Een plek voor iedereen

Ik heb dan wel zelf geen kinderen, ik heb gelukkig wel kinderen in mijn leven. Er is in de eerste plaats mijn plusdochter en daarnaast heb ik mijn metekindje die in het huis naast ons opgroeit. En ook al sta ik dus niet echt in voor hun opvoeding, misschien maakt juist dat me persoon waar ze later net wél eens advies willen van aannemen als ze het moeilijk hebben met zichzelf.

Wat zou ik hen dan vooral willen meegeven? Heel vernieuwend zou het niet zijn. Want uiteindelijk komt het neer op de boodschap dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat iedereen anders is maar dat dat hen zo uniek maakt. En dat er altijd een plaats is voor hen. Letterlijk een plaats bij mij, waar ze terechtkunnen als ze even niet weten waarnaartoe. Maar ook meer figuurlijk, dat er een plek voor hen is in deze wereld, ook al voelt dat niet altijd zo. Want misschien kiezen ze wel een paadje dat nog niet zoveel mensen hebben genomen en voelt het alsof dat pad leidt naar ergens waar de uitgestotenen terechtkomen. Hopelijk kan ik ze dan duidelijk maken dat de niet-platgetreden paden ook naar mooie plekken kunnen leiden. En wie weet vinden ze daar wel hun paradijs.

Het is in ieder geval een boodschap waar ik veel aan zou gehad hebben en die ik af en toe voor mezelf ook nog eens nodig heb. Maar zoals ik van deze blog mijn eigen plek heb gemaakt, hoop ik dat zij ook zo’n plekje krijgen waar zij hun plaats vinden.