Brief aan de Sint

Ik ben elk jaar heel braaf, want elk jaar komt de Sint nog langs. In de vorm van een vriendin, in de vorm van papa en in de vorm van mijn baas. Meestal laat die laatste een cadeautje achter op kantoor, maar omdat we daar momenteel eigenlijk liever niet komen, werd er aan huis geleverd. Hij vroeg wel om eerst een briefje aan de Sint te mailen met onze wensen. En met het schrijven van die brief besefte ik iets.

In een brief aan de Sint worden immers vaak beloftes gemaakt. Dat je ook het komende jaar braaf gaat zijn, nog beter je best gaat doen en meer van die dingen. Toen ik aan mijn brief begon, was ik ook bijna dingen in die trant aan het schrijven, maar toen besloot ik om een andere richting uit te gaan. Ik besloot namelijk om te zeggen dat ik volgend jaar niet beter mijn best ga doen. Wat ik nu doe is meer dan goed genoeg. Misschien is het soms wel wat te veel.

Mijn belofte naar volgend jaar is om alles met veel enthousiasme en engagement te blijven doen, maar niet om harder te werken. Ik wil er juist bij stilstaan dat ik nu al hard werk, heel hard mijn best doe en dat dat genoeg is. Dat het ok is om af en toe te remmen, ook al voor je crasht en in het ziekenhuis terecht komt. Dus ik ga voor rustiger aan in het volgende jaar. En ik kon wel vragen dat de Sint wat rust in mijn schoen kwam steken, maar ik zal er vooral zelf voor moeten zorgen, zelf de lat wat minder hoog leggen en loslaten.

Mijn goede voornemens voor het komende jaar zijn dus al gemaakt. En ik heb het beloofd aan de Sint, dus ik moet het wel waarmaken want anders komt die misschien volgend jaar niet meer langs. En zeg nu eerlijk, beloond worden met chocola om het wat rustiger aan te doen, dat zou toch echt ideaal zijn. Ik heb dus iets om naar te streven.