Weer januari

Het voelde als knokken om de kerstvakantie te halen, of zo voelde het toch een beetje eind vorig jaar. Het najaar van 2023 was er eentje dat best pittig aanvoelde.

De nieuwe verblijfsregeling rond de plusdochter ging in, dus dat was een beetje aanpassen. Die plusdochter startte in het eerste leerjaar, dus ook dat is aanpassen. Een maand later kwam er een puppy in huis, dus weer een aanpassing. Net daarna ging mijn enkel in het gips, dus dan moet je wel aanpassen. Als je dan op het werk nog wat issues hebt, bovenop een groot project voor veel geld dat moest worden ingediend, dan is het daar ook nog eens meer dan de gewoonlijke najaarsdrukte. En toen een dronken chauffeur in december onze 2 auto’s op de oprit volledig in de prak reed, zodat wij met veel gedoe achterbleven, was de emmer voor het jaar meer dan vol.

En dan is het eigenlijk raar dat je snakt naar 31 december, in de hoop dat het nieuwe jaar een nieuwe wind brengt. Die nieuwe wind mocht dan vooral wat rust meebrengen. Want al dat aanpassen, dat is verdorie vermoeiend. Maar natuurlijk verandert het leven niet magisch op 1 januari. Zo vonden de windpokken het bijvoorbeeld niet nodig om buiten te blijven. En het werk dat het vorige jaar niet is afgeraakt, moet wel gewoon nu terug opgepakt worden.

En zo is het altijd meebewegen met het leven. Er zijn de drukke periodes en er zullen er ook wel weer rustigere volgen (mag ik hopen). Maar het leven houdt zich natuurlijk niet voor alles aan een kalender. Regen denkt niet na over op welke dag die valt. Virussen komen niet alleen als het uitkomt op het werk. Slecht nieuws kan je op elk moment overvallen. En die propere lei waar ik in een ideale wereld het jaar mee was gestart, die zal wel nooit helemaal proper zijn. En dat is ok.