Wat Lieze leest (2021 – 4)

Nog een laatste overzichtje voor dit jaar. Wat las ik de afgelopen 3 maanden en wat vond ik er van? 

De vier windstreken – Kristin Hannah ****
Uiteraard ging ik het nieuwste boek van Hannah lezen, ik ben al jaren fan van haar werk. Bij deze had ik een beetje moeite om er in te komen. Was het dat de periode of de plek waarin het zich afspeelt me niet zo lag, of dat de personages even moesten groeien, ik weet het niet juist. Uiteindelijk vond ik het wel een mooi boek en net omdat het zich afspeelde tegen een achtergrond waarvan ik eigenlijk amper iets wist (de Dust Bowl in Amerika), werd het op die manier zeker wel interessant.

Verheven Koninkrijk – Yaa Gyasi *****
Deze las ik nadat er heel wat leden van de Verbeelding Boekenclub laaiend enthousiast waren. Ik denk dat ik het anders niet zelf zou vastgepakt hebben, maar ik heb het wel echt heel graag gelezen. Het gaat over een vrouw die eigenlijk zichzelf zoekt en er komen heel veel thema’s aan bod, maar die kloppen gewoon allemaal in het verhaal.

Waar ik liever niet aan denk – Jente Posthuma ****
Ook eentje die me raakte omdat het een boek is over heel erg willen vasthouden, maar dat dat vaak gewoon niet kan. Het is geschreven in korte fragmenten in plaats van in echte hoofdstukken, maar dat paste bij dit boek eigenlijk heel goed. En er staan zo’n mooie zinnen in!

Schiet maar, ik ben toch al dood – Julia Navarro ****
Een boek tegen de achtergrond van de geschiedenis van Israël, dat kan niet anders dan een dik en heftig werk worden. Ik besefte bij het lezen ervan dat ik eigenlijk heel weinig wist over het conflict. Ik heb er heel veel uit bijgeleerd, al maakte dat het boek soms wel zwaar om te lezen omdat er zo veel personages in zitten. Die zorgen er voor dat de geschiedenis behoorlijk volledig kan verteld worden, maar je moet er wel je hoofd bij houden. De twist op het einde had voor mij niet gehoeven, maar het zorgt wel voor een mooie titel.

De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo – Taylor Jenkins Reid ****
Na het boek van Navarro was dit een pak luchtiger, en toch weer niet. Want wat op het eerste zicht een roman is over een bekende actrice die de mannen aan elkaar rijgt, is het eigenlijk een boek over de impact van relaties, de normen van de maatschappij en wat het met een mens doet om niet zichzelf te kunnen zijn. Heel graag gelezen!

Samen – Anita Terpstra ****
Eens een heel ander genre, maar het was een fijn uitstapje naar deze thriller. Ik miste in het boek wel nog wat meer uitdieping over bepaalde drijfveren, zoals waarom hoofdpersonage MacKenzie met een terdoodveroordeelde wil trouwen. Het verhaal is op zich best wel spannend, al zag ik een paar dingen wel echt aankomen. Wat niet wegneemt dat ik uiteraard snel wou lezen hoe het nu allemaal in elkaar zat.

De bibliotheek van Parijs – Janet Skleslien-Charles ****
Soms twijfel ik wel eens of ik nog boeken zou lezen over de Tweede Wereldoorlog, want zouden die na een tijdje niet allemaal op elkaar beginnen lijken? Maar toch vind ik dan nog boeken waar dingen in aan bod komen die ik eigenlijk helemaal nog niet wist en dat weet ik dan weer heel erg op prijs te stellen. Voor mij had het verhaal van 40 jaar later dat er in verweven zit niet echt zoveel meerwaarde, maar je ziet wel duidelijk de paralellen die de schrijfster wil benadrukken.

De verdwenen brieven van Esther Durrant – Kayte Nunn ***
Beetje een cliché opzet: meisje vind oude liefdesbrieven en gaat op zoek naar het verhaal er achter. En om het nog wat meer body te geven wordt er nog een derde verhaallijn bij gegooid die uiteindelijk niet wordt afgewerkt. Niet echt mijn ding dus: te voorspelbaar, te weinig uitgediept en geen van de 3 vrouwen uit het verhaal konden echt mijn sympathie opwekken.

Hier moet het zijn – Maggie O’Farrell ***
Toen ik aan deze roman begon was ik heel enthousiast, want ik vond de schrijfstijl die gebruikt werd wel leuk. Maar hoe verder het vorderde, hoe minder ik in het verhaal zat. Er zijn zoveel standpunten van waaruit verteld wordt en dan ook nog eens in verschillende tijden, dat het echt een beetje een puzzel wordt en daardoor kwam ik precies niet echt op dreef met het lezen.

De tragedie van Ladenbrooke Manor – Melanie Dobson ***
Voor mijn volgende boek koos ik dus iets wat me wel easy reading leek. En dat was dit boek over het ontdekken van familiegeheimen ook. Alleen was het allemaal nogal voorspelbaar, maar vooral ook nogal met de haren getrokken. Er kan ook iets zijn als te veel toevalligheden om een verhaal te laten samenkomen.

De droogte – Jane Harper ****
Elke keer als ik een crimi lees, zeg ik dat het eigenlijk mijn genre niet is. Maar meestal vind ik ze dan eigenlijk best goed, dus misschien moet ik die algemene mening gewoon herzien. Ook deze over een vermeend familiedrama heb ik graag gelezen. Ik wou dikwijls zo lang mogelijk verder lezen en de puzzel van hoe de vork nu eigenlijk in de steel zat, vond ik goed ik elkaar zitten.

Al die dingen – Emily Spurr ***
Ik voel me een beetje harteloos omdat ik dit boek over een meisje dat haar mama verliest en niet beter weet dan dat gewoon te negeren niet zo geweldig vond. De meeste reviews zijn immers laaiend. Maar het hoofdpersonage klopt totaal niet met een meisje van 10 en misschien is het daarom dat ik weinig connectie voelde. Al voelde ik die met de andere personages ook amper. Toch een kleine teleurstelling.