Ik geraakte niet meer tot aan een middagpauze met worstenbrood eten met de collega’s. Want die ochtend kreeg ik mijn ontslag. Van het ene op het andere moment. Dan hoor je er nog bij, het moment erna ben je bij het huisvuil gezet.
Er speelde het laatste jaar al veel op het werk. Er was sprake van toxisch leiderschap en daarna van onkunde om om te gaan met de gevolgen daarvan. Dat raakte me, want ik zag maand na maand waardevolle collega’s vertrekken en anderen breken onder de impact ervan. Het deed pijn om te zien wat er van de organisatie geworden is. Omdat ik het ooit anders heb geweten, bleef ik strijdvaardig om het terug recht te trekken. Maar dat werd me niet in dank afgenomen. Einde verhaal dus.
Het heeft al veel met me gedaan de voorbije weken. Het voorbije jaar had er sowieso al ingehakt, maar dan een ontslag en vooral de stempel die ik daarmee kreeg opgedrukt, deden pijn. Die stempel kwam er enerzijds door mezelf. Ik voelde schaamte om ontslagen te zijn. Maar er kwam ook een stempel van de directie, in de vorm van verwijten die absoluut onterecht zijn en die me wegzetten als een persoon die ik niet ben.
Ondertussen kan ik het gelukkig beter en beter plaatsen. Had ik liever de eer aan mezelf gehouden? Misschien wel ja, maar ik ben gebleven uit loyaliteit voor de organisatie die ik ooit kende en voor de prachtige mensen die ik rond mij had. Zou ik willen dat het anders was? Dat weet ik eigenlijk niet, in het begin natuurlijk wel. Maar mijn loyaliteit aan de organisatie en mijn job werd niet meer beloond. Zelfs niet meer in respect. En dat is niet ok. Dus het is beter om uit die toxische omgeving weg te zijn.
In het begin voelde het heel erg als een mislukking. Nu probeer ik het meer te zien als een mooie periode in mijn leven die me veel werkvoldoening, mooie contacten, veel leermogelijkheden, en niet te vergeten mijn lief heeft opgeleverd.
levelieze.com 
wow heavy… en herkenbaar, ik kon een paar jaar geleden zelf voor de uitweg kiezen gelukkig. Maar heel veel knuffels en courage gewenst! Twijfel zeker niet aan jezelf, je bent in zo’n geval beter af zonder hen. En door dicht bij jezelf te blijven komen er ongetwijfeld nog mooie dingen op je pad!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat probeer ik vooral vast te houden, dat ik trouw ben gebleven aan mezelf en ben opgekomen voor de mensen. Ik had ook minder kritisch kunnen zijn, maar dan was ik in mijn eigen achting gedaald.
LikeLike
Wat bizar dit! Zo’n toxische omgeving is heftig en ik vind het dapper van je dat je hebt geprobeerd er weer iets goeds van te maken. Je had niet op deze manier ‘afgestraft’ mogen worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Vooral jammer dat er nooit echt een duidelijke reden is gegeven. Of toch geen reden die ze goed konden staven.
Een goed gesprek had denk ik al heel wat kunnen oplossen, zoals zo vaak.
LikeGeliked door 1 persoon
Echt chic hoe je je opgesteld hebt en opgekomen bent voor anderen! Zo zouden er meer mensen moeten zijn. Hopelijk komt er een nieuwe uitdaging op je pad die je helemaal ligt en waar je ook helemaal jezelf kan en mag zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel!
LikeGeliked door 1 persoon
Phew, dat is heftig… Die loyaliteit siert je, en je kan recht in de spiegel blijven kijken. Het zal vooral hun gemis zijn!
In 2022 maakte ik iets gelijkaardig mee, en dat heeft maandenlang nagezinderd. Maar het opende nieuwe deuren, en nu heb ik een geweldige job in een supertof team. Dat komt ongetwijfeld ook jouw richting uit, het is je in elk geval van harte gegund!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel!
LikeGeliked door 1 persoon
Pff wat een naar nieuws. Ik kan me voorstellen dat je iets anders van je werkdag had verwacht. Het klinkt ook alsof je jezelf bent gebleven en met opgeheven hoofd kan vertrekken. En ik duim mee dat je snel een nieuwe werkplek vindt met een meer positieve cultuur en waar je wel waardering krijgt.
LikeGeliked door 1 persoon
Merci!
LikeLike
Je mag fier op jezelf zijn dat je niet stilzwijgend in een hoekje hebt gezeten (zo interpreteer ik het toch? ). Ik wens je een toffe nieuwe job toe!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag het mislopen en kon inderdaad niet stil in een hoekje blijven zitten.
LikeLike
Zuur is dat he. Voor mij wel herkenbaar, ik heb toen na 9.5 jaar zelf de stap gezet weg te gaan. Stond zo niet meer achter alles wat er gebeurde en vooral hoe ze met mensen omgingen. Beste stap ever, hoewel het zeker wel spannend en stressvol was. Je mag trots op jezelf zijn dat je er wat aan hebt gedaan!
LikeGeliked door 1 persoon
Soms is het goed dat organisaties veranderen doorheen de tijd, maar soms ook absoluut niet.
LikeLike
Oh, zo jammer dat het zo is gelopen. Geef jezelf de tijd om te verwerken en te herbronnen. Ik hoop dat er iets moois in de plaats komt. Ik werd zelf ooit ontslagen met argumenten die voor mij geen steek hielden, ik kan me iets voorstellen bij hoe pijnlijk het moet voelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Superpijnlijk dat het op zo’n lelijke manier verlopen is. Ik denk dat je met zo’n mensen gewoon geen constructief gesprek zou kunnen gevoerd hebben en dat ligt totaal niet aan jou (dat ontslag ook niet — als ze je niet meer willen, vinden ze altijd wel een reden).
Ik duim mee voor een toekomstige werkgever die jouw kwaliteiten ziet en waar je je terug thuis kunt voelen!
LikeGeliked door 1 persoon
Superpijnlijk dat het op zo’n lelijke manier verlopen is. Ik denk dat je met zo’n mensen gewoon geen constructief gesprek zou kunnen gevoerd hebben en dat ligt totaal niet aan jou (dat ontslag ook niet — als ze je niet meer willen, vinden ze altijd wel een reden).
Ik duim mee voor een toekomstige werkgever die jouw kwaliteiten ziet en waar je je terug thuis kunt voelen!
LikeLike
Dat is verschieten. En zo pijnlijk, zeker als je je zo hard hebt ingezet en zo loyaal bent gebleven aan je collega’s en dat bedrijf. Ik hoop dat je een nieuwe job vindt waar ze je kwaliteiten wél ten volle appreciëren en weten te waarderen!
Mijn eerste job was ook eentje met een heel toxische baas… alleen bestond dat woord toen nog niet. Het type dat waarschuwingen per aangetekende post verstuurt zodat hij je na drie stuks kan buiten gooien. Ik kreeg oa een waarschuwing voor het vergeten uitdelen van een handwarmertje aan de klanten bij het uitchecken. De andere twee waren ongetwijfeld even onbenullig. Maar de derde ben ik niet eens gaan afhalen bij het postkantoor, toen heb ik zelf mijn ontslag gegeven. Ik ben toen ook gebleven voor de fijne collega’s en omdat ik mijn werk wel heel graag deed, maar als je er niks voor terugkrijgt, integendeel, enkel hoort wat je allemaal fout doet…
Je bent meer waard, veel meer!! Voilà.
LikeGeliked door 1 persoon
Zou dat op lange termijn nu ooit iets opleveren om zo met mensen om te gaan, vraag ik me dan af?
LikeLike
Er zijn mensen die in dat soort cultuur wél aarden. En door iedereen weg te jagen die er niet bij past, creëren ze de ideale werkplek voor eenzelfde soort mensen. Of dat dan goed is voor het bedrijf, is iets anders (:
LikeGeliked door 1 persoon
Ah fuck, ook meegemaakt . De aarde zakt even onder je voeten weg. De onzekerheid was voor mij beangstigend…wat nu.
Iemand zei direct dat het te vroeg was om dat te beseffen maar dat het een mooie kans is, een nieuwe deur die opengaat en uiteindelijk was dat wel zo. Als ik over de toxische omgeving hoor, dan hebben ze je misschien een geschenk gegeven omdat je door loyauteit te lang bleef (ten koste van jezelf?).
Maar het blijft een zeer zure ervaring. Als ik nu nog (zelden) langs mijn vorige werkgever rij, dan voel ik mijn spieren nog steeds wat opspannen. Dat lidteken blijft.
LikeLike