Ik ben normaal iemand die zoveel mogelijk volgens de regels probeert te leven. Omdat ik er meestal van uit ga dat die regels er om een goeie reden zijn. En omdat ik graag in de pas loop omdat ik dan voldoe aan de norm en dan voel ik me geruster. Ik wil graag het juiste doen en regeltjes zijn daar voor mij een leidraad in. Sommige mensen rond mij lachen daar soms een beetje mee (niet op een negatieve manier hoor), maar zo ben ik nu eenmaal.
Maar de laatste tijd vind ik de regeltjes volgen soms wat lastiger. Gezien de omstandigheden voelen de regels nu ineens veel zwaarder en dus ook moeilijker om te volgen. Niet dat ik daarom illegale dingen begon te doen en de regels niet meer belangrijk vond, maar het zette me wel aan het denken.
Want meestal vind ik de meeste regels wel fair en redelijk en dan doe ik mijn best om ze te volgen. Maar dat ik de regels fair en redelijk vind, is mijn beleving. Dat wil daarom niet zeggen dat dat voor iedereen zo is. Wij hebben het geluk te leven in een land waar we er van mogen uitgaan dat degenen die de regels maken het beste voor hebben met de mensen en die regels bepalen in overleg. Maar dat is niet overal zo.
Ik kan me voorstellen dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om de regels te moeten volgen als je een andere geaardheid hebt maar opgroeit in een land waar men beweert dat dat niet bestaat. Of dat je leeft in een land waar de familie waarin je geboren wordt bepaalt hoeveel je waard bent en daar niks aan kan veranderen. Dan mag ik eigenlijk hopen dat de meeste mensen niet zoals ik zijn en braaf de regels blijven volgen, maar vooral een vuurtje voelen in zichzelf om de regels uit te dagen en voor zichzelf op te komen.
En daar kan ik dan misschien nog wel iets van leren. Want ik heb het hier al heel goed, maar soms hang ik misschien te hard vast aan de regels en luister ik niet alleen naar de wetgeving van de overheid, maar ook naar allerlei regels die ik voor mezelf heb gemaakt omdat ik denk dat de maatschappij het zo verwacht. En die regels moet ik misschien ook wel eens uitdagen. En er zoals een goeie Belg een beetje de kantjes vanaf lopen.
levelieze.com 
Met regelsvolgen is niet mis. Het is ook eenvoudig; je weet waar je aan toe bent en je hoeft niet zelf te beslissen. (is niet negatief bedoeld!). Maar de regels moeten wel nuttig zijn, en niet alleen bestaan voor het regel zijn. (iets wat in sommige landen hoogtij viert). Ik woon in een land met vele duidelijke en nuttige regels en dat maakt het leven eenvoudig. Je hoeft minder na te denken en te knokken voor jezelf, en hebt zo meer tijd, rust en energie voor andere dingen. Maar zoals je al zegt, zijn er ook mensen die regels per definitie niet opvolgen en daar heb ik vaak moeite me. Want de ene zijn vrijheid is de andere zijn onvrijheid!
LikeGeliked door 1 persoon
Regels zijn volgens mij heel ‘handig’. Stel dat er bijvoorbeeld geen verkeersregels waren, zou er grote chaos ontstaan. Maar je hebt wel gelijk dat we wat dat betreft in een ‘fijn’ deel van de wereld leven. Er zijn echt plekken waar de regels moeilijker op te volgen zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het ook moeilijker en moeilijker, maar ik wil eigenlijk niet de kantjes ervan lopen want zelf ben ik nogal principieel ingesteld. Maar het is wel even met beide voetjes op de grond als ik dan lees dat het inderdaad in andere landen wel erger kan zijn. Hier geloof ik wel oprecht dat de regels er zijn voor ons eigen goed en niet om ons te beperken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merk ook dat ik me rustiger voel als ik me aan de regels kan houden. Vooropgesteld dat ik het nut van die regels zie. Neem nu in coronatijden. De regels worden almaar minder nageleefd en van sommige regels kan je het nut en de logica in twijfel beginnen trekken, daar word ik dan wat ambetant van. Wat moet je daar dan mee? Als ik van regels helemaal geen nut zie, durf ik ze ook wel eens aan mijn laars lappen.
LikeLike
Ja dat merk ik nu ook heel erg bij mezelf.
LikeGeliked door 1 persoon