Het was een rare week. Er kwam niks uit mijn pen (allee, toetsenbord) gevloeid, ook al zat er veel in mijn hoofd. Vaak helpt schrijven me om dingen op een rijtje te zetten, maar nu krijg ik het er niet zo goed uit. Of toch niet om hier te zetten, want er zijn wat dingen bij die misschien verkeerd kunne worden opgevat. Dus laat ik het (voorlopig) maar.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #196”
Ik ging bijna zeggen dat ik deze week amper heb gemerkt dat Corona rondwaart in de wereld, maar dat is niet helemaal waar. Want ook al kon ik voor een aantal dingen veel meer terug naar normaal, het is natuurlijk een nieuw normaal. Maar eentje waar ik mee kan leven als dat betekent dat ik terug wat meer kan buiten komen en mensen zien. Voor mij was het alvast een topweek.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #195”
Op een rare manier voelde het deze week toch weer net iets normaler. Ik moest op een paar plekken zijn dus ik kwam een paar keer uit mijn kot, wat natuurlijk al dadelijk voor wat meer afwisseling zorgt in de week.
Deze week maar weer eens een lijstje van ergernissen, maar vooral ook gelukskes. Vorige week was een hele zware, ik was behoorlijk gecrasht maar deze week ging gelukkig een pak beter. Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: een verademing”
Ik reed deze week naar de winkel, stond op de parking en had zin om te wenen (ik deed het daar niet, maar er vloeiden heel veel tranen op andere momenten deze week). Want hoe onnozel het ook is, ik wil naar de supermarkt kunnen zonder dat ik moet aanschuiven, zonder dat ik moet kijken waar de ontsmette karren staan, zonder dat ik moet nadenken over de mensen rond mij. Ik wil terug naar normaal.
Na 6 weken leefde ik een beetje op hoop, maar het overheersende gevoel na vrijdag was vooral verslagenheid. De persconferentie was echt een draak van een vertoning en slaagde er in mijn ogen vooral in om mensen te deprimeren. Op professioneel gebied ben ik uiteraard blij dat ze de economie terug op gang gaan trekken, maar op persoonlijk vlak was het toch een klap. Er werd aangekondigd dat we gingen horen hoe de versoepeling zou verlopen en op 1 of andere manier zijn ze er in geslaagd om het te doen voelen als een verzwaring, of ligt dat aan mij?
Ik had het deze week toch weer wat lastiger dan daarvoor. Ik zat voor Corona al met een aantal dingen te worstelen en die zijn door deze crisis natuurlijk niet zomaar verdwenen dus die kwamen weer wat meer de kop opsteken. En dan zit ik na te denken over de toekomst, zou enigzins actie willen ondernemen maar de situatie laat dat niet toe en daar word ik dan wat ambetant van. Wat niet wegneemt dat ik geen aandacht meer probeer te hebben voor wat wel goed gaat. Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: duurt het nog lang?”
Door altijd thuis te zijn ben ik helemaal mijn besef van dagen kwijt. En dan is het ineens weekend en zelfs Pasen zonder dat je het weet. Ik hou het hier voorlopig maar gewoon bij een lijstje van kleine gelukskes.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: is het al zondag?”
Het begint al een beetje normaal te voelen dat de situatie is wat ze is, de weken gaan nog altijd redelijk snel voorbij. Tegelijkertijd hoop ik dat het zo snel mogelijk over is natuurlijk, want er zijn ook heel veel dingen die terug mogen zijn als in de goede oude tijd. Ik mis uiteraard heel wat mensen en dingen, maar er blijven gelukkig ook nog altijd mooie momenten over.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: gemis en kleine gelukskes”
Ik heb een tijdje zitten twijfelen of ik deze week wel over hoogte- en laagtepunten zou spreken, want alle dagen lijken natuurlijk wel nogal hetzelfde. Ik doe toch maar een poging, al is het maar voor mezelf om een oppepper te hebben, want ik kan het eigenlijk wel een beetje gebruiken.
Doorgaan met lezen “Lieze checkt in: tweede week in mijn kot”
