Wat Lieze leest (2023 – 1)

Volgens Goodreads lig ik 3 boeken achter op schema om mijn leesdoel van dit jaar te halen. Niet dat ik me al zorgen maak hoor. De zomer moet nog komen, en ik las dit jaar al een paar stevige kleppers. Ik doe ook nog eens mee aan de Verbeelding Book Challenge en die doet me boeken lezen die ik niet altijd zelf zo snel uit het schap zou gehaald hebben.

Hier een overzicht van wat ik de voorbije maanden las:

Geen kinderen, wel 3 kippen – Sofie De Moor ****
Het onderwerp van de onvervulde kinderwens blijft eentje dat me bezig houdt. En dan is dit boek echt heel ontroerend, openhartig en herkenbaar geschreven. Het is dan nog eens een boek van iemand van hier, wat toch nog anders is als bijvoorbeeld de ervaring van een Amerikaanse schrijfster. Volgens mij trouwens ook een goed boek voor mensen die wel kinderen hebben. Het kan nooit kwaad om dingen eens van een andere kant te bekijken.

De witte veer – John Boyne **
Het vervolg van De jongen in de gestreepte pyjama viel me al wat tegen en deze was het nog minder voor mij. Er zitten een aantal subplots in die er niet toe doen, je ziet van ver veel van de verhaallijn aankomen en hoewel het geen dun boek is, was er blijkbaar toch te weinig ruimte om van de hoofdpersonages mannen te maken waar je een band mee kan creëren. Er zitten een aantal interessante standpunten in over Wereldoorlog I, maar dat is het dan ook.

De laatste trein naar vrijheid – Meg Waite Clayton ***
Als je boeken reserveert bij de bib, heb je er weinig controle over in welke volgorde ze binnen komen. Dat maakt dat er soms nogal veel oorlogsverhalen na elkaar komen. Het probleem met dit boek was dat er wel heel veel verhaallijnen in zitten, met veel personages. De hoofdstukken zijn kort, omdat er veel tussen die personages gesprongen wordt en zo kom je precies nooit helemaal goed in het verhaal. Wat niet wegneemt dat het een verhaal is, over een echt persoon, dat moet blijven verteld worden.

De reizigers op perron 5 – Clare Pooley ****
Over naar een ander soort trein, weg van oorlog. Dit verhaal kijkt vooral naar wat er gebeurt als een kleine gebeurtenis heel wat andere dingen in gang zet. Over hoe mensen voor elkaar kunnen zorgen door hele kleine dingen. En hoe je nieuwe dingen op je pad kan krijgen als je er maar voor openstaat. Een pak luchtiger dan de vorige boeken dus, maar erg van genoten.

De andere Mona Lisa – Jonathan Santofler ***
Toen ik de achterflap van dit boek las, kreeg ik een beetje Da Vinci Code vibes. Er wordt vertrokken van de echt gebeurde diefstal van de Mona Lisa in 1911 en onderzoekt wat er zou kunnen gebeurd zijn met het schilderij in de tijd dat het verdwenen was. Jammer genoeg zit het plot niet zo vernuftig ineen als dat van Dan Brown en komt het dus maar tot aan de knieën van De Da Vinci code.

Het eerlijkheidsexperiment – Clare Pooley ****
Ook de volgende van Clare Pooley die ik las stelde niet teleur. Eigenlijk is het recept van dit boek een beetje hetzelfde als dat van De reizigers op perron 5, maar dan in een ander kleedje. En ook in dit boek werkt het. Soms is wat feel good literatuur nu eenmaal wat een mens nodig heeft.

Je liet mij leven – Catherine Ryan Howard ****
Jullie weten dat ik er soms eens graag een thriller tussen gooi en dat dat meestal eigenlijk niet tegenvalt. Deze keer was het de beurt aan deze, waarin het verhaal verteld wordt van Eve die haar gezin verliest door een seriemoordenaar die nog niet gepakt is. Als lezer kom je direct te weten wie de dader is, maar dat doet zeker niks af aan de spanning die in het boek wordt opgebouwd.

Middlesex – Jeffrey Eugenides ***
Deze klepper vertelt het verhaal van een Griekse familie waarin op een gegeven moment een hermafrodiet Calliope geboren wordt. Ik vond dit zeker geen slecht boek, er zit heel veel in en ik hou wel van een goed epos, maar op een gegeven moment vond ik het wel gewoon te langdradig te vinden. Tof om een deel van de voorgeschiedenis mee te krijgen, maar eigenlijk bleef ik over het hoofdpersonage zelf soms een beetje op mijn honger zitten.

Schermerleven – Jaap Robben ****
Dit vond ik een heel gevoelig verhaal, over een vrouw die in het rusthuis terugkijkt op haar leven en de geheimen die zich daarin hebben afgespeeld. Heel mooi geschreven en het komt vooral heel echt over. Geen grootse gebaren of plotwendingen, maar gewoon een verhaal over hoe het leven kan gaan.

Voordat de koffie koud wordt – Toshikazu Kawaguchi ****
Je kan tijdreizen, maar je hebt maar tijd gedurende 1 tas koffie, dan moet je terug zijn. In dit boek willen een aantal mensen om verschillende redenen terug in de tijd. Niet zozeer om iets te veranderen, maar om het voor zichzelf een plaats te geven. Ik blijf Japanse boeken altijd een beetje een uitdaging vinden omdat hun schrijfstijl vaak wat specialer is, maar ze beginnen me meer en meer te bekoren.

De mooiste tijd van ons leven – Claire Lombardo ***
Met 4 dochters in huis, is er altijd wel iets gaande. In dit familie-epos worden de verhalen van zowel de ouders als de 4 dochters verteld. Alleen is dit niet echt een epos, maar een opsomming van drama. Daardoor kreeg ik vooral het gevoel dat dit boek een pak beter was geweest als het 200 bladzijden minder had gehad. En de schrijfster had een deel van de seks en de vloekwoorden gemakkelijk kunnen weglaten, want die brachten niet echt veel bij.

De verdwenen meisjes van Willowbrook – Ellen Marie Wiseman ***
Dat kinderen met een probleem vroeger al eens werden weggestoken, is geen geheim meer. En (gelukkig) kunnen we ons nu geen voorstelling meer maken van hoe ze daar werden mishandeld. Goed dus dat er boeken over worden geschreven. Hier is het uitgangspunt dat er een meisje verdwijnt en dat haar tweelingzus voor haar wordt aanzien en dus ook opgesloten. Daarnaast wordt de legende van moordenaar Cropsey in het verhaal verweven. Ik denk dat het dat laatste is dat er voor mij voor zorgde dat ik het boek niet meer punten gaf. Want het deed voor mij af aan de geloofwaardigheid. Er is volgens mij meer dan genoeg materiaal met de eerste verhaallijn alleen.