Topvriendinnen

Als het allemaal een beetje moeilijk gaat, dan kan je het niet alleen. Ook al probeerde ik dat wel graag. Want zwakte laten zien, dat vond ik maar niks. Iedereen rond mij leidde maar het perfecte leventje en ik was het kneusje die elke keer slecht nieuws moest brengen: job kwijt, sukkelen om nieuw werk te vinden, relatie misgelopen… Het was elke keer iets.En dat was dan nog niks in vergelijking met het nieuws dat mijn mama een hersenbloeding had gekregen. Maar toen kon ik niet meer anders als mijn pijn en zwakte laten zien aan de mensen rond mij. Want het was zo erg, dat ik echt niet meer anders kon en dat sterk zijn gewoon niet meer ging.

En toen leerde ik dat het wel ok is om al die kanten van mij te laten zien. En dat ze mij dan nog altijd graag zagen en er voor mij wilden zijn. En toen het begin dit jaar echt niet meer ging en ik niet meer echt kon geloven dat alles nog goed zou komen, geloofden zij dat gewoon in mijn plaats, tot ik het zelf toch weer kon.

Daarom zette ik hen afgelopen weekend in de bloemetjes. Omdat ik kan terugvallen op super vriendinnen die ondertussen al jaren met me meelopen (sommigen zelfs al mijn hele leven). En ik heb het dan niet altijd beseft, maar ik koester ze heel erg.

Dus bedankt: omdat jullie de pleister op de wonde waren toen het slecht ging, maar ook het parapluutje op de cocktail zijn als het goed gaat! En dat was ook wat in de doosjes zat die ik maakte voor hen als cadeau.