Rommel

Een opgeruimd huis geeft een opgeruimde hoofd zeggen ze wel eens. Nu is het niet dat mijn hoofd altijd helemaal rustig is als mijn huis er proper uit ziet, maar het omgekeerde is vaak wel waar. Als mijn huis overhoop staat, dan is dat meestal een teken dat er in mijn hoofd ook chaos omgaat. Afgelopen weekend zag mijn huis er nog eens uit alsof er een wervelwind door gepasseerd was. Het was vorige week zo druk met en op het werk dat kleren niet in de wasmachine geraakten, de vuile potten op het vuur blijven staan (al een geluk dat ik niet vaak thuis moest eten) en de vuilbakken niet werden buiten gezet.

Ik word daar dan altijd een beetje lastig van maar op van die drukke momenten gaat de energie toch maar liever naar iets anders. Of gewoon naar slapen. Maar chaos of drukte in mijn hoofd zorgt dus dat er ook chaos komt op andere plekken. En moest het nu nog bij mijn huishouden blijven, dan was het niet al te erg. Gewoon een paar uur opruimen en poetsen en dat is opgelost. Maar ik merkte dat er ook nog een andere plek is waar ik dan rommel begin te verzamelen.

Die andere plek is mijn maag. Als het druk is en mijn hoofd is een rommeltje, dan is wat ik eet vaak ook een rommeltje. Ik probeer daar wel wat op te anticiperen als ik weet dat het druk is, maar als ik echt over dingen zit te piekeren of er komt slecht nieuws, dan lijkt vettig of suikerrijk eten toch nog altijd een troostend middel. Chocolade geeft dan wel geen geruststellende knuffel, maar het stelt ook geen lastige vragen.

Ondertussen is mijn huis weer mooi aan de kant. En er staan weer wat gezondere maaltijden op het menu. Hopelijk een teken dat mijn hoofd terug kan volgen na de onverwachte dingen die op mijn pad kwamen. Want zo’n rommel, daar zal ik toch altijd een beetje onrustig van blijven.