Wat doe je?

Wat ga je later worden? Als kind krijgen we de vraag wel duizend keer te horen. Daar wordt niet mee bedoeld: een felle minnaar, een beste vriend, een goede vader of moeder. Maar wel: welk werk ga je later doen? Zo belangrijk is werk voor onze identiteit dat we er al vanaf onze kindertijd mee geconfronteerd worden.

Deze tekst is de omschrijving van een nieuw programma op tv over de werkende mens. Maar het is ook een treffende vaststelling. Wat doe je wordt veel sneller gevraagd dan wie ben je. En als je weet wat iemand doet, dan vorm je al snel een beeld in je hoofd van de andere persoon.

Maar is die job ook echt onze identiteit. Soms wel denk ik. Vroeger was ik er zelfs van overtuigd. Dat werd me pijnlijk duidelijk toen ik de job, waarvan ik het gevoel had dat die mijn identiteit bepaalde, ineens niet meer had. Een ontslag is sowieso niet fijn, maar op dat moment had ik ook heel erg het gevoel dat ik veel dingen die me definieerden kwijt was. Mijn job gaf me een bepaald aanzien, want ik werkte in de evenementen en dat sprak bij iedereen tot de verbeelding. Als ik nieuwe mensen leerde kennen, had ik altijd wel iets vertellen want ik maakte heel wat coole dingen mee in mijn job. En mijn sociaal leven speelde me ook voor een groot deel op het werk af, maar dat verdween al snel nadat de job was verdwenen. Ik moest op dat moment dus echt terug op zoek naar mezelf. Lange tijd dacht ik dat ik een gelijkaardige job moest vinden, om zo mezelf te kunnen blijven en nog altijd de moeite waard te zijn voor anderen. Maar dit zoektocht draaide verschillende keren uit op een zware teleurstelling. Ondertussen heb ik wel terug een job die echt bij me past. Maar ik heb niet het gevoel dat ze mijn identiteit bepaald. Mijn job past bij me omdat ik bepaalde karaktertrekken en competenties heb die ik kan aanwenden in mijn job. Maar niet omgekeerd, mijn karakter wordt niet bepaald door de job die ik doe. En gelukkig maar, want niet iedereen heeft de luxe van te doen waar ze echt goed in zijn en wat hen voldoening geeft.