Wat ik nu ga schrijven is misschien voor sommigen een tikkeltje controversieel, maar ik ga het toch doen. Dit weekend kregen we ineens van alle kanten te horen dat we te laks worden, de regels niet meer fatsoenlijk volgen en dat we ons zo slecht gedragen dat we op een volledige lockdown afstevenen. Als dit zou betekenen dat mensen nodeloos dicht bij elkaar troepen en zo het risico op verspreiding vergroten, dan deel ik uiteraard die verontwaardiging. Maar een klein stukje van mij vraagt zich ook af: is dat inderdaad zo’n grote ramp? Laat me toelichten waarom. Doorgaan met lezen “We moeten het wel blijven begrijpen”
Category: Lieze overpeinst
Niet te vergelijken
Man wat heb ik dit onderschat. Waar ik een maand geleden nog heel optimistisch schreef dat we dit kunnen, voelt dat nu soms toch niet meer zo makkelijk. Ik omschreef het nog als ‘gewoon wat wegblijven van elkaar’, maar toen kon wilde ik nog niet geloven dat dat niet een paar weken maar een paar maanden zou zijn. En mensen zijn daar niet voor gemaakt, om maanden geen echt menselijk contact te hebben. Doorgaan met lezen “Niet te vergelijken”
De onrust van de tijd
Altijd druk, altijd iets te doen. Het lijkt wel of het gros van de mensen altijd een zekere onrust ervaart omdat er altijd nog wel iets op het to do lijstje staat. Het is een drukte van jewelste want als het geen job is die tijd vraagt, dan is het wel een hobby die je wil doen, je gezin dat aandacht vraagt, een etentje of feest waar je op bent uitgenodigd of klusje dat nog moet afgewerkt worden. En dan horen we langs alle kanten dat mensen te weinig tijd hebben. Doorgaan met lezen “De onrust van de tijd”
Zonder horizon
De quarantaine gaat nog door tot half mei. Cafés nog zeker dicht tot 30 april. Lockdown in Italië tot minstens 2 mei. Ik zie overal maar berichten verschijnen over nieuwe maatregelen die nergens officieel worden gestaafd. En ik wil ze ook niet geloven. Enerzijds omdat er momenteel zoveel fake news wordt verspreid en dat kan alleen maar zorgen voor meer paniek en stom hamstergedrag. Anderzijds wil ik het ook gewoon nog niet geloven. Ik heb het nodig om nog hoopvol te zijn dat het snel toch net ietsje beter gaat gaan. Doorgaan met lezen “Zonder horizon”
Leg het mij eens uit
In crisissen zie je altijd 2 dingen: het beste in de mensen komt naar boven maar bij anderen komt net het slechtste in de mens naar boven. En ik snap echt heel goed dat mensen bang zijn. En dan doe je misschien wel eens dingen die je normaal niet zou doen. Maar je kan ook overdrijven. En dat snap ik niet goed. Want daar doe je echt niemand een plezier mee. Kan dus iemand mij alstublieft een aantal dingen uitleggen?
We kunnen dit
Het voelt een beetje surrealistisch, wat er nu allemaal gebeurt. En het is zeker niet dat ik anders mijn kop in het zand steek voor de problemen die er zijn in de wereld, maar ik besef wel dat ik verwend ben opgevoed en daardoor nooit hebben moeten nadenken over heel erge dingen die me konden overkomen. Ik heb nooit gevreesd dat ik geen dak meer boven mijn hoofd zou hebben of dat ik zonder eten zou vallen. En ik denk nu zeker niet dat dat door Corona zal veranderen, maar ik had ook nooit gedacht te moeten rondlopen in een stad waar alle cafés en restaurants dicht zijn en waar ik niet op zaterdag naar de winkel kan. Dat zijn allemaal zo’n normale dingen dat je niet verwacht dat die toch ineens niet meer vanzelfsprekend zijn. Doorgaan met lezen “We kunnen dit”
Nood aan me-time?
Als je veel stress hebt in je leven, dan wordt er al snel gezegd dat je moet zorgen voor me-time. Tijd voor jezelf nemen en fijn iets doen voor jezelf. En dat klinkt op zich heel logisch, maar als je dan ziet hoe bijvoorbeeld magazines dat invullen, dan gaat het over je terugtrekken en een boek lezen, wandelen of lekker gaan eten, maar dus vooral om tijd weg te hebben van (de zorg voor) anderen. En toen ik een foto begon te zoeken die paste bij me-time vond ik 90% afbeeldingen met een kop koffie (wat ik nog altijd niet drink, bah). Laat dat nu meestal niet de me-time zijn die ik nodig heb. Doorgaan met lezen “Nood aan me-time?”
Wat gaan de mensen zeggen
Overtuigingen, ze kunnen behoorlijk hardnekkig zijn. En ik wil zeker niet zeggen dat overtuigingen altijd slecht zijn, maar er zijn er zeker die totaal niet helpen. Zo heb ik van thuis meegekregen dat het best belangrijk is wat anderen denken. Het werd zeker niet elke dag letterlijk gezegd, maar het kwam er toch vaak op neer. Mijn ouders bedoelden daar uiteraard geen kwaad mee en ze kregen dat hoogstwaarschijnlijk ook mee van hun ouders. Maar ik heb er nu wel last van. In mijn hoofd zijn daar namelijk 2 heel storende overtuigingen uit gekomen. Doorgaan met lezen “Wat gaan de mensen zeggen”
In het doktershokje
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat hoofd en lijf elkaar beïnvloeden. Als je pijn hebt in je lichaam, dan word je daar ongelukkig van. En als het in je hoofd niet allemaal goed zit, dan kan je lijf dat op verschillende manieren laten zien of voelen. Daar was ik zelf vorige week nog maar eens een mooi voorbeeld van. Ik ben er dan ook van overtuigd dat het meestal de 2 dingen zijn waar je naar moet kijken als een mens ziek is. Doorgaan met lezen “In het doktershokje”
Connectie verbroken
Het gaat moeilijk. En ik voel me op de één of andere manier alleen staan. Al weet ik niet of ik me alleen voel omdat ik het moeilijk heb of dat het moeilijk is omdat ik me alleen voel. Het zal wel gewoon een vicieuze cirkel zijn. Mijn hoofd zit zo vol gedachten, twijfels en zorgen dat ik ver sta van iedereen, inclusief mezelf. Doorgaan met lezen “Connectie verbroken”
