Wat als?

Vorige week zag ik op Libelle tv een vrouw die getrouwd is met haar eerste en enige vriendje. Ze waren samen sinds het eerste middelbaar en ondertussen 16 jaar een koppel. Heel lief en schattig allemaal.

Ik had pas een eerste vriendje toen ik al mocht uitgaan, dus ik zal een jaar of 15 geweest zijn denk ik. Het bleef wel niet duren, ik denk dat we het maar een week of 3 hebben volgehouden. Maar je vergeet hem natuurlijk niet, dat eerste vriendje en die eerste kus. Al kan ik me echt niet voorstellen dat we samen zouden gebleven zijn. Het was immers al snel duidelijk dat het niet de juiste match was. En de middelbare schooltijd is toch ook ideaal om te kijken wat er allemaal op de markt is.

Ondertussen ben ik wat ouder en wijzer en zijn er nog een aantal vriendjes gepasseerd, waarbij de ene al wat langer bleef dan de andere (en ik degene die voor altijd wil blijven, nog aan het zoeken ben). Maar wat als één van die liefjes wel was blijven hangen? Zou mijn leven er dan heel anders uitzien? Ongetwijfeld wel. Was ik bij mijn vriendje uit mijn studententijd gebleven, dan had ik hoogstwaarschijnlijk geen aanvullende opleiding gedaan die me destijds een geweldige job opleverde. Was een andere ex-vriend nog in mijn leven, dan was ik nu waarschijnlijk getrouwd, had ik een baby op de arm en woonden we in ons nieuwe huis, maar zouden we ook te vaak ruzie maken. Ik zou heel wat mensen die nu in mijn leven zijn, nooit ontmoet hebben. En als de laatste niet had opgegeven, dan waren we nu misschien grootse plannen aan het maken met z’n tweeën, in plaats van dat ik het nu alleen uitzoek.

Straf toch, hoe sommige mensen en relaties zo’n grote impact hebben op het verloop van je leven. Zou het beter zijn? Dat weet je natuurlijk niet. Soms denk ik van wel, maar dan zou ik ook nooit kunnen ontdekken wie er nog zo’n rol kan spelen in mijn leven en het nog mooier kan veranderen.