voor mij aanvoelt. Voor mij is dat echt. Maar voor iemand anders voelt het misschien heel anders aan. Want we hebben allemaal ons eigen referentiekader. Lees verder
Verantwoordelijkheid
Je hebt zo van die eigenschappen van andere mensen die super hard in je allergie zitten. Dat kan gaan over arrogantie, opdringerigheid,pessimisme… Maar mijn allergie is vooral het niet nemen van verantwoordelijkheid. Dat komt natuurlijk omdat ik net wel iemand ben met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En misschien is dat bij mij iets te groot om goed te zijn, maar je krijgt me dus echt op mijn paard door verantwoordelijkheid af te schuiven. Lees verder
Slechte verstopper
Dat ik geregeld depressieve gevoelens heb, is voor lezers hier waarschijnlijk geen verrassing. Ik zal het zelden zo benoemen want ik wil zo ver mogelijk wegblijven van het woord depressie, maar de gevoelens zijn er wel. En soms voelt het alsof ik er een dagtaak van maak om ze zo goed mogelijk te onderdrukken in de omgang met andere mensen. Lees verder
Gedachtenlezer
Ik kan super goed gedachten lezen van mensen. In bijna elke situatie weet ik te voorspellen wat ze denken, gaan zeggen en gaan doen. Of dat denk ik toch, want ik lees eigenlijk helemaal geen gedachten, ik vul dat gewoon zelf in. Lees verder
