Winter

Kwartaal 1 van 2024, echt heel lief ben je nog niet geweest. Wat was dat allemaal seg. Ik moet er nog even van bekomen.

Sommige dingen waren niet onoverkomelijk. De kerstvakantie uitgaan met een pluskindje met windpokken en de paasvakantie ingaan met dat kindje met een zware keelontsteking. De agenda’s werden dus geregeld omgegooid. Agenda’s die sowieso al heel druk waren, omdat de drukte van het najaar gewoon overliep in de drukte van het voorjaar. En drukke tijden zorgen voor korte lontjes en dus als een licht ontvlambare gesprekken thuis en in de familie, waarbij we de brandjes gelukkig wel altijd weer konden blussen.

Maar er waren toch ook een aantal veel pittigere dingen. Afscheid nemen van een dierbare vriendin die de strijd tegen kanker verloor. Ik zie nog elke dag haar doodsprentje staan en het voelt eigenlijk 2 maanden later nog altijd onwerkelijk dat ik haar nooit meer ga zien.

En die issues op het werk waar het jaar mee eindigde, die werden jammer genoeg niet opgelost door aan een nieuw jaar te beginnen. Ze werden misschien eigenlijk alleen maar groter. En soms voelt het een beetje als vechten tegen de bierkaai. Zo erg dat een aantal mensen het gewoon effectief hebben opgegeven en mijn werk-bestie compleet onverwacht haar ontslag aankondigde. Een paar weken later liet een andere rechtstreekse collega weten ook andere oorden op te zoeken en ik zou liegen als ik niet zou toegeven dat lichte paniek mij soms overvalt omdat het koffiedik kijken is wat de impact hiervan allemaal gaat zijn. Maar dat er een grote impact is en nog wel een tijdje zal blijven is een gegeven.

Dat eerste kwartaal was dus vooral een beetje incasseren, proberen om systemen op te zetten om bepaalde dingen wat meer onder controle te krijgen en te hopen dat de lente wat meer licht en lucht brengt.