Ik zit in wat ooit mijn tuin gaat worden. Heel strikt genomen mag ik daar nu niet zijn want tijdens mijn fietstochtje mag ik onderweg nergens stoppen. Maar ik geniet hier toch even van de zon en de geluiden van werkende aannemers op de achtergrond. Het voelt toch een beetje minder alleen dan als in thuis zou zitten. Want mijn eigen gezelschap daar, dat begin ik toch wat beu te worden. Je zou nochtans zeggen dat ik het toch gewoon ben om zo vaak alleen te zijn. Maar wie hier al een tijdje mee leest weet dat ik dat anders ook niet altijd zo goed mee om kan. Doorgaan met lezen “In beperkte kring”
Tag: doorgaan
Perfect?- week 3: Aanpakken
De uitdaging van week 3 op weg naar een perfect leven was om dingen die al eens blijven liggen, nu toch maar eens aan te pakken. Want uitstellen helpt niet echt. Je bent er op het moment zelf wel eventjes vanaf, maar in je hoofd blijf je weten dat het toch ooit nog moet gebeuren en dat zorgt dan na een tijdje eerder voor onrust. Ik had gelukkig geen grote klussen op het lijstje staan die ik al lang voor mij uitschoof, maar een aantal dingen mochten er wel eens van komen. Doorgaan met lezen “Perfect?- week 3: Aanpakken”
Zullen we barbecueën?
Een eigen huis, dat is al lang de droom. Ik zie een huis met een tuin. En als die tuin er is plaats voor een barbecue. Dan zou ik iedereen uitnodigen om te komen eten. want barbecueën, dat is voor mij gezelligheid, samenzijn met familie en/of vrienden en genieten van de zomer. Nog lang voor ik zo’n huis met tuin heb, heb ik dus al mijn housewarming gepland. Doorgaan met lezen “Zullen we barbecueën?”
Kiezen is verliezen
Als ik me niet zo goed in mijn vel voel, dan begin ik wel eens te mijmeren over de keuzes die ik maakte in het verleden. In mijn ogen zijn dat vaak foute keuzes geweest. Keuzes die mijn leven hebben beïnvloed en waarvan ik soms denk dat ik het beter helemaal anders had aangepakt. Doorgaan met lezen “Kiezen is verliezen”
Dat gaat vanzelf
Als ik moet stappen, dan moet ik niet meer nadenken over hoe ik mijn voeten moet zetten om vooruit te geraken. Als ik iets wil zeggen, dan lukt dat vanzelf, zonder dat ik eerst moet zoeken naar de juiste letters en woorden. Bij het autorijden moet ik niet meer zoals in het begin heel erg letten op koppeling langzaam loslaten en gas geven, ik voel dat ondertussen aan. Als ik na lange tijd terug op mijn fiets kruip, dan weet ik nog gewoon hoe dat moet, ook al wiebelde ik jaren geleden nog heel erg voor ik vertrokken geraakte. Doorgaan met lezen “Dat gaat vanzelf”
Tot het einde
Als je ergens aan begint, dan moet je het ook afmaken. Dat heb ik vroeger thuis geleerd. Doorzetten en niet te snel opgeven. Niet dat ik dat altijd zo fijn vond hoor. Ik herinner me meer dan 1 moment dat ik echt wou stoppen met muziekschool en dat ze dan thuis zeiden dat ik dan eerst het schooljaar moest uitdoen (en elke keer opnieuw besloot ik in september om toch terug te beginnen trouwens). Maar het leerde me wel een wijze les en ik denk dat ik wel van mezelf kan zeggen dat ik een doorzetter ben. Doorgaan met lezen “Tot het einde”
Die dinsdag
Vorig jaar na de aanslagen schreef ik er een week na het gebeuren over. Niet veel, want ik had het gevoel dat alles al gezegd was. Dat er misschien zelfs al te veel gezegd was. Ik had daar niet veel meer aan toe te voegen. De foto die er bij staat is van wat ik die 22e maart neerschreef aan het stadhuis van Antwerpen en op die manier had ik gezegd wat ik zeggen wou.
Vandaag is er weer heel veel te lezen over die dinsdag. Doorgaan met lezen “Die dinsdag”
Mag het even?
Gisteren deelde ik op mijn Facebookpagina een artikel van Charlie Magazine over hoe we ons door social media laten leiden en jaloers worden op het mooie leventje van anderen. Het artikel werd geschreven door iemand die ook single is en deze woorden waren heel herkenbaar: “Zonder zielig te willen doen; ik had me mijn leven op deze leeftijd wel een tikje anders voorgesteld. Dan helpt het niet als ik weer overstelpt word met foto’s van koppels en gezinnetjes hashtag love hashtag mijn allesjes hashtag cosy hashtag samen kunnen we de wereld aan. Moet ik dan een foto posten van mezelf hashtag mijn niksjes of hashtag mijn kamerplantjes?” Doorgaan met lezen “Mag het even?”
Lieze checkt in #5
Het is een moeilijke, emotionele week. Het kan niet altijd rozengeur en manenschijn zijn natuurlijk. Dus liet ik alles maar wat op z’n beloop, want een rustpuntje is soms oh zo nodig.
Carpe diem?
Het leven is kort. Je hoort het zo vaak. Dat je moet genieten van de kleine dingen. En dat je dankbaar moet zijn voor alles dat op je pad komt. Want je weet nooit wanneer het gedaan kan zijn. Mooie woorden. Maar woorden zijn soms ook maar dat, het is niet altijd evident om ze ook zo toe te passen. Doorgaan met lezen “Carpe diem?”
levelieze.com 