In december nam ik deel aan de 30 dagen mindful challenge en bracht ik daarover hier verslag uit. Op het einde was de conclusie dat ik een aantal dingen wel wilde volhouden. Dat is 2 maanden geleden, dus ik dacht dat het misschien wel een goed idee was om eens even te kijken of dat ook gelukt is. Doorgaan met lezen “Nog steeds mindful?”
Het eerste korte weekje van 40 dagen bloggen zit er al op. Zoals ik al had aangekondigd blijft op zondag gewoon de wekelijkse rubriek doorlopen. Dus ook tijdens de vasten een Lieze checkt in.
Het jaar zit er op en dus ook de 30 dagen mindful uitdaging. Ik neem jullie na update 1, 2 en 3 nog graag één keer mee naar afgelopen week en naar mijn ervaringen. Doorgaan met lezen “30 dagen mindful – week 4”
Een jaar geleden schreef ik neer wat ik van 2017 wilde maken. Vorige week twijfelde ik nog om een terugblik te schrijven, maar ondertussen had ik toch zin om er even bij stil staan. Doorgaan met lezen “Was 2017 meer en minder?”
Aan allen die vanavond aan de feesttafel zitten, geniet er van. Aan allen die daar morgen pas of terug zitten, ook mijn beste wensen! Ik kijk nog even terug op de lichtpuntjes van afgelopen week. Doorgaan met lezen “Lieze checkt in #69”
Het stormt een beetje in mijn hoofd de laatste tijd. Of soms net niet, omdat de energie op is om nog echt goed bij dingen stil te staan. De Mindfulness Challenge die Irene momenteel op haar blog doet, sprak me aan en ik vond het wel mooi om de laatste maand van het jaar mindful door te brengen en de uitdaging ook aan te gaan. Doorgaan met lezen “30 dagen mindful”
Zoek gewoon een nieuwe hobby, zei een vriendin overlaatst tegen mij. Volgens haar zou het al mijn problemen oplossen: ik kon nieuwe mensen leren kennen, misschien zelfs een nieuwe partner en het zou me bezig houden. Het lijkt me een beetje kort door de bocht. Niet dat ik iets tegen hobby’s heb, maar ik geloof nu ook weer niet dat ze al mijn problemen gaan oplossen. Soms denk ik zelf wel eens dat het goed zou zijn om een extra hobby te hebben, maar iets vinden, dat is een ander paar mouwen. Doorgaan met lezen “Is het voor punten?”
Het wordt allemaal zo positief gezien, ja zeggen. ‘Zeg ja tegen het leven’ of het ja-woord geven. Ze hebben een positieve bijklank. Er is zelfs een boek (en verfilming) van iemand die beslist om een tijdlang alleen maar ja te zeggen op dingen en iedereen lijkt dat een kei tof idee te vinden (inclusief mezelf toen ik het boek las). Maar waarom vinden we ja zeggen zo zaligmakend? Want ik begin te merken dat altijd ja zeggen toch niet zo positief is als je wel zou denken. Of misschien is het gewoon dat ik niet genoeg nee zeg en dat het evenwicht dus weg is. Doorgaan met lezen “Nee is ok”
Voor de zomer begon, had ik over wat komen ging een heel dubbel gevoel. Enerzijds keek ik heel erg uit naar de vakantie, eventjes rust, bekomen van een drukke periode op het werk en dus zalig niks doen. Niet om 6 uur hoeven op te staan, geen collega’s moeten vervangen en geen ongeduldige klanten aan de telefoon. Even niet zoveel afspraken in mijn agenda dan doorheen het jaar en een gezapiger tempo op kantoor. Anderzijds had ik ook schrik voor alweer een vakantie alleen. Want rust en zalig niets doen kan soms leuk zijn, ik hoopte toch ook dat ik niet al te veel alleen zou zitten. Moeten hopen dat ik niet te veel alleen zou zitten. Want de zomer, die is toch leuker als je fijne dingen kan doen met mensen om je heen. Doorgaan met lezen “Summer of 2016”
In mijn tienerjaren had ik er al eentje, een dagboek. Dat sprak toen heel erg tot de verbeelding want je zag dat bij de meisjes op tv en in de boeken van de babysittersclub. Ik ging dus ook aan het schrijven. En op die leeftijd leken alle tienerdrama’s veel groter dan ze uiteraard waren en wou ik me vooral al heel groot, cool en volwassen voordoen.
Ook later had ik vaak nog een dagboek. Doorgaan met lezen “Een meisje en haar dagboek”
