Herhalingen

De krant berichtte vandaag over een onderzoek dat zegt dat herhalingen van series bekijken gezond zou zijn. Het zou je op je gemak stellen en een positieve boost geven omdat de personages al herkenbaar zijn en dat minder mentale energie vraagt. Mensen die dat doen zouden meer wilskracht en zelfbeheersing hebben. Als dat waar is, dan moet ik wel heel gezond zijn, want ik bezondig me vaak aan herhalingen op televisie.Nieuwe reeksen zijn natuurlijk ook fijn en nu de vakantie er op zit, worden we op dat gebied weer beter in de watten gelegd, maar in de zomermaanden was er niet veel keuze. En soms bleef ik dan wel eens hangen.

Hebben jullie dat ook? Dat je naar een herhaling van iets kijkt, zeker weet dat je de aflevering al gezien hebt, maar toch totaal geen idee meer hebt van hoe het eindigde zodat het weer bijna even spannend wordt als de eerste keer dat je de aflevering hebt gezien. Of erger nog, dat je een aflevering tegenkomt, blijft kijken en pas de laatste 5 minuten doorhebt dat je ze eigenlijk wel al gezien had. Zeker bij van die politieseries heb ik dat vaak, ik kan precies zelden onthouden wie de dader was. Of ziekenhuisseries, nog zoiets, dat zijn al evenzeer mysteries die moeten worden opgelost, maar de tweede keer zit ik weer net zo mee te leven als de eerste keer.

Al is het soms ook een voordeel dat programma’s worden heruitgezonden. Zo had ik de eerste keer ‘Eigen Kweek’ gemist. Dus toen die een tweede kans kregen, heb ik er dadelijk van geprofiteerd, want ik hoorde langs alle kanten hoe goed dat was. Misschien hebben jullie ook nog wel aanraders? Ze zijn altijd welkom voor de komende winteravonden.