Een aantal maanden geleden stierf mijn mama. Heel onverwacht. Het ene moment genietend van het leven, de volgende minuut van ons weggerukt. Aan haar ziekbed probeerde ik nog alles te vertellen wat ik nog zeggen wou, ook al kwam er nooit meer een antwoord. Nu denk ik elke dag nog aan dingen ik aan nog aan haar zou willen vragen:
- Wordt het echt ooit beter?
- Wat is jouw recept voor erwtensoep?
- Hoe was jouw experiment met het afkicken van suiker?
- Ben je nog boos dat ik zo lelijk tegen je deed?
- Hoe heb je zelf het verlies van je moeder verwerkt?
- Vond je het erg toen je zus trouwde en kinderen kreeg en dat het voor jou langer duurde?
- Wanneer is het ok om niet meer sterk te zijn?
- Kan je ons zien van hierboven? En zien we jou nog terug?
- Zou ik toch mijn gordijnen niet zelf kunnen omstikken?
- Wanneer stopt de pijn?
Zou ik ooit het antwoord horen fluisteren?
Luister naar je hart lieve Annelies… Ze zit daar voor altijd je mama! xxx
LikeLike