Ze zit er alweer op, mijn vakantie. En dit jaar ging was mijn reis een citytripje met het vliegtuig. Maar vroeger gingen we geregeld met de auto op vakantie. Voor veel mensen blijkt dat stress te zijn. Maar ik vond eigenlijk altijd dat de vakantie al begon toen ik in de auto stapte (ik schrijf dit als alleenstaande die nog nooit naar het zuiden is gereden met een achterbank vol kindjes). Want onderweg was er ook al heel wat te beleven.
Toen we nog kinderen waren en in Frankrijk op vakantie gingen, stapten we ’s morgens in de auto en zo om de 2 uur stopten we ergens om even de benen te strekken. Tot op vandaag vind ik stoppen op een parking naast de autostrade een beetje vakantiegevoel geven. Want je stopt toch maar alleen daar als je lang onderweg bent en even pauze nodig hebt.
Ik heb ongetwijfeld mijn ouders ook lastig gevallen met ‘Is het nog ver?’, maar dat weet ik niet meer. Wat ik wel nog weet is de kleine cadeautjes die we om de zoveel kilometer kregen. En dat we poppetjes maakten van de vochtige doekjes. Die lieten we eerst drogen aan het raam en dan konden we daar op tekenen. Toen ik wat groter werd, zonderde ik me af met mijn discman (die ik kreeg zodat mijn ouders niet naar mijn muziek moesten luisteren op de autoradio). En tegenwoordig slaap ik vaak in de auto als er lange afstanden gedaan moeten worden. Al wil ik ook wel zelf af en toe een stukje rijden.
Nu ik dit schrijf, krijg ik al zin om toch nog eens met de auto op vakantie te gaan. Is het te vroeg om de reis van volgend jaar al uit te stippelen?
levelieze.com 
Het is nooit te vroeg om een reisje uit te stippelen!
LikeLike