Ik word binnenkort 40. Ik voel me geen 40, maar ik ga het wel zijn. Nu ja, hoe zou dat eigenlijk moeten voelen, die 40? Want 40 jarigen zijn er in heel veel verschillende maten, kleuren en gewichten. En toch hebben we blijkbaar een beeld in ons hoofd van hoe de gemiddelde 40-jarige er uit ziet en zich gedraagt. En laat ik daar dan vaak niet in passen, in dat beeld.
Zo voel ik me vaak jonger dan mensen rond mij die wel kinderen hebben. Niet dat ik nu wil zeggen dat iedereen die kinderen heeft er automatisch oud uit ziet (al is dat bij sommigen wel echt precies instant zo he, laat ons eerlijk zijn), maar als ik mensen hoor praten over hun gezinsleven, dan is dat in mijn hoofd moeilijk te rijmen met het feit dat die een pak jonger kunnen zijn dan ik.
En op de manege voelde ik me vaak meer deel van de pubers die ook komen paardrijden, dan van de ouders die aan de kant zitten. Wel schattig om te zien dat ze mij dan vaak eerder als grote zus behandelen, dan als iemand die niet ver onder de leeftijdscategorie van hun ouders zit.
Dus eigenlijk voel ik me nog geen 40 omdat ik me vaak jonger voel. Niet lichamelijk, want dan voel ik me soms zelfs al 60, maar vooral in levensfase. Ik heb nog niet zo lang een eigen huis, nog maar een paar jaar een stabiele relatie en heb geen kinderen gekregen, dus ik ben geen typische veertiger die de maatschappij wel voor ogen heeft. Dus in mijn hoofd blijf ik gewoon nog een tijdje bij de dertigers horen. En we zien wel hoe lang dat nog duurt. Want leeftijd is toch gewoon een getal.
levelieze.com 
Zo is het maar net. Ik word volgend jaar 60 en voel me ook niet oud. Heb nog heel veel plannen en ideeën, ben super actief etc. Vroeger liep men op die leeftijd rond met een bloemetjesjurk en een permanentje, nu is dat al lang voorbij. En ook ik verbaas me dat veel mensen (met kinderen) gewoon “oud” zijn. Weinig plannen hebben, vastgeroest. Alhoewel ik er ook zonder kinderen ken, die zo zijn. En een verklaring heb ik er niet voor gezocht. Denk dat het meer met de mens als met de leeftijd te maken heeft.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben 32 en ik voel mij ook geen 32, ook al heb dan wel al die dingen die je beschrijft: een huis, getrouwd, een kind. Vroeger kon ik me zo zorgen maken over de vraag of ik me wel gedroeg zoals mijn leeftijd, maar wat is dat dan? En eigenlijk, als je er zo verder over na gaat denken is dat toch ergens ook logisch hé, je wordt elk jaar ouder maar je innerlijk en je hoofd veranderen niet per se. Dat getal zegt meer iets over je lichaam dan over je geest.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik word er 45 eind dit jaar en schrik altijd als ik mensen van die leeftijd op tv zie, die zien er zo oud uit haha… Ik voel me ook eerder een dertiger, al heb ik wel kinderen en toestanden. Bij ons op de manège zijn er gelukkig veel volwassenen die komen rijden, dan ben ik niet de enige tussen de kinderen en pubers :-)
LikeGeliked door 1 persoon
40 en je bent in de beste jaren van je leven
LikeGeliked door 1 persoon
Binnen een paar maanden spring ik ook op tram 4. Ik vind het toch wel een soort mijlpaal en ik weet niet goed hoe ik me erbij moet voelen. Lichamelijk voel ik wel dat ik aan het verouderen ben, maar mentaal hink ik precies achterop. Op kantoor vind ik meer aansluiting bij de jonkies dan bij de vrouwen van mijn leeftijd alleszins. Ik heb ook een heel ander leven dan mijn ouders bijvoorbeeld hadden op die leeftijd. Ik ben dit weekend met vrienden gaan dansen op een fuif, dat deden mijn ouders al sinds hun 25e niet meer ;-). Ik zie ook verschil met mensen die wel kinderen hebben, die ploeteren nu vooral om alles gecombineerd te krijgen en de meeste van mijn vriendinnen hebben het zwaar. Bij mij is het anders. Daarom niet beter, maar anders. Ik ben benieuwd naar wat tram 4 gaat brengen voor ons allebei :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik voel het precies hetzelfde. Ik werd dit jaar 35 en had dezelfde gedachten als jij. Ik voel me soms stokoud, maar als ik kijk naar vriendinnen met kinderen voel ik me juist weer veel jonger.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben al even op tram 4 gestapt, maar voel me ook zo niet. Ook al heb ik ondertussen een tienerdochter. Of misschien is het wel zij die me jong houdt. Vooral qua geest (en muzieksmaak) lijk ik wel een prille dertiger. Dus voor mij is dat getal op je ID ook maar iets op papier. Qua tijdsbesteding is het wel de leeftijd die het deels bepaald, mede ook dat de combinatie – huisje/kindje/werk – hier veel in bepaald tov jongere mensen die nog net iets minder ‘zorgen’ hebben. Maar ook dat heeft zijn charmes vind ik ;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben op tram 5 gestapt en ik mijn hoofd ben ik nog steeds 35, spiegel vertelt soms iets anders :-). Mijn lichaam ook, ook al mag ik als ik rondom me zie niet echt klagen….hippe 50’er ;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik volg u bijna op tram 4!
En ondanks dat ik wel een zoon heb voel ik me ook nog niet 40 hoor 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vergeet wel eens dat ik geen twintiger meer ben. Vooral op reis is dat zo, als ik andere koppels zie lopen en besef: ik zit al meer in de buurt van die gezellige vijftigers, dan in de buurt van die schattige pasafgestuurde mensen. Shit zeg :-D
LikeGeliked door 1 persoon
Ik duw ook al dicht tegen de 40 aan, zag mijn broer van de week die drie jaar ouder is, die is toch slechter opgedroogd dan ik. Ik heb een oudere partner, denk dat ik me daarom jong voel of zou het toch het gebrek aan stress zijn omdat we geen kinderen hebben.
LikeGeliked door 1 persoon