Bovenstaande uitspraak is er voor mij vaak boenk op. Veel dagen lijken lang te duren en toch vliegen de jaren voorbij. En ook al ben ik iemand die graag een zekere mate van voorspelbaarheid zou willen in het leven, toch blijkt elke keer maar weer dat het leven vaak helemaal niet voorspelbaar is. Zelfs niet als je ouder wordt. Want ook dan kan er nog heel veel veranderen op een jaar of 5 (ook zonder Corona ja).
Doorgaan met lezen “Wat ik 5 jaar geleden niet had gedacht”Ik zit in wat ooit mijn tuin gaat worden. Heel strikt genomen mag ik daar nu niet zijn want tijdens mijn fietstochtje mag ik onderweg nergens stoppen. Maar ik geniet hier toch even van de zon en de geluiden van werkende aannemers op de achtergrond. Het voelt toch een beetje minder alleen dan als in thuis zou zitten. Want mijn eigen gezelschap daar, dat begin ik toch wat beu te worden. Je zou nochtans zeggen dat ik het toch gewoon ben om zo vaak alleen te zijn. Maar wie hier al een tijdje mee leest weet dat ik dat anders ook niet altijd zo goed mee om kan. Doorgaan met lezen “In beperkte kring”
Je doet zo je best om je leven op te bouwen, maar toch, je zit daar nog altijd alleen, in die zetel. Gewoon gaan werken, thuiskomen. Stelt dat je leven voor? Dat vraag je je af. De vragen zijn hetzelfde als je jonger bent, maar als je veertig bent zijn de antwoorden nog harder.
Die laatste zin, uit het programma Eenzaam dat onlangs op Canvas liep, vat helemaal samen hoe het voelt om als dertigplusser alleen te zijn. Doorgaan met lezen “Telkens dezelfde vraag”
Ooit schreef ik hier over iets waar ik echt bang voor ben, namelijk slangen. Maar mijn grootste angst is iets heel anders. Het meest schrik heb ik namelijk voor alleen blijven. Of dat denk ik toch. Want onlangs bedacht ik me dat ik dan toch al bijna 4 jaar gewoon in dat angstscenario leef, elke dag en ik leef nog. Dus misschien is het allemaal zo afschrikwekkend niet als dat ik het in mijn hoofd heb gemaakt. Doorgaan met lezen “De grootste angst”
Ik heb me nooit echt gemengd in de discussie dat alleenstaanden vaak meer moeten betalen dan gezinnen. Omdat ze een toeslag moeten betalen voor veel vakanties. Of omdat bepaalde kortingen of subsidies zijn per gezinslid worden berekend en je dus minder krijgt als je maar alleen bent. En het licht schijnt natuurlijk altijd maar voor mij alleen, maar kost evenveel als dat het voor 5 zou branden. Zelfs eten is duurder, want kleinere verpakkingen kosten meer en als ik een maaltijdbox wil bestellen bij een bepaalde supermarkt dan betaal ik 40 euro voor 3 maaltijden voor 2 en 35 euro voor diezelfde 3 maaltijden voor mij alleen. Doorgaan met lezen “Single zijn is duur”
Mensen met een chronische ziekte gebruiken wel eens de lepeltheorie om uit te leggen hoe ze zich voelen. Dat ze aan het begin van de dag of de week heel goed moeten afwegen wat ze wel en niet doen omdat er maar energie is voor een klein stukje van de dingen die je zou willen doen. Dat ze weten dat als ze naar een feestje gaan, ze dat de komende dagen moeten bekopen met een paar dagen totaal uitgeput in bed bijvoorbeeld. En nu wil ik totaal niet doen alsof ik begrijp hoe het is om chronisch ziek te zijn, maar aan die lepeltheorie moest ik de afgelopen dagen wel denken. Doorgaan met lezen “Lepeltje hier, lepeltje daar”
Laten zien dat ik het moeilijk heb, dat heb ik heel erg moeten leren. En ik ben er nog altijd niet zo geweldig goed in. Want het blijft toch heel erg jezelf open stellen en je kwetsbaar opstellen. En jullie konden al meerder keren lezen dat dat niet mijn sterke kant is (of net wel, het is maar hoe je het bekijkt). Doorgaan met lezen “Moeilijk is niet normaal”
Als ik dat eens had, een glazen bol die me kon vertellen wat er nog komt. Niet dat ik alles wil weten, maar gewoon ter geruststelling dat de dingen die ik echt wil nog gaan komen. Mijn huis en telefoon staan vol spreuken die me er aan herinneren dat het wel goed komt, dat ik geduld moet hebben, dat er nog tijd is. Maar een spreuk is ook maar dat, en uiteraard geen zekerheid dat ze waar zijn. Doorgaan met lezen “Glazen bol”
Ik kreeg overlaatst volgende metafoor voorgeschoteld: in de koers heb je 1 iemand die als eerste over de streep komt, maar je hebt ook het peloton. En ze doen allemaal hard hun best, zowel die eerste als al degenen erachter. Want vaak haalt iemand uit het peloton het net niet. Vaak zit het peloton die eerste op de hielen en is het verschil aan de meet maar heel klein. Dat wil daarom niet zeggen dat die niet goed kan fietsen en niet voldoende inzet toont, het betekent gewoon dat er nog iemand voor zat. Doorgaan met lezen “Op achtervolgen aangewezen”
Door alleen te reizen zou je jezelf leren kennen. Dat wordt wel vaker beweerd. Zo ook nog vorige week door Lieve Blanquaert in ‘Het zomert met’ op één. Gevraagd naar wat je dan leert, antwoordde ze: je leert wat je kracht is maar ook wat je zwaktes zijn. Je leert wat het is om niet alles te kunnen delen, om jezelf te animeren, om jezelf in een groep te moeten binnenwerken. Doorgaan met lezen “Alleen zijn is een kunst”
levelieze.com 