Oneindige schrik

Bij deze blogpost staat een foto van een schaap. Dat leidt een beetje af van de titel, want ik heb geen schrik van schapen. Van slangen daarentegen… Ik ben daar zo vies van, dat ik me er zelfs niet toe kon bewegen om een foto van een slang op te zoeken om bij dit artikel te zetten. Geen idee waar die angst vandaan komt, het is niet alsof een slang mij ooit al iets misdaan heeft, maar toch heb ik ze liefst zo ver mogelijk weg uit mijn buurt.

Het is al van kleinsaf dat ik die glibberige lange beesten maar niets vind. Ik herinner me nog dat we in Disneyland naar een 3D film gingen, ‘Honey I shrunk the audience’ en dat een grote slang daarin een glansrol had. Daarna kon ik amper eten omdat ik het gevoel had dat er slangenvlees tussen mijn hamburger zat. Ook in de zoo loop ik de slangenkooien zo snel mogelijk voorbij. En als er toevallig een krantenartikel over slangen gaat dan scroll ik zo snel mogelijk voorbij zodat ik zeker niet naar de foto moet kijken die er bij hoort. Mijn ex wou we ooit eens beetnemen met een filmpje waarin hij mij verzekerde dat er niks eng aan was, maar dat uiteindelijk een grote slang bleek te zijn die de cameraman aanviel en toen heb ik daar ’s nachts gewoon slecht van geslapen (nee ex, echt niet grappig).

Of ik de angst ooit overwin? Geen idee. Ik heb ooit wel eens een slang aangeraakt en daar ben ik niet van dood gegaan. Maar ik blijf er echt vies van en ik heb niet echt het gevoel dat mijn leven beperkt is doordat ik bang ben van slangen, dus zo erg is het allemaal niet. Ik ga in de zoo dan wel wat langer naar de andere beestjes kijken.