6 dingen die ik leerde van rusten

Arbeidsongeschikt zijn. Ik weet niet of ik ooit had gedacht dat ik ooit in die categorie ging vallen. De enige periode die ik me langere tijd uit zag, was als ik ooit met bevallingsrust zou gaan. Maar daar bleek mijn lijf dus anders over te beslissen. Het duurde even voor ik er vrede mee kon hebben, maar gelukkig heb ik van deze periode ook dingen geleerd.

1. Slaap is essentieel
   Het was misschien gek van mezelf van te denken dat het goed kon blijven gaan nadat ik al 6 jaar slecht sliep. Maar altijd moe zijn was voor mij gewoon normaal geworden. Niet dat ik dat leuk vond of zo, maar het hoorde gewoon bij het leven. Nu is er natuurlijk een reden waarom alle mensen een groot deel van de uren in een dag slapen dus denken dat je zonder kan of met onvoldoende, dat is gewoon niet realistisch. Misschien had ik al veel sneller de stap naar de slaapkliniek moeten zetten, maar ik wou ook niet onnozel of kleinzerig doen. Want iedereen in onze maatschappij heeft het toch druk en is al eens moe. Maar het is niet omdat veel mensen zich zo voelen dat het normaal is.
2. Mensen hebben echt wel begrip voor de situatie
   Misschien ben ik gezegend met uitzonderlijke mensen in mijn omgeving (ongetwijfeld wel hoor), maar ik heb eigenlijk amper negatieve reacties gehad op mijn arbeidsongeschiktheid. En als die er wel waren, dan kwamen ze niet tot bij mij. Veel mensen hadden zelfs beter en sneller door hoe het met mij gesteld was dan ikzelf. En ja ik heb zeker in het begin gedacht dat ik anderen tot last was door een tijd niet te kunnen meedraaien, maar ik heb altijd heel veel steun gekregen. Iedereen wil gewoon dat het beter met mij gaat.
3. Een lijf heeft rust nodig
   Volgens Vandale is rust de toestand die intreedt bij het ophouden van vermoeienis of inspanning. Maar eigenlijk zou het misschien beter zijn als je het zou omschrijven als de afwezigheid van activiteit. Want ik zag rust dikwijls als niet werken, maar wel een boek lezen, wat scrollen op sociale media, tv kijken… Maar een lijf heeft echte rust nodig, tijd waarbij er echt niks is, dus ook gewoon telefoon, geen tv, geen boek. Niet simpel, maar het klopt wel. We zijn het veel te gewoon om altijd aan te staan.
4. Er is weinig dat echt moet
   Heel veel dingen voelen alsof ze moeten. Dat woord zit ook echt super hard verweven in ons taalgebruik. Ik moet gaan werken, ik moet gaan eten, ik moet naar een feestje… Terwijl veel van die dingen mogen, niet moeten. En we staan veel te weinig stil of dingen nu wel effectief moeten en of dat allemaal nu moet dan. Want ik moet niet elke week heel het huis poetsen, ik doe dat omdat ik het gevoel heb dat dat verwacht wordt, maar er is niemand die mij komt zeggen dat dat moet. Door daar soms eens wat meer bij stil te staan, voelt het soms ineens wat lichter.
5. Voldoening hoeft niet gekoppeld te zijn aan een doel bereiken
   Voldoening hebben was bij mij iets dat kwam als ik een dossier had afgewerkt of heel het huis had gepoetst of een goede les paardgereden had. Als ik een prestatie had geleverd dus, een doel had bereikt. Maar soms kan het even ok zijn om een deel van een taakje gedaan te hebben. Ik mag al trots zijn als ik 1 muur een laag primer heb gegeven, ook al is nog niet heel de kamer volledig geschilderd. Ik mag ook gewoon voldoening voelen als ik een namiddag gerelaxt heb en mijn huishouden compleet heb laten liggen.
6. Patronen kunnen doorbroken worden
   Ik heb jaren niet anders geleefd als doorduwen, sterk zijn, maar mezelf ook best ellendig voelen. En omdat ik dat al zolang deed, leek dat normaal. Of soms voelde ik wel dat het niet normaal was, maar ik zat er in en had het gevoel dat niet zomaar te kunnen veranderen. Maar dat kan wel. Patronen kan je wel degelijk veranderen, je kan een ander pad maken in de jungle. Het kost alleen wat meer werk dan het pad nemen waar je al 100 keer gepasseerd bent. En het is handig als je hulp hebt, om je aan te moedigen als je dat nieuwe pad aan het vrijmaken bent. Maar het kan echt wel.