Auteur: levelieze

Jarenlang gaf ik aan dat ik geen zelfstandige wilde worden omdat ik iemand ben die graag wil sparren met collega’s en wil deel uitmaken van een groep. Maar na alles wat er op mijn vorige werkplek gebeurde, zag ik me net totaal niet terug gaan naar een job en dus ook nieuwe collega’s. Want collega’s kunnen heel fijn zijn, maar kunnen ook heel veel energie vragen. Ik was dus blij van even geen collega’s te hebben.

Ik zag iemand onlangs een opmerking maken over een PS onderaan een mail. Daarin stond dat de persoon wist dat die buiten de werkuren mailde en dus niet direct een antwoord verwachtte. Er waren voor- en tegenstanders van zo’n boodschap. Ik ben denk ik een beetje neutraal op dat vlak, ik vind het niet absoluut nodig, maar het zette me wel aan het denken.

Onlangs hoorde ik een podcast over nieuw samengestelde gezinnen. En die heeft me eigenlijk echt even doen wankelen. Want de belangrijkste boodschap die werd meegegeven was dat de fundamentele positie van de plusouder die is van outsider. En dat het een probleem is als de plusouder een te grote plek gaat innemen.